Wat ik nou vind van.... 'Poppy Shakespeare' van Clare Allan?
Een middagje kringloopwinkels afgaan levert regelmatig een leuke buit aan boeken op. In principe (dwz: dit vertel ik thuis) ga ik erheen om boeken te kopen die op mijn wishlist staan.
Dat ik die wishlist ter plekke aanpas als een ander boek mij roept, dat is een detail..
Ook 'Poppy Shakespeare' belandde op deze manier op mijn lijstje, in mijn handen en in de boekenkast.
Afgelopen week kwam er een aantal boeken die hoog op mijn lijstje stonden binnen (o.a. de nieuwste M.J. Arlidge en de nieuwste Nicci French) maar ik besloot toch eerst iets anders te lezen (het lekkerste voor later bewaren, zoiets).
Poppy Shakespeare dus. De vreemde cover en de titel trokken mijn aandacht.
Volgens de achterflap gaat het verhaal over N, die al jaren patiënt is in een inrichting genaamd Dorothy Fish. Ze vindt dat ze daar prima zit en heeft totaal geen behoefte om daar weg te gaan.
En dan is daar Poppy, een nieuwe patiënt. Poppy is er onterecht geplaatst, en wil er alles aan doen om dat bewezen te krijgen. N helpt haar graag.
N wordt aan Poppy toegewezen als gids binnen de inrichting en een bijzondere vriendschap volgt.
Poppy zoekt rechtshulp om 'vrijgelaten' te worden omdat ze níet gek is. Maar die hulp krijgt ze alleen gratis als ze een bepaalde uitkering heeft. Wanneer ze daar recht op heeft? Als is aangetoond dat ze wél gek is.
N snapt niet dat Poppy überhaupt weg wil, maar op haar manier probeert ze haar wel te helpen. Door de hulpverleners bijvoorbeeld te vertellen dat Poppy doordraait, zodat ze recht heeft op de uitkering. Door dingen te verzinnen waarvan ze dénkt dat ze Poppy kunnen helpen.
Intussen heeft Dorothy Fish te maken met bezuinigingen op de zorg. Om niet wegbezuinigd te hoeven worden, moeten de cijfers van reïntegratie omhoog. Daarom wordt de ene na de andere patiënt ontslagen, met de nodige gevolgen.
Maar Poppy niet.
Dan volgt er in het boek een verhaal over dat er bewezen wordt dat Poppy er geplaatst is zonder aanleiding om de werkelijke patiënten aan te kunnen spiegelen (??). Erg vaag.
Komt Poppy uiteindelijk de inrichting uit? En hoe loopt het af met N?
Pff ik heb me er gewoon toe moeten zétten om in dit boek verder te lezen. Misschien waren, aan de hand van de achterflap, bij mij verkeerde verwachtingen gewekt, maar ik vond het geen prettig boek.
De omschrijving van al de verschillende patiënten is levendig, soms grappig, aandoenlijk en op zich dus prima, maar het waren er erg veel, waardoor ik er misschien 3 onthield. Bij de rest hadden de namen onderling uitgewisseld kunnen worden per hoofdstuk en ik had het waarschijnlijk niet gemerkt.
Het einde van het boek zal ik niet verklappen verder, maar was wel zoals ik het verwachtte.
Helaas voor dit boek dus niet een al te hoge score; slechts 1,5 duim..👍✊
Een middagje kringloopwinkels afgaan levert regelmatig een leuke buit aan boeken op. In principe (dwz: dit vertel ik thuis) ga ik erheen om boeken te kopen die op mijn wishlist staan.
Dat ik die wishlist ter plekke aanpas als een ander boek mij roept, dat is een detail..
Ook 'Poppy Shakespeare' belandde op deze manier op mijn lijstje, in mijn handen en in de boekenkast.
Afgelopen week kwam er een aantal boeken die hoog op mijn lijstje stonden binnen (o.a. de nieuwste M.J. Arlidge en de nieuwste Nicci French) maar ik besloot toch eerst iets anders te lezen (het lekkerste voor later bewaren, zoiets).
Poppy Shakespeare dus. De vreemde cover en de titel trokken mijn aandacht.
Volgens de achterflap gaat het verhaal over N, die al jaren patiënt is in een inrichting genaamd Dorothy Fish. Ze vindt dat ze daar prima zit en heeft totaal geen behoefte om daar weg te gaan.
En dan is daar Poppy, een nieuwe patiënt. Poppy is er onterecht geplaatst, en wil er alles aan doen om dat bewezen te krijgen. N helpt haar graag.
N wordt aan Poppy toegewezen als gids binnen de inrichting en een bijzondere vriendschap volgt.
Poppy zoekt rechtshulp om 'vrijgelaten' te worden omdat ze níet gek is. Maar die hulp krijgt ze alleen gratis als ze een bepaalde uitkering heeft. Wanneer ze daar recht op heeft? Als is aangetoond dat ze wél gek is.
N snapt niet dat Poppy überhaupt weg wil, maar op haar manier probeert ze haar wel te helpen. Door de hulpverleners bijvoorbeeld te vertellen dat Poppy doordraait, zodat ze recht heeft op de uitkering. Door dingen te verzinnen waarvan ze dénkt dat ze Poppy kunnen helpen.
Intussen heeft Dorothy Fish te maken met bezuinigingen op de zorg. Om niet wegbezuinigd te hoeven worden, moeten de cijfers van reïntegratie omhoog. Daarom wordt de ene na de andere patiënt ontslagen, met de nodige gevolgen.
Maar Poppy niet.
Dan volgt er in het boek een verhaal over dat er bewezen wordt dat Poppy er geplaatst is zonder aanleiding om de werkelijke patiënten aan te kunnen spiegelen (??). Erg vaag.
Komt Poppy uiteindelijk de inrichting uit? En hoe loopt het af met N?
Pff ik heb me er gewoon toe moeten zétten om in dit boek verder te lezen. Misschien waren, aan de hand van de achterflap, bij mij verkeerde verwachtingen gewekt, maar ik vond het geen prettig boek.
De omschrijving van al de verschillende patiënten is levendig, soms grappig, aandoenlijk en op zich dus prima, maar het waren er erg veel, waardoor ik er misschien 3 onthield. Bij de rest hadden de namen onderling uitgewisseld kunnen worden per hoofdstuk en ik had het waarschijnlijk niet gemerkt.
Het einde van het boek zal ik niet verklappen verder, maar was wel zoals ik het verwachtte.
Helaas voor dit boek dus niet een al te hoge score; slechts 1,5 duim..👍✊
Reacties
Een reactie posten