Wat ik nou vind van... 'Laatste adem' van Karin Slaughter?
Nadat ik gisteren 'Gespleten' van Karin Slaughter uitlas, en daar niet zo enthousiast over was als haar eerdere boeken, besloot ik nu dit boek op te pakken: 'Laatste adem'.
Een boekje dat ik vorige week voor slechts €5,- bij de boekwinkel vond, en natuurlijk bij de rest op de boekenplank hoort.
Het boekje is een op zichzelf staand verhaal, maar heeft in de hoofdrol Charlie Quinn, het hoofdpersonage van een andere thriller van Slaughter: 'Goede dochter'. Dit verhaal speelt zich af vóór 'Goede dochter'.
Charlie is advocate, en ontmoet op een dag Flora; een meisje van 16, een Girl Scout (die je in de film altijd langs de deuren ziet gaan om koekjes te verkopen).
Flora's ouders leven niet meer en zij wordt opgevoed door haar grootouders. Haar ouders hebben echter een behoorlijk bedrag voor haar achtergelaten. Hier kan Flora niet aankomen, aangezien dit in een fonds zit, dat wordt beheerd door haar opa.
Maar, zo vertelt Flora aan Charlie, haar opa gebruikt het geld om zijn verslaving te bekostigen en haar oma mishandelt haar, getuige de blauwe plekken die ze heeft.
Ze vraagt Charlie om haar te helpen ontheffing uit de voogdij aan te vragen.
Charlie, die zelf ook geen moeder meer heet en het verdriet van het meisje begrijpt, besluit aan dat verzoek te voldoen. Ze duikt in Flora's wereld, waar ze van de ene verbijstering in de andere valt.
Gelukkig, dit keer wel weer een boek van deze schrijfster waar ik meteen helemaal in zit.
Jammer dat het maar zo kort is!
Ondanks de slechts 126 pagina's, is dit een volwaardig verhaal met een afloop die ík in ieder geval niet zag aankomen.
Alles in het boek gebeurt met een reden, ieder personage is een radertje in het grote geheel, ja hoor... deze verdient ze gewoon weer alle 5! 👍👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten