Wat ik nou vind van.... het boek "Meesterdeal" van Marlen Beek-Visser? 
Vaak vind ik boeken die een hype worden, helemaal niet zo spectaculair. Soms omdat de verhaallijn niet bijzonder is, of omdat er juist zo hard geprobeerd is iets verrassends te creëren, dat het geforceerd overkomt.
Dit boek kwam ik werkelijk overal tegen en ik had dan ook niet de dringende behoefte er aan te beginnen. Tot een vriendin mij ook dit boek aanraadde, onder het mom "jij leest zelfs de verpakking van het wcpapier nog als je niks beters te doen hebt, dus begin er nou maar aan."
Aangezien ik als vriendin altijd trouw luister en braaf doe wat me gezegd wordt (...) heb ik het boek dus besteld.
En niet lang nadat ik begonnen was, heb ik het weer weggelegd. Niet omdat het vervelend was hoor... het was uit.
In één ruk heb ik het boek uitgelezen.
Het gezin waarbij om draait is een gezin wat bij je om de hoek kan wonen, het zijn échte mensen.
Je kunt je dan ook moeiteloos inleven.
Al moet ik daar even bij vermelden, dat ik me niet voor kan stellen dat ik vroeger een crush op één van mijn leraren zou hebben gehad.
Het feit dat mijn autocorrect in de vorige zin crush al veranderde in crisis zegt genoeg denk ik. Sorry...
Maar dat terzijde.
Na het lezen van de tekst op de achterzijde van het boek ging ik er (onterecht dus) vanuit dat de relatie tussen Eva en Sten niet vrijwillig zou zijn vanuit Eva.
Dat dat wél zo bleek te zijn, was verfrissend. Let wel; ik bedoel natuurlijk niet dat het een goed idee is om jullie dochters aan te sporen iets met een docent te beginnen. Uiteraard doel ik erop dat dit eens een ánder verhaal is. Natuurlijk is het gedrag van Sten niet goed te praten. Maar dat mag duidelijk zijn.
Dan speelt er nog de kwestie van het vaderschap van Adam. Hoewel ik in het begin van het boek vrij snel doorhad waar dit op uit zou draaien, ben ik dat tijdens het lezen echt even 'vergeten'. Toen het dan ook daadwerkelijk uitkwam voelde ik me een ware Sherlock Holmes (Aha! Dus toch!) maar ook een beetje teleurgesteld. Ik vind het fijn als ik op het verkeerde spoor gezet wordt en er achter kom dat ik helemaal verkeerd zat.
(Althans, bij het lezen van een boek. Mijn man zal me dit nooit horen zeggen. Ik heb namelijk altijd gelijk.)
En dan hebben we Emiel. Tja wat moet ik daarover zeggen. In het begin vermoedde ik dat hij de geheime minnaar van Bo was geweest. Daar zat ik dus niet helemáál goed.
Toen bleek hij het bewijs in handen te hebben van Eva en Sten. En dat vond ik raar. Op dat moment had hij Bo nog niet ontmoet; hij wil haar ontmoeten om dit te laten zien. Hij weet niet waar Bo woont. Maar wél hoe haar dochter er uit ziet. En wat haar rooster is.
Hoe dan?
Maar goed, ik heb me daar overheen gezet. Ik kon niet anders want het verhaal raast wel door en ik moest mee
😊.
De confrontatie tussen Sten en "de ander". Ook hier was het mij wel duidelijk wie dat moest zijn.
En dat dat dus nog een staartje zou krijgen. Geeft niet. Ik denk dat je als schrijver soms je lezer een goed gevoel wil bezorgen, dat de lezer zichzelf even heel slim voelt door iets zelfstandig ontrafeld te hebben. Gelukt. ✔
Op een klaar kleine puntjes na heeft het boek me zeker te pakken gehad. Het moest uit. En wel nu.
Complimenten voor het neerzetten van het gezin van Lierop. Nogmaals, geloofwaardige, "échte" personen. En dat vind ik heel knap.
Ik geef het boek 4 van de 5 duimpjes omhoog
👍👍👍👍.
#watiknouvind #meesterdeal
Vaak vind ik boeken die een hype worden, helemaal niet zo spectaculair. Soms omdat de verhaallijn niet bijzonder is, of omdat er juist zo hard geprobeerd is iets verrassends te creëren, dat het geforceerd overkomt.
Dit boek kwam ik werkelijk overal tegen en ik had dan ook niet de dringende behoefte er aan te beginnen. Tot een vriendin mij ook dit boek aanraadde, onder het mom "jij leest zelfs de verpakking van het wcpapier nog als je niks beters te doen hebt, dus begin er nou maar aan."
Aangezien ik als vriendin altijd trouw luister en braaf doe wat me gezegd wordt (...) heb ik het boek dus besteld.
En niet lang nadat ik begonnen was, heb ik het weer weggelegd. Niet omdat het vervelend was hoor... het was uit.
In één ruk heb ik het boek uitgelezen.
Het gezin waarbij om draait is een gezin wat bij je om de hoek kan wonen, het zijn échte mensen.
Je kunt je dan ook moeiteloos inleven.
Al moet ik daar even bij vermelden, dat ik me niet voor kan stellen dat ik vroeger een crush op één van mijn leraren zou hebben gehad.
Het feit dat mijn autocorrect in de vorige zin crush al veranderde in crisis zegt genoeg denk ik. Sorry...
Maar dat terzijde.
Na het lezen van de tekst op de achterzijde van het boek ging ik er (onterecht dus) vanuit dat de relatie tussen Eva en Sten niet vrijwillig zou zijn vanuit Eva.
Dat dat wél zo bleek te zijn, was verfrissend. Let wel; ik bedoel natuurlijk niet dat het een goed idee is om jullie dochters aan te sporen iets met een docent te beginnen. Uiteraard doel ik erop dat dit eens een ánder verhaal is. Natuurlijk is het gedrag van Sten niet goed te praten. Maar dat mag duidelijk zijn.
Dan speelt er nog de kwestie van het vaderschap van Adam. Hoewel ik in het begin van het boek vrij snel doorhad waar dit op uit zou draaien, ben ik dat tijdens het lezen echt even 'vergeten'. Toen het dan ook daadwerkelijk uitkwam voelde ik me een ware Sherlock Holmes (Aha! Dus toch!) maar ook een beetje teleurgesteld. Ik vind het fijn als ik op het verkeerde spoor gezet wordt en er achter kom dat ik helemaal verkeerd zat.
(Althans, bij het lezen van een boek. Mijn man zal me dit nooit horen zeggen. Ik heb namelijk altijd gelijk.)
En dan hebben we Emiel. Tja wat moet ik daarover zeggen. In het begin vermoedde ik dat hij de geheime minnaar van Bo was geweest. Daar zat ik dus niet helemáál goed.
Toen bleek hij het bewijs in handen te hebben van Eva en Sten. En dat vond ik raar. Op dat moment had hij Bo nog niet ontmoet; hij wil haar ontmoeten om dit te laten zien. Hij weet niet waar Bo woont. Maar wél hoe haar dochter er uit ziet. En wat haar rooster is.
Hoe dan?
Maar goed, ik heb me daar overheen gezet. Ik kon niet anders want het verhaal raast wel door en ik moest mee
😊.De confrontatie tussen Sten en "de ander". Ook hier was het mij wel duidelijk wie dat moest zijn.
En dat dat dus nog een staartje zou krijgen. Geeft niet. Ik denk dat je als schrijver soms je lezer een goed gevoel wil bezorgen, dat de lezer zichzelf even heel slim voelt door iets zelfstandig ontrafeld te hebben. Gelukt. ✔
Op een klaar kleine puntjes na heeft het boek me zeker te pakken gehad. Het moest uit. En wel nu.
Complimenten voor het neerzetten van het gezin van Lierop. Nogmaals, geloofwaardige, "échte" personen. En dat vind ik heel knap.
Ik geef het boek 4 van de 5 duimpjes omhoog
👍👍👍👍.#watiknouvind #meesterdeal
Reacties
Een reactie posten