Wat ik nou vind van... 'Jehanne' van Simone van der Vlugt?

Wat ik nou vind van... 'Jehanne' van Simone van der Vlugt?

Ik heb het al vaker gezegd; ik ben fan van de historische (jeugd)romans van Simone van der Vlugt.

Dit boek kende ik helemaal niet, ik had er ook niet eerder over gehoord. Via marktplaats vond ik het, en uiteraard wilde ik het graag hebben. De versie die ik heb is een pocket uitgave, en heeft (helaas) niet de prachtige kaft die de andere jeugdromans van deze schrijfster wel hebben.
Achterin het boekje wordt nog één en ander over het boek en de schrijfster vermeld (handig voor een boekbespreking!), waaronder ook de keuze voor de titel 'Jehanne'.

Het boek gaat namelijk over Jeanne d'Arc, die onder die naam de geschiedenis inging. Van der Vlugt koos echter het meisje de naam te geven die zij zelf gebruikte: Jehanne dus. Hiermee ondertekende het meisje ook diverse brieven. De handtekening onder één van deze brieven werd gebruikt als titel op de omslag van het boek met hardcover.

Het verhaal van Jeanne d'Arc dacht ik wel te kennen. Een dorpsmeisje dat al jong zegt verschijningen te zien van heiligen, die haar vertellen dat ze de kroonprins van Frankrijk moet helpen Orleans te ontzetten. Een meisje dat daadwerkelijk een compleet leger aanvoert en uiteindelijk op de brandstapel belandt.

Maar daar hield mijn kennis over dit verhaal wel een beetje op.  Van der Vlugt brengt daar op haar eigen weergaloze manier verandering in. Alsof je bij Jehanne achterop haar paard meerijdt, samen met haar in de aanval gaat en ze haar gedachten met je deelt, leer je haar en haar verhaal kennen.

Haar volgers, maar ook haar tegenstanders, het Frankrijk en de gewoontes van toen (ik heb me nog behoorlijk op zitten winden over de gedachten die men destijds over vrouwen had), alles zie je voor je ogen gebeuren.
En als Jehanne dan haar missie volbracht heeft... wat dan? Ze zegt tegen haar vader dat ze nog niet naar huis kan omdat het leger haar nodig heeft. Waarop haar vader zegt: 'Nee kind. Volgens mij is het precies andersom.'
En daarmee legt hij precies de vinger op de zere plek. Hiermee wijst hij feilloos aan wat uiteindelijk Jehannes ondergang zal worden, en waardoor ze gevangen kan worden.

Het einde van het verhaal is een ieder wel bekend, maar ergens hoop je tóch nog dat er een klein wonder gebeurt waardoor Jehanne gered wordt van de brandstapel.  Als dat dan niet gebeurt, en je bij haar laatste momenten aanwezig bent... hartverscheurend vond ik het.

Mijns inziens bewijst Simone van der Vlugt met iedere historische roman dat zij tot één van de beste auteurs van Nederland behoort. Het leest als een trein, en je steekt er iets van op zonder dat het ergens saai of 'een geschiedenislesje' wordt. Ik hoop nog véél meer moois van haar te lezen.

Voor dit boek dan natuurlijk ook 5 duimpjes: 👍👍👍👍👍