Wat ik nou vind van.... 'Nieuwe Maan' van Sarah Crossan?
Via de facebook-pagina Kinderboeken kreeg ik dit boek toegestuurd om er een recensie over te schrijven, waarvoor dank!
Het eerste wat me opviel aan dit boek was de bijzonder mooie cover. De sikkelvormige maan die is uitgesneden, en de eenzaamheid die van de persoon die er op staat afstraalt.
Het gaat over Joe, die afreist naar Texas om na 10 jaar zijn broer op te zoeken... in de dodencel.
Best een beladen onderwerp, voor een kinderboek; het valt imo dan ook onder de categorie YA.
Ondanks het onderwerp is het boek niet heel zwaar om te lezen.
We krijgen korte hoofdstukjes van 1 tot 4 bladzijdes voorgeschoteld, waarvan sommige zich op eerdere momenten afspelen in Joe's leven.
Hierdoor krijg je een goed beeld van het gezin waarin Joe is opgegroeid.
Ook gaat Joe niet bij de pakken neerzitten; eenmaal in Texas zorgt hij voor onderdak en gaat hij direct op zoek naar een baantje.
Hij onderhoudt het contact met zijn zus Angela, die probeert ook naar Texas te komen en gaat dagelijks naar de gevangenis om zijn broer Ed te bezoeken.
Na elkaar 10 jaar niet te hebben gezien, is het contact in het begin wat moeilijk. Waar moet je het over hebben? Is je broer nog wel degene zoals je hem 10 jaar lang in je hoofd hebt gehad?
Tussen alle emoties door, leert Joe Nell kennen, die hem helpt zich beter te laten voelen.
Maar is dat genoeg, als blijkt dat Nell hem niet alles over zichzelf heeft verteld?
Maken ze nog een kans om Eds executie tegen te houden?
En hoe bereid je je voor op de eventuele executie van je grote broer?
Ik heb nog niet eerder een boek als dit gelezen.
De korte hoofdstukjes werken waanzinnig goed, en met de manier waarop de tekst op papier staat, lijkt het wel op poëzie.
Géén overbodige omschrijvingen, géén uitleg van dingen waar je zelf ook wel achter komt, géén 'opvulling'...
Rauw. Eerlijk. Sober. Bam.
Hoop, angst, verdriet, liefde, vergiffenis.
Allemaal in één práchtig boek.
Ik weet niet zo goed wat ik er over moet zeggen, ik ben er oprecht even stil van.
Ik wil niet anders dan hier 5 duimen voor geven, erg indrukwekkend.👍👍👍👍👍
Het eerste wat me opviel aan dit boek was de bijzonder mooie cover. De sikkelvormige maan die is uitgesneden, en de eenzaamheid die van de persoon die er op staat afstraalt.
Het gaat over Joe, die afreist naar Texas om na 10 jaar zijn broer op te zoeken... in de dodencel.
Best een beladen onderwerp, voor een kinderboek; het valt imo dan ook onder de categorie YA.
Ondanks het onderwerp is het boek niet heel zwaar om te lezen.
We krijgen korte hoofdstukjes van 1 tot 4 bladzijdes voorgeschoteld, waarvan sommige zich op eerdere momenten afspelen in Joe's leven.
Hierdoor krijg je een goed beeld van het gezin waarin Joe is opgegroeid.
Ook gaat Joe niet bij de pakken neerzitten; eenmaal in Texas zorgt hij voor onderdak en gaat hij direct op zoek naar een baantje.
Hij onderhoudt het contact met zijn zus Angela, die probeert ook naar Texas te komen en gaat dagelijks naar de gevangenis om zijn broer Ed te bezoeken.
Na elkaar 10 jaar niet te hebben gezien, is het contact in het begin wat moeilijk. Waar moet je het over hebben? Is je broer nog wel degene zoals je hem 10 jaar lang in je hoofd hebt gehad?
Tussen alle emoties door, leert Joe Nell kennen, die hem helpt zich beter te laten voelen.
Maar is dat genoeg, als blijkt dat Nell hem niet alles over zichzelf heeft verteld?
Maken ze nog een kans om Eds executie tegen te houden?
En hoe bereid je je voor op de eventuele executie van je grote broer?
Ik heb nog niet eerder een boek als dit gelezen.
De korte hoofdstukjes werken waanzinnig goed, en met de manier waarop de tekst op papier staat, lijkt het wel op poëzie.
Géén overbodige omschrijvingen, géén uitleg van dingen waar je zelf ook wel achter komt, géén 'opvulling'...
Rauw. Eerlijk. Sober. Bam.
Hoop, angst, verdriet, liefde, vergiffenis.
Allemaal in één práchtig boek.
Ik weet niet zo goed wat ik er over moet zeggen, ik ben er oprecht even stil van.
Ik wil niet anders dan hier 5 duimen voor geven, erg indrukwekkend.👍👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten