Wat ik nou vind van... 'Het zusje' van Louise Jensen?
Dit boek lag al een tijdje te wachten om gelezen te worden. Tja, met zo veel aanbod aan nieuwe boeken kun je helaas niet alles metéén lezen.
Maar vandaag had ik weinig bijzonders te doen, dus werd er een date met 'Het zusje' gepland.
Nou, met het zusje uit het boek wil je geen date hoor, wat een draak is dat!
Grace is al jaren bevriend met Charlie, als die ineens uit het niks vertrekt. Jaren later wordt Charlie begraven, en Grace heeft veel vragen; waarom is Charlie er destijds vandoor gegaan? Ze besluit via Charlies moeder aan informatie te komen, maar intussen loopt haar relatie niet helemaal lekker en kampt ze al van klein af aan met een schuldgevoel over de dood van haar eigen vader.
In het begin vroeg ik me af waar er in vredesnaam een zusje tevoorschijn zou komen, maar al snel was daar Abby.
Dat was dus niet het goede zusje ;)
De daadwerkelijke zus voldoet helemaal aan het beeld zoals dat in een thriller hoort; op het eerste gezicht lief en betrouwbaar, maar intussen de meest gemene, vileine trut die je je kunt voorstellen; Héérlijk (zolang ze in het boek blijft althans ;) )!!
De 'wie' is vrij snel duidelijk, de 'waarom' heeft wat meer tijd nodig. En hoewel ik vaak vind dat het motief in een boek wat vergezocht lijkt, vond ik dat hier absoluut acceptabel. Uiteraard vergoeilijk ik niet de daden van deze 'dame', maar ik snap waar de frustratie en de boosheid vandaan komen.
En hey, als zus met deze achtergrond even verhaal was gaan halen met een kop thee en biskwietjes ernaast... dat zou geen bestseller worden... Dus zuslief heeft in dit boek zéker een paar afspraken met een psychisch hulpverlener nodig, maar voordat dat gebeurt, pakt ze de zaken eerst even op haar eigen, volstrekt zieke manier aan. Onbedoeld geholpen door een onhandige manier van aanpak van één van de andere hoofdpersonen.
Ik vond werkelijk álles wel even verdacht. Als opa of oma een smsje stuurde naar Grace, had ik al bedacht dat die waarschijnlijk niet konden bellen omdat ze ontvoerd en ergens gekneveld lagen, en het de ontvoerder was die smste. (Sorry opa en oma, het is niet zo dat ik jullie zo'n ontvoering gun hoor...)
Het boek springt heen en weer in de tijd tussen 'Nu' en 'Toen', waar het 'Toen' zich steeds recenter afspeelt.
Dit heeft de schrijfster knap gedaan, nét op het moment dat je meer achtergrond info wil hebben, springt het naar het juiste moment.
Ik heb dit boek met plezier gelezen en geef het dan ook 4 duimpjes! 👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten