Wat ik nou vind van.... 'De vrouw in het raam' van A.J. Finn?
Anna heeft agorafobie; ze durft de deur niet uit. Al maanden verblijft ze binnenshuis. Om tijd te verdrijven, speelt ze online schaak, kijkt ze zwartwit films, bevindt ze zich op een internetforum waar ze adviezen uitbrengt vanuit haar voormalige werk als psycholoog, bespioneert ze de buren en drinkt ze veel te veel. In combinatie met een behoorlijk heftige hoeveelheid medicatie is dat uiteraard niet erg slim. Wanneer ze dan ook op een dag meent te zien hoe haar buurvrouw wordt vermoord en ze de politie belt, nemen die haar niet al te serieus. 'Aandacht vragen of waanbeelden, maar we zijn net bij uw buren geweest en daar is niemand dood, of überhaupt gewond ' is de boodschap die ze te horen krijgt.
Anna begint aan zichzelf te twijfelen. Is ze dan écht aan het doordraaien?
'Ik ben er tóch weer ingetrapt...' dacht ik toen ik met dit boek thuiskwam. Tóch weer zo'n boek waar iedereen het over heeft, dat gehyped gaat worden en dat ik dan ontzettend overroepen vind.
Maar ja, het lag zo nadrukkelijk in mijn blikveld toen ik die boekenwinkel inliep... en natuurlijk vraag ik me dan tóch af of ik het deze keer dan misschien wél eens ben met de publieke opinie.
3 boeken had ik gekocht, en al was ik naar de andere 2 ('Ik weet alleen mijn naam nog' en 'Ik tel tot tien') eigenlijk nog veel nieuwsgieriger, ik besloot eerst deze te lezen. Een beetje omdat ik bang was dat deze zou belanden in mijn immense nog-te-lezen-boeken-stapel en dan vervolgens niet (of pas na een hele tijd) gelezen zou worden.
En o wat had ik een spijt van dit boek. Ik kwam maar niet in het verhaal, vond de hoofdpersoon maar een vreemd mens en het was me al snel (te snel) duidelijk waar echtgenoot en dochter waren.
Maar ondanks dat las ik wel dóór. Jaaa beste lezers (ik ga er voor het gemak maar van uit dat mijn blog gelezen wordt 😉), ik las dóór! Voor jullie! Om er over te kunnen bloggen. Hoe verschrikkelijk onbaatzuchtig van mij, nietwaar?
En toen gebeurde het. Tegelijk met de verandering van mindset bij Anna, begon ik het boek ineens wél boeiend te vinden. Want net als Anna besloot ik; dit is nog niet het einde! Dit was voor mij ook vooral duidelijk omdat ik nog zo'n 100 blz te gaan had, maar ook omdat de oplossing van het mysterie net even té makkelijk was.
Verschillende plottheorieën gingen door mijn hoofd, maar dit einde had ik ab-so-luut niet bedacht.
Géén vaag, vergezocht wraakmotief, maar een plot dat staat als een huis.
Zoals de Telegraaf op de achterflap schrijft: 'Compleet onverwachte, maar zeer geloofwaardige kentering (...)'. De wonderen zijn de wereld niet uit, de Telegraaf overdrijft hier niet en ik ben het er dan ook helemaal mee eens.
Tja, en wat geef je zo'n boek als oordeel?
De slechte start vond ik écht erg jammer, maar de finale maakte dus veel goed. Omdat dat maar een kwart van het boek was, geef ik het dan ook geen 5 duimpjes, hoewel het einde die oprecht waard is.
Maar ja, aangezien een boek niet alleen uit een finale bestaat, kom ik op een oordeel van... 3,5 duim! 👍👍👍✊
O ja, mocht je de derde druk van dit boek lezen... op blz 303 staat een heel vreemde zin. Meteen bovenaan de blz. Een drukfoutje, ga ik vanuit, alhoewel ik er inmiddels achter ben dat dit in de eerste druk níet zo stond. Kan gebeuren, natuurlijk, maar ik heb deze zin echt wel 10 x gelezen voordat ik zeker wist dat het niet aan mij lag, of dat er iemand ontzettend dronken aan het praten was in het boek.
Niet heel erg. Maar even een waarschuwing. Dat je niet denkt dat je die laatste borrel misschien beter niet had kunnen nemen... 😜
Reacties
Een reactie posten