Wat ik nou vind van.... 'De dag van de doden' van Nicci French?

Wat ik nou vind van.... 'De dag van de doden' van Nicci French?


Alweer het 8e en daarmee laatste deel van de Frieda Klein-serie van Nicci French.
Wat begon als een i.m.o. ietwat pretentieus plan (ik zag een van de eerste interviews destijds met het echtpaar Nicci French, waarin ze met de interviewer door Londen liepen om de ondergrondse rivieren waar Frieda zo van houdt te volgen. Reeds NF-fan wegens hun eerdere boeken, heb ik hier naar zitten kijken, maar wel met in mijn achterhoofd de gedachte: 'Pff 8 boeken over 1 persoon, 1 verhaal... leuk idee maar eerst nog maar eens waar zien te maken...') is inmiddels een vaststaand feit.
Frieda's verhaal is uit.
En daarmee ook dat van Chloë, Josef, Reuben, Karlsson en alle anderen wiens pad Frieda de afgelopen acht jaar heeft  gekruisd.

In dit laatste deel moet Frieda, hoe kan het ook anders, de confrontatie aangaan met haar ongewenste schaduw, Dean Reeve.
Dean Reeve, die in het eerste boek zijn tweelingbroer Alan, patiënt van psychotherapeute Frieda, ombrengt.
Dean Reeve, die slachtoffers maakt zonder enige vorm van scrupules.
Die Frieda in een eerder boek redt van de dood... omdat hij zélf degene wil zijn die haar om het leven brengt.

Om haar vrienden te beschermen heeft Frieda zich totaal afgezonderd van iedereen, leeft ze onder een valse naam en probeert ze zich op die manier in leven te houden.
Dit doet ze zó goed, dat ook de lezer van dit boek haar de eerste pakweg 100 pagina's niet vindt. Er wordt aan haar gerefereerd, maar van haarzelf zien en horen we niets.
Uiteindelijk wordt ze met meer geluk dan wijsheid gevonden door een studente, en op datzelfde moment moet Dean iets hebben gevoeld of geroken... zijn prooi is in de buurt.. en hij gaat op jacht. Niet direct naar Frieda zelf, maar via het maken van andere slachtoffers geeft hij boodschappen aan Frieda.
Hij kent haar inmiddels zó goed, dat hij wéét wat haar aandacht trekt.. de Londense rivieren....

Zoals gezegd, het einde van de reeks, dus een confrontatie is onvermijdelijk.... Dean Reeve vs. Frieda Klein.... of  Frieda Klein vs. Dean Reeve?  Op wiens grondgebied wordt dit dodelijke spel uitgespeeld?
En... wie is de overwinnaar? Ís er een overwinnaar?

Bijzonder knap hoe het echtpaar French 8 boeken lang de spanning heeft weten vast te houden, 8 verhalen om Frieda heen te schrijven met daardoorheen de schim van Dean Reeve die continu ergens kon opduiken, en daarmee niet alleen Frieda maar ook mij (en vele anderen) in zijn greep hield.

De manier van vertellen blijft briljant, af en toe een personage invoeren dat alleen maar nodig is om een ontdekking te doen (je wéét dat er iets op komst is, maar wát?), de manieren waarop Frieda's vrienden omgaan met haar afwezigheid, het wantrouwen dat je jegens iedereen creëert (want wie geeft Dean informatie??), fantástisch!

Ik twijfelde nog of ik, voorafgaand aan dit boek, de andere delen nog een keer zou lezen, maar besloot niet zo lang te kunnen wachten. Tijdens het lezen had ik echter bij meerdere namen wél het gevoel van 'wie-was-dit-ook-alweer'... Niet onoverkomelijk, maar wellicht dus wel fijn als de andere delen nog wat verser in het geheugen liggen.


Tja, en dan is het boek uit. De serie. De verwachtingen. Het lijdzaam wachten op weer een nieuw deel. 
Afscheid van Frieda, afscheid van haar bij elkaar geraapte vriendengroep. En dat is jammer. Heel jammer. 
Van mij mocht ze nog veel meer verhalen beleven. 

Voor zowel dit boek, als de gehele serie: 4,5 duim 👍👍👍👍✊





Reacties