Wat ik nou vind van.... het Rijksmuseum van Oudheden?

Wat ik nou vind van... het RMO?

Al enige tijd stond het op ons to do lijstje; een bezoek aan het RMO in Leiden. En in het bijzonder aan de Egypte-tentoonstelling.

Zelf heb ik al  van kleins af aan een fascinatie voor het oude Egypte. Waar dat mee begonnen is? Al sla je me een enkeltje Osiris,  ik zou het niet weten. Ik heb het ook met de Griekse mythologie, waanzinnig vind ik al die verhalen.

Inmiddels is mijn zoon 9 en heeft hij ook die belangstelling voor het oude Egypte.

Waar het bij hém begonnen is,  is wél duidelijk. 

Dat komt door Darwishi Ur-atum Msamaki Minkabh Ishaq Eboni. Oftewel... Dummie. 

Dummie de Mummie. De boekenserie van Tosca Menten. Hij heeft deze boeken keer op keer  gelezen, verslonden, ingeademd en geleefd.

Hij ging ervan praten als Dummie (daar word je als moeder niet bijster enthousiast van) en uiteraard moesten toen de films ook bekeken worden.

Ennieweej, als ik "museum" zeg, wordt er hier thuis niet direct een gat in de lucht gesprongen.  Maar in dit geval, kon het beloofde uitstapje niet snel genoeg komen.

Om de dag compleet te maken (het was toch  vakantie) zijn we eerst naar het Omniversum geweest. Een hele beleving, zo'n groot scherm en dan óók nog een VR-experience erachteraan. 

Toen lunchen en daar gingen we op weg. 

Gelukkig hadden we navigatie want ik ben zo'n typische vrouw die niet kan kaartlezen.  En dan lichtelijk panikeert. Gelukkig hadden we dát voorkomen! Totdat je aankomt en ziet dat je moet parkeren langs de gracht. 

Slik.  Houd in uw achterhoofd,  ik ben fantastisch blij met mijn 1974 VW Kever maar  ik haat autorijden en file parkeren kan ik  niet goed. Zeker  niet zonder stuurbekrachtiging... 

Gelukkig maar dat ik achteruit moest inparkeren, maar toch... Dat hekje tussen de gracht en mijn trots was echt maar laag!

Eenmaal uit de auto, snel parkeermeter gezocht en toen konden we naar binnen.

Als je binnenkomt, zie je in een grote zaal al direct van alles wat te maken heeft met Egypte.

Kindlief wil meteen er op af, maar eerst nog even kaartjes scoren.

Gelukkig is de rij niet lang.

Van de buitenkant van het gebouw had ik niet kunnen af zien hoe groot het eigenlijk was. Want alleen al met deze expositie zijn we een paar uur bezig.

Van sarcofaag tot gedenkstenen (stèles) en van hiërogliefen tot canopen (prachtige potten met lugubere functie), alles kwam voorbij.

Voor een kleine meerprijs hadden we een Dummie de Mummie speur-en doeboekje gekocht bij de kassa, waarin de junior een code moest kraken door info op te zoeken.

Super dus, al moest hij af en toe afgeremd worden omdat hij verder wilde naar de volgende opdracht. Ennn dóórrrrrr!

En tijdens de speurtocht bleek wat hij uit de boeken van Dummie allemaal had opgepikt over het Oude Egypte.

Wist u bijvoorbeeld (zonder Wikipedia e.d.) dat Sakkara een oude grafstad  stad was waar veel koningsgraven zijn?

Uit zijn blote bolletje wist hij dit soort feitjes rond te strooien,  wat de expositie nóg levendiger maakte. 

Levendiger op een goede manier hoor,  niet dat er mummie-opstandingen waren (dat zijn dan zombies toch? Doden die opstaan? Mombies in dit geval. Of zummies! 😂 )

Sorry. Ik liet me even gaan.
Maar laat in de reacties even weten welke  van de twee het zou moeten zijn!

Dus. Ons bezoek kan als een groot succes bestempeld worden. En we gaan er zeker nog eens naar toe. 

Niet minder dan 5 duimpjes 👍👍👍👍👍

Of toch -1 voor de parkeerplaats 👎

Maar daar komt er weer 1 bij 👍 omdat je zo leuk kan snapchatten met de mummiekisten... ze hebben er precies de juiste Toet voor...

En mijn excuses voor deze vreselijk slechte laatste grap....