Op Facebook volg ik meerdere 'boekenpagina's. Leuk om ideeën voor mijn leeslijst op te doen, nieuwe schrijvers te leren kennen, recensies van anderen te lezen en gewoon lekker over boeken praten met andere lezers.
Zo las ik ook de recensie van Bibi Boom over 'de Sekte'.
Het mooie van boeken is, dat iedereen er een mening over heeft. En meningen kunnen verschillen.
Zo was ik het met Bibi oneens over 'de Sekte', ik vond het namelijk wél een sterk boek.
Nu wil het geval dat Bibi zelf ook een boek heeft geschreven over het onderwerp, en uiteraard is een vergelijking dan snel gemaakt.
Ik gaf aan haar boek dan ook te willen lezen, zodat ik uit kon vissen of ik me na het lezen daarvan wellicht meer in haar gedachten kon plaatsen. Bibi ging die 'uitdaging' graag aan en niet veel later begon ik in 'Drijfzand'.
In dit boek staat Florian een beetje verloren op het vliegveld in Londen, omdat zijn vriendin Donna ervoor gekozen heeft met haar bazin (tevens Florians moeder) voor werk naar Milaan te gaan. Terwijl ze eigenlijk hadden afgesproken samen vakantie te vieren in een wellness resort.
Florians relatie met zijn moeder is sowieso al belabberd en hij is dan ook woest dat zij deze vakantie nu ook voor hem verpest.
Uit frustratie gooit hij zijn telefoon aan diggelen.
Dan wordt hij door 2 jonge mensen, Lasse en Pepper, aangesproken, die hem uitnodigen mee te gaan naar een gratis evenement. Aangezien zijn vakantie toch niets meer wordt, gaat Florian op de uitnodiging in.
Ze arriveren in een prachtig natuurgebied bij Stonehenge, waar tenten staan en allerlei mensen voorbereidingen treffen voor een ceremonie. Lasse en Pepper hebben Florian uitgelegd dat ze lid zijn van The Green Man's Chosen, een club mensen die zich meer één wil voelen met de natuur en zich afzetten tegen de moderne samenleving.
Florian is binnen no time óm en betaalt grif geld om een cursus te mogen doen om één van de Uitverkorenen te worden.
Hij weet via via (een telefoon heeft hij immers niet meer) Donna te bereiken en nodigt haar uit langs te komen om dit moois te ervaren.
Donna is echter behoorlijk sceptisch. Ze wil het voor Florian nog een kans geven maar na een hypnose waar ze ziek van wordt, wordt ze bang en weet uiteindelijk te ontsnappen van het terrein.
Eenmaal thuis beseft ze dat Florian gehersenspoeld moet zijn, en samen met zijn moeder besluit ze: Hij moet daar zo snel mogelijk weg....
Waar 'de Sekte' begon met Sofia die in een bibliotheek aan de gang kon op een eiland, komt Florian al vanaf dag 1 in een bijzondere omgeving; slapen in tenten, macrobiotisch eten (allemaal zelf verbouwd door de leden),mediteren, nachtelijke taferelen en zelf gemaakte gewaden als kleding (om meer open te staan voor kosmische krachten.
(Wat me dan weer deed denken aan dit fragmentje uit Aladdin,
maar dat terzijde...)
Termen als 'de Cirkel' en 'Druïdes' maken hem eerder nieuwsgierig dan skeptisch en zonder enig protest legt hij duizenden euro's neer aan een cursus om het tot 'Uitverkorene' te schoppen.
Tsja, wellicht ben ik gek, maar ik denk dan... 'da's wel heeel naïef...'.
En ik besef me ook dat dat erg makkelijk gedacht is, want je zal iedereen de kost moeten geven die in een sekte terecht komt.
Ik begrijp ook dat er in een boek niet de ruimte is om het hele wervings- en hersenspoelproces tot in den treure te beschrijven, maar ik vond dit wel heel kort door de bocht.
Dan komt er het moment dat Donna en Florians moeder naar een lezing gaan over sektes en besluiten hulp in te schakelen. En dát is het moment dat ik het boek meer ging waarderen.
Of het heel realistisch is hoe de sekte probeert Florian bij hen te houden weet ik niet. Per slot van rekening is hij nog vrij 'vers' en imo niet erg op de hoogte van belangrijke zaken binnen de sekte, al schijnt hij dan wel een wandelende zak met geld te zijn in hun ogen. Maar ik heb er gelukkig géén ervaring mee (met een sekte dus, helaas ook niet met een berg geld) dus ik vind het lastig te zeggen of dit wel of niet vergezocht is.
De schrijfstijl van Bibi is best prettig, al moest ik er even aan wennen (waar dat precies aan lag weet ik eigenlijk niet) maar het boek leest makkelijk weg, is nergens langdradig en bevat goed geschreven dialogen.
De kaft, haha da's een grappige: Ik had 'm al eens vaker voorbij zien komen tijdens het scrollen op FB maar had er niet echt goed naar gekeken. Laat ik nu (tót ik het boek in handen had) gedacht hebben dat er een muis of rat op de kaft stond! Links zijn staart, rechts iets van voer ofzo. Dat rechtertouwtje, dat heb ik voor het gemak maar gedelete in mijn hersens ofzo.
Nou ja, het moge duidelijk zijn... dat klopte dus niet. My mind played tricks on me...
En dan mijn oordeel! Ik geef 'Drijfzand' een 7, oftewel 3,5 duim 👍👍👍✊
In vergelijk met 'de Sekte' vind ik laatstgenoemde wat 'volwassener' geschreven, ik vind het meer onderhuidse spanning hebben.
Wat absoluut niet wil zeggen dat 'Drijfzand' niet goed is, en zeker als het onderwerp je interesseert raad ik het je aan dit boek te lezen.
Ik heb het met plezier gelezen!
Reacties
Een reactie posten