Wat ik nou vind van.... 'Voor ik je loslaat' van Marieke Nijkamp?
Dit boek is geschreven door de Nederlandse Marieke Nijkamp. In het Engels. En vervolgens vertaald door Ineke van Bronswijk. Het eerste wat ik me dan afvraag: Is de vertaling anders dan hoe Marieke Nijkamp het boek zélf in het Nederlands geschreven zou hebben?
Maar goed. Dat staat los van wat ik van het boek vind.
Eén woord overheerst; Verwarring.
De verwarring van Corey, als ze terugkeert naar Lost.
De verwarring die Kyra gedurende haar leven gevoeld moest hebben.
De verwarring van mij, als ik er op blz. 32 achter kom dat Corey een méisje is.
De verwarring (nogmaals van mij) als aan het eind van het boek geen antwoorden op heel veel vragen zijn.
Misschien is dit de opzet van de auteur geweest, misschien lees ik te oppervlakkig, misschien gebeurden er bovennatuurlijke dingen in het boek maar ben ik er te nuchter voor? Ik weet het niet.
Feit is wel: er is verwarring.
Even heel kort het verhaal:
Corey en Kyra wonen beiden in Lost, een dorpje in Alaska met weinig inwoners. Zij zijn beste vriendinnen, maar Coreys moeder besluit te gaan verhuizen naar Canada, en Corey en haar broertje moeten dus mee. Eenmaal daar krijgt Corey een heel ander leven en verwatert het contact tussen haar en Kyra, ondanks dat ze dat eigenlijk helemaal niet wil.
En dan krijgt ze bericht dat Kyra dood is.
Corey reist terug naar Lost om afscheid te nemen, maar daar aangekomen lijkt het wel de "Alles-is-anders-show".
Waar vroeger het hele dorp Kyra met de nek aankeek, doet iedereen nu alsof ze dagelijks samen met haar hebben geknikkerd. Corey echter, zien ze als buitenstaander.
Hoe meer Corey door deze façade heen wil breken, hoe meer vreemde dingen ze ontdekt.
Hier volgen spoilers!
Als ze vervolgens regelmatig dingen gaat zien en horen die niet echt zijn (het terugkerende melodietje, het huisje van Aaron dat er onbewoond uitziet en de volgende dag niet meer), begin ik als lezer dingen in mijn hoofd te halen als : Misschien heeft Corey een of andere psychische ziekte? Zit ze aan de medicijnen? Was Kyra wel echt, of alleen een 'imaginary friend' van Corey? Hoe kan Kyra de toekomst voorspeld hebben? En... waarom zeg Kyra's vader dat Corey altijd al een bedreiging is geweest voor Kyra? Waarom laat een héél dorp een ziek meisje doodgaan? Sterker nog, staat het hele dorp te kijken hóe ze doodgaat? (vanwege de hoop die ze gaf? Really?)
Ennieweej, ik heb ontzettend veel jubelverhalen gehoord over dit boek. En over de schrijfster, en haar vorige boek: '54 minuten'. Dat boek heb ik overigens óók gelezen en dat vond ik toch zeker 4 duimpjes waard.
Ik had hier dus hoge verwachtingen van, en toegegeven; het las als een trein, want ik wilde erg graag antwoord op mijn vragen.
Maar dat antwoord bleef uit, en ik zit dus nu nog met vragen.
En dat vind ik jammer.
Nogmaals, het kan héél goed aan mij liggen, dat ik iets niet goed heb begrepen, maar ja.... ik schrijf hier wat ík vind... en ik geef dit boek niet meer dan 2,5 duimpje. 👍👍✊
"We noemen ze heldendagen, omdat we dan strijden tegen de angst zelf. En we overwinnen."
Dit boek is geschreven door de Nederlandse Marieke Nijkamp. In het Engels. En vervolgens vertaald door Ineke van Bronswijk. Het eerste wat ik me dan afvraag: Is de vertaling anders dan hoe Marieke Nijkamp het boek zélf in het Nederlands geschreven zou hebben?
Maar goed. Dat staat los van wat ik van het boek vind.
Eén woord overheerst; Verwarring.
De verwarring van Corey, als ze terugkeert naar Lost.
De verwarring die Kyra gedurende haar leven gevoeld moest hebben.
De verwarring van mij, als ik er op blz. 32 achter kom dat Corey een méisje is.
De verwarring (nogmaals van mij) als aan het eind van het boek geen antwoorden op heel veel vragen zijn.
Misschien is dit de opzet van de auteur geweest, misschien lees ik te oppervlakkig, misschien gebeurden er bovennatuurlijke dingen in het boek maar ben ik er te nuchter voor? Ik weet het niet.
Feit is wel: er is verwarring.
Even heel kort het verhaal:
Corey en Kyra wonen beiden in Lost, een dorpje in Alaska met weinig inwoners. Zij zijn beste vriendinnen, maar Coreys moeder besluit te gaan verhuizen naar Canada, en Corey en haar broertje moeten dus mee. Eenmaal daar krijgt Corey een heel ander leven en verwatert het contact tussen haar en Kyra, ondanks dat ze dat eigenlijk helemaal niet wil.
En dan krijgt ze bericht dat Kyra dood is.
Corey reist terug naar Lost om afscheid te nemen, maar daar aangekomen lijkt het wel de "Alles-is-anders-show".
Waar vroeger het hele dorp Kyra met de nek aankeek, doet iedereen nu alsof ze dagelijks samen met haar hebben geknikkerd. Corey echter, zien ze als buitenstaander.
Hoe meer Corey door deze façade heen wil breken, hoe meer vreemde dingen ze ontdekt.
Hier volgen spoilers!
Als ze vervolgens regelmatig dingen gaat zien en horen die niet echt zijn (het terugkerende melodietje, het huisje van Aaron dat er onbewoond uitziet en de volgende dag niet meer), begin ik als lezer dingen in mijn hoofd te halen als : Misschien heeft Corey een of andere psychische ziekte? Zit ze aan de medicijnen? Was Kyra wel echt, of alleen een 'imaginary friend' van Corey? Hoe kan Kyra de toekomst voorspeld hebben? En... waarom zeg Kyra's vader dat Corey altijd al een bedreiging is geweest voor Kyra? Waarom laat een héél dorp een ziek meisje doodgaan? Sterker nog, staat het hele dorp te kijken hóe ze doodgaat? (vanwege de hoop die ze gaf? Really?)
Ennieweej, ik heb ontzettend veel jubelverhalen gehoord over dit boek. En over de schrijfster, en haar vorige boek: '54 minuten'. Dat boek heb ik overigens óók gelezen en dat vond ik toch zeker 4 duimpjes waard.
Ik had hier dus hoge verwachtingen van, en toegegeven; het las als een trein, want ik wilde erg graag antwoord op mijn vragen.
Maar dat antwoord bleef uit, en ik zit dus nu nog met vragen.
En dat vind ik jammer.
Nogmaals, het kan héél goed aan mij liggen, dat ik iets niet goed heb begrepen, maar ja.... ik schrijf hier wat ík vind... en ik geef dit boek niet meer dan 2,5 duimpje. 👍👍✊
Reacties
Een reactie posten