Wat ik nou vind van.... een bucketlist?

Wat ik nou vind van.... een bucketlist?

Je krijgt een vriendenboekje onder ogen en bij de vraag wat je later wil worden, noemen kinderen vaak een  beroep.
Juffen, ouders en andere volwassenen schrijven er opmerkelijk vaak in: oud, gelukkig, rijk,  of all of the above.
Vaak omdat ze al een beroep hebben, welke met een beetje geluk voldoet aan de wensen die zij zelf als kind hadden, of (in het geval ze als kind astronaut wilden worden en ze geen André Kuipers heetten) dan in ieder geval aan hun huidige wensen.

Ik las ergens het volgende gedichtje;

Prachtig toch?

Maar als je dan besloten hebt wie of wat je bent (En dat klinkt makkelijker dan het voor veel mensen is), is er nog de vraag;

Wat wíl je in jouw leven écht (gedaan) hebben?

Stel, op een dag ga je dood en tijdens de uitvaart wordt er door een aantal mensen een woordje gedaan. Uiteraard alleen maar positief, want over de doden niets dan goeds.

Maar wat wil je dan dat er gezegd wordt?

"Haar huis was altijd spik en span, maar ze had weinig tijd om gezellig mee op stap te gaan..",  of "Hij kon alles kopen wat zijn hartje begeerde, jammer dat hij het met niemand kon delen.."

Of toch liever iets als "hij genoot van het leven en het leven genoot van hem", en "Zij ging haar dromen achterna, soms leidde dit tot niets maar haar avonturen zijn le-gen-Waitforit-dary!"

Ik zou er blijer (nou ja, ik ben natuurlijk al dood dan, dus hoe blij kun je dan zijn)  van worden als mensen positieve dingen over mij als persoon en hoe ik in het leven sta stond zouden zeggen,  dan wanneer er alleen  verteld werd dat ik een mooi, groot huis had,  zo prachtig kon zingen en ieder jaar naar de prachtigste landen op vakantie ging (geen van drie berust op waarheid overigens).

Twee erg goede vrienden van mij zijn heel jong overleden en bij beide denk ik terug aan hun positiviteit en hoe zij werkelijk áltijd voor een ander klaar stonden.

Ik mis hen om het gevoel dat ze me wisten te geven, om de lol die we samen hadden, de tijd die we met elkaar doorbrachten, en hoe gelukkig zij konden zijn met de kleine maar zo belangrijke dingen in het leven.

En ik denk dat dát ook mijn lifegoal is. 

Natuurlijk heb ik ook dingen die ik gewoon graag wil, ik ben ook maar een mens...

Vanaf mijn 15e riep ik dat ik later een VW Kever wilde,  het heeft ruim 20 jaar geduurd, maar hij is er. Vooral dankzij mijn fantastische vent, die zorgt dat ik veilig op weg kan met mijn uitermate schattige brikkie.

En ook heb ik altijd een bibliotheek a la Disney's Belle en het Beest gewild. 

 (Niet bij stil gestaan dat er dan een kasteel omheen moet want waar laat je die bieb anders, maar vooruit)

Ik heb sinds vandaag wél een muurvullende boekenkast in onze slaapkamer.

En er zullen altijd dingen zijn die je nog graag wil hebben of doen. Maar de dingen die er écht toe doen?

Ik heb een schat van een zoon. Een kanjer van een echtgenoot. De liefste vriendinnen die je kunt hebben. Ik ben gezond.

En weet je.... daarmee is mijn bucketlist vervuld.

Ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben en níets te klagen heb. Wat een rijkdom!