Wat ik nou vind van..... tatoeages?
Vroeger waren tatoeages vooral te vinden op de huid van stoere zeebonken.
Een anker, I ❤ moeder......
.... je kent het allemaal wel.
Nog veel vroeger waren er ook al tatoeages, maar dit is geen geschiedenisles; ik wil het hebben over tatoeages vandaag de dag.
Een jaar of 15 geleden werd het ineens enorm populair om als jongvolwassene een tattoo te laten zetten. Iedereen kent het zgn. "aarsgewei" denk ik wel? Maar ook karakters als de Tasmanian Devil (Taz voor intimi, en veel intiemer als in je huid geprikt staan wordt het niet snel).
Ik vraag me oprecht af hoeveel van deze tattoos angstvallig verborgen gehouden worden tijdens een eerste date, of een eerste blootbezichtiging. En hoeveel er inmiddels gecoverd zijn. Al kun je dan de vraag stellen; wat is er wél een flatteuze tattoo net boven je (inmiddels waarschijnlijk ook de middelbare leeftijd naderende) bilnaad.
Maar, dat moet ieder voor zich weten. Want dat is natuurlijk nét het punt.
Mensen die anti-tattoo zijn, hebben al snel een mening over mensen mét tattoos. En dan niet zozeer over de zakenmannen met een (a la Jon Bon Jovi) Superman - tekentje op hum bovenarm, of de dames met een petieterig schattig roosje op hun enkel.
Nee dan bedoel ik de Need for Needle - type mensen die verslaafd lijken te zijn aan het uitbreiden van de versiersels op hun huid.
In een ver verleden waarin ik nog maar in het bezit was van één onopvallend tattootje, was mijn toentijds beste maatje een vrij vol geïnkt manspersoon. Zo één waarvoor meisjes dus door hun moeder werden gewaarschuwd. Zo één waar je 's nachts rustig mee over straat kon, want niemand viel je lastig. Maar dat was er intussen óók zo een die op de bank zat te janken bij een zielige of romantische film. Maar ja... dát zie je niet bij indruk nummer 1.
En dat vind ik dus vreemd. Waarom de categorie #mensenzondertattoo het vaak nodig vond om een mening te hebben over de categorie #mensenmeteentattoo. Alleen gebaseerd dus óp het wel of niet hebben van tattoos. Terwijl andersom, ik de categorie #mensenmeteentattoo niet vaak op basis van die reden hoor oordelen over de categorie #mensenzondertattoo.
Toegegeven, de mensen uit de eerstgenoemde categorie die ik hierover vaak hoor, zijn van een wat oudere generatie.
Laatst zei iemand tegen me; "Mensen met (veel) tattoos verbergen zich erachter en durven niet zichzelf te zijn."
Terwijl ik het juist compleet anders zie, ik zie het juist als een uiting van je persoonlijkheid door te laten zien wat je mooi vindt, waar je voor staat, enz.
Natuurlijk zullen er mensen zijn die "om erbij te horen" zich laten tatoeëren, maar ik denk dat dat er niet veel zijn.
Gelukkig worden tatoeages steeds gewoner gevonden. Bij veel werkgevers wordt het inmiddels geaccepteerd en als er sollicitanten met tattoos binnen komen, is dit niet standaard een reden voor afwijzing.
Inmiddels is het bij mij zeker niet bij dat eerste, onopvallende plaatje gebleven. Het zijn er inmiddels behoorlijk wat en de volgende ontwerpen zitten al in mijn hoofd.
Mijn mening dus? Als je echt een tattoo wil, doen! Trek je niets aan van wat een ander er misschien van vindt. Die ander vraagt jou tenslotte ook niet om toestemming om haar haar te laten verven, of die ene broek te kopen.
Bedenk echter wel; een tattoo heb je niet voor even, die staat de rest van je leven op je huid. Daarna trouwens ook nog. Ze verdwijnen niet plotseling als je komt te overlijden.
Zorg dus wel dat je 100% zeker bent over wat je laat zetten en waar op je lichaam.
En, erg belangrijk:
Ga naar een goede shop. Een met een GGD vergunning én een goed portfolio. En waar je je op je gemak voelt.
En aangezien niet alle tattoos even mooi/goed gezet zijn, is het wat lastig om hier een duimpjes-score voor te geven.
Maar vooruit, ik geef ze dan voor alle mensen die oprecht blij zijn met hun plaatjes:
👍👍👍👍👍
http://www.veiligtatoeerenenpiercen.nl/
Vroeger waren tatoeages vooral te vinden op de huid van stoere zeebonken.
Nog veel vroeger waren er ook al tatoeages, maar dit is geen geschiedenisles; ik wil het hebben over tatoeages vandaag de dag.
Een jaar of 15 geleden werd het ineens enorm populair om als jongvolwassene een tattoo te laten zetten. Iedereen kent het zgn. "aarsgewei" denk ik wel? Maar ook karakters als de Tasmanian Devil (Taz voor intimi, en veel intiemer als in je huid geprikt staan wordt het niet snel).
Ik vraag me oprecht af hoeveel van deze tattoos angstvallig verborgen gehouden worden tijdens een eerste date, of een eerste blootbezichtiging. En hoeveel er inmiddels gecoverd zijn. Al kun je dan de vraag stellen; wat is er wél een flatteuze tattoo net boven je (inmiddels waarschijnlijk ook de middelbare leeftijd naderende) bilnaad.
Maar, dat moet ieder voor zich weten. Want dat is natuurlijk nét het punt.
Mensen die anti-tattoo zijn, hebben al snel een mening over mensen mét tattoos. En dan niet zozeer over de zakenmannen met een (a la Jon Bon Jovi) Superman - tekentje op hum bovenarm, of de dames met een petieterig schattig roosje op hun enkel.
Nee dan bedoel ik de Need for Needle - type mensen die verslaafd lijken te zijn aan het uitbreiden van de versiersels op hun huid.
In een ver verleden waarin ik nog maar in het bezit was van één onopvallend tattootje, was mijn toentijds beste maatje een vrij vol geïnkt manspersoon. Zo één waarvoor meisjes dus door hun moeder werden gewaarschuwd. Zo één waar je 's nachts rustig mee over straat kon, want niemand viel je lastig. Maar dat was er intussen óók zo een die op de bank zat te janken bij een zielige of romantische film. Maar ja... dát zie je niet bij indruk nummer 1.
En dat vind ik dus vreemd. Waarom de categorie #mensenzondertattoo het vaak nodig vond om een mening te hebben over de categorie #mensenmeteentattoo. Alleen gebaseerd dus óp het wel of niet hebben van tattoos. Terwijl andersom, ik de categorie #mensenmeteentattoo niet vaak op basis van die reden hoor oordelen over de categorie #mensenzondertattoo.
Toegegeven, de mensen uit de eerstgenoemde categorie die ik hierover vaak hoor, zijn van een wat oudere generatie.
Laatst zei iemand tegen me; "Mensen met (veel) tattoos verbergen zich erachter en durven niet zichzelf te zijn."
Terwijl ik het juist compleet anders zie, ik zie het juist als een uiting van je persoonlijkheid door te laten zien wat je mooi vindt, waar je voor staat, enz.
Natuurlijk zullen er mensen zijn die "om erbij te horen" zich laten tatoeëren, maar ik denk dat dat er niet veel zijn.
Gelukkig worden tatoeages steeds gewoner gevonden. Bij veel werkgevers wordt het inmiddels geaccepteerd en als er sollicitanten met tattoos binnen komen, is dit niet standaard een reden voor afwijzing.
Inmiddels is het bij mij zeker niet bij dat eerste, onopvallende plaatje gebleven. Het zijn er inmiddels behoorlijk wat en de volgende ontwerpen zitten al in mijn hoofd.
Mijn mening dus? Als je echt een tattoo wil, doen! Trek je niets aan van wat een ander er misschien van vindt. Die ander vraagt jou tenslotte ook niet om toestemming om haar haar te laten verven, of die ene broek te kopen.
Bedenk echter wel; een tattoo heb je niet voor even, die staat de rest van je leven op je huid. Daarna trouwens ook nog. Ze verdwijnen niet plotseling als je komt te overlijden.
Zorg dus wel dat je 100% zeker bent over wat je laat zetten en waar op je lichaam.
En, erg belangrijk:
Ga naar een goede shop. Een met een GGD vergunning én een goed portfolio. En waar je je op je gemak voelt.
En aangezien niet alle tattoos even mooi/goed gezet zijn, is het wat lastig om hier een duimpjes-score voor te geven.
Maar vooruit, ik geef ze dan voor alle mensen die oprecht blij zijn met hun plaatjes:
👍👍👍👍👍http://www.veiligtatoeerenenpiercen.nl/
Reacties
Een reactie posten