Zowel Emma als Jane zijn, om verschillende redenen, toe aan een andere woning. Beiden hebben ze niet heel veel uit te geven en het huis op Folgate Street is voor hen beiden dan ook een uitgelezen kans. Een práchtig huis, met de nieuwste technologische snufjes. Er zijn echter wel een aantal voorwaarden.
Zo heeft de eigenaar en tevens architect van de woning, Edward Monkfort, besloten dat eenmaal per maand het huis open moet staan voor rondleidingen.
Maar dat is niet het enige. Er zijn regels. Heel veel regels. En het overtreden ervan heeft als gevolg dat de bewoner het huis moet verlaten.
Emma en Jane stemmen beiden in met deze regels. Niet samen overigens. Als Jane de woning betrekt is Emma dood.
Als lezer krijg je van beide vrouwen hun leven van vanaf het moment dat zij de woning voor het eerst bezichtigen mee. Om en om hebben zij een hoofdstuk tot hun beschikking.
Waar de twee dames op het oog veel van elkaar weg blijken te hebben, blijken ze qua karakter zéker niet op elkaar. Behalve dan wat betreft hun keuze voor mannen.
Edward intussen, is heel erg geïnteresseerd in hoe het huis reageert op de bewoners. De technologieën in het huis zijn zo geavanceerd dat ze de bewoners als het ware kunnen lezen; de gewenste temperatuur van het douchewater, de hoeveelheid licht waar hij of zij zich prettig bij voelt enz.
Om dit alles zo nauwkeurig mogelijk te kunnen meten, wordt er van de bewoners verwacht dat zij met enige regelmaat een vragenlijst invullen.
En deze vragen zijn bij tijd en wijle behoorlijk pittig.
Als lezer krijg je ook een aantal van deze vragen voorgeschoteld. Best leuk om even over te discussiëren, maar het wordt toch anders als je beseft dat je er op beoordeeld wordt.
Wát een pageturner is dit boek! J.P. Delaney (een pseudoniem van een Amerikaanse auteur, ik ben benieuwd welke!!) heeft een waanzinnig boek neergezet, vól onderhuidse spanning.
Níemand is te vertrouwen!
En wanneer je denkt dat een 'ik'-perspectief waarheidsgetrouw schrijft... forget it!
Ik zei het zojuist al: NIEMAND is te vertrouwen.
Iedereen in dit boek handelt uit eigenbelang, al dan niet ten koste van anderen.
De ontknoping heb ik van te voren niet aan zien komen, érg goed! Chapeau!
En dan Emma's eerste hoofdstuk na haar laatste ogenblikken. Ze zeggen wel eens: 'Less is more', en dat komt hier heel sterk naar voren. Niets is méér zeggend dat dit hoofdstuk.
Als score geef ik dit bek met veel plezier de volle 5 duimpjes! 👍👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten