Wat ik nou vind van... 'Wonder' van R.J. Palacio?
De film wilde ik graag zien, maar dat kwam er nog niet van. Toen ik 2 weken terug voor een boekpresentatie in de boekwinkel stond, viel mijn oog op dit boek... lang hoefde ik er niet over na te denken, dit ging óók mee naar huis.
Het verhaal gaat over August (Auggie), een 10 jarige jongen die een gezichtsafwijking heeft. In zijn eigen woorden:
' Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik eruitzie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.'
Tot nu toe heeft August thuis les gehad van zijn moeder, maar nu is er besloten dat hij het gaat proberen op een gewone school.
In de eerste instantie ziet hij dat niet zitten, bang voor de reacties van anderen op zijn gezicht.
Vóór aanvang van het schooljaar gaat hij kennismaken met het schoolhoofd, en zijn er 3 kinderen uitgenodigd om hem rond te leiden; Charlotte, Jack en Julian. Als deze 3 best aardig lijken te zijn, gaat August al met een beetje meer vertrouwen het schooljaar in.
Als op dag één dan meteen Summer, een klasgenootje, vriendschap met hem sluit, kan hij de rest ook een beetje beter aan.
Toch heeft hij ook erg moeilijke momenten, als eerst Julian toch niet zo aardig blijkt en later zijn vriend Jack zich ook tegen hem lijkt te keren.
Hoe zal de rest van het jaar voor August verlopen?
Wat een ontroerend boek is dit.
Geschreven vanuit de verschillende personages; steeds een deel van een aantal hoofdstukken per persoon.
Iedereen krijgt dus de 'kans' om eerlijk zijn of haar gedachten te verwoorden.
Hierdoor wordt het een oprecht gebeuren... het is nu eenmaal niet meer dan menselijk om ook wel eens negatieve gedachten te hebben.
Daarbij is ieder deel voorzien van een rake quote, mooi gedaan!
De boodschap die het boek duidelijk draagt is natuurlijk dat het niet om je uiterlijk, maar om je innerlijk gaat.
Om een quote van J.M. Barrie te gebruiken (wat meneer Aarsman in het boek ook doet):
'Zullen we er niet een gewoonte van maken... om in het leven altijd ons best te doen om een stukje vriendelijker te zijn dan nódig is?'
Het is een boek met een (typisch Amerikaans) happy ending. Maar dat gun je Auggie ook.
Het is een boek dat ik ook zeker bij de Junior hier thuis ga neerleggen.
Ik geef het de mooie score van 4,5 duim 👍👍👍👍✊
De film wilde ik graag zien, maar dat kwam er nog niet van. Toen ik 2 weken terug voor een boekpresentatie in de boekwinkel stond, viel mijn oog op dit boek... lang hoefde ik er niet over na te denken, dit ging óók mee naar huis.
Het verhaal gaat over August (Auggie), een 10 jarige jongen die een gezichtsafwijking heeft. In zijn eigen woorden:
' Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik eruitzie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.'
Tot nu toe heeft August thuis les gehad van zijn moeder, maar nu is er besloten dat hij het gaat proberen op een gewone school.
In de eerste instantie ziet hij dat niet zitten, bang voor de reacties van anderen op zijn gezicht.
Vóór aanvang van het schooljaar gaat hij kennismaken met het schoolhoofd, en zijn er 3 kinderen uitgenodigd om hem rond te leiden; Charlotte, Jack en Julian. Als deze 3 best aardig lijken te zijn, gaat August al met een beetje meer vertrouwen het schooljaar in.
Als op dag één dan meteen Summer, een klasgenootje, vriendschap met hem sluit, kan hij de rest ook een beetje beter aan.
Toch heeft hij ook erg moeilijke momenten, als eerst Julian toch niet zo aardig blijkt en later zijn vriend Jack zich ook tegen hem lijkt te keren.
Hoe zal de rest van het jaar voor August verlopen?
Wat een ontroerend boek is dit.
Geschreven vanuit de verschillende personages; steeds een deel van een aantal hoofdstukken per persoon.
Iedereen krijgt dus de 'kans' om eerlijk zijn of haar gedachten te verwoorden.
Hierdoor wordt het een oprecht gebeuren... het is nu eenmaal niet meer dan menselijk om ook wel eens negatieve gedachten te hebben.
Daarbij is ieder deel voorzien van een rake quote, mooi gedaan!
De boodschap die het boek duidelijk draagt is natuurlijk dat het niet om je uiterlijk, maar om je innerlijk gaat.
Om een quote van J.M. Barrie te gebruiken (wat meneer Aarsman in het boek ook doet):
'Zullen we er niet een gewoonte van maken... om in het leven altijd ons best te doen om een stukje vriendelijker te zijn dan nódig is?'
Het is een boek met een (typisch Amerikaans) happy ending. Maar dat gun je Auggie ook.
Het is een boek dat ik ook zeker bij de Junior hier thuis ga neerleggen.
Ik geef het de mooie score van 4,5 duim 👍👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten