Wat ik nou vind van... 'Love, Simon' van Becky Albertalli?

Een zoon hebben die net zo graag leest als jijzelf is geweldig. Maar als je daarnaast ook nog een sort-of-bonusdochter hebt die dat óók doet, en die óók nog van (boek)shoppen houdt is dat dubbel feest.

Samen zijn we dan ook de boekwinkels ingedoken en kwamen ieder met een stapeltje boeken thuis.
Eén van haar nieuwe aanwinsten was 'Love, Simon' en daar was ik toch ook wel nieuwsgierig naar. Dus, voordat ze weer naar huis ging, moest ik dat boek gelezen hebben.

Geen probleem, want het boek leest erg makkelijk weg.

De hoofdpersoon is de 17-jarige Simon.
Simon mailt al en tijdje met de mysterieuze Blue. Hij wéét dat deze Blue bij hem op school zit, maar wie het is? Het is niet voor niets dat ze elkaars identiteit niet weten, beide jongens zijn, behalve voor elkaar via de mails, nog niet 'uit de kast'.

Simons klasgenoot Martin heeft echter per ongeluk het mailverkeer kunnen lezen en chanteert Simon nu. Simon moet zijn goede vriendin Abby aan Martin koppelen, anders zorgt Martin dat de hele school de mails te zien krijgt..

Intussen heeft Simon het behoorlijk te pakken van zijn mailvriend en denkt hij continu aan hem. Hij wil graag weten wie Blue is. Eén mogelijke kandidaat is de knappe, blauwogige Cal. Simon dropt subtiele hints bij Cal om een reactie uit te lokken, maar zekerheid krijgt hij niet.

Als Blue mailt dat hij voor zijn moeder uit de kast is gekomen, beseft Simon dat het misschien voor hém ook wel tijd wordt en hij vertelt het Abby.

Niet veel later verschijnt er op de Tumblr-pagina voor school een akelig bericht, zogenaamd van Simon, waaruit op grove manier duidelijk wordt dat hij op jongens valt; Martin was boos vanwege zijn gebrek aan succes bij Abby.
Simon kan weinig anders dan bevestigen dat hij niet met een meisje thuis zal komen.
Het levert thuis een paar ongemakkelijke momenten op, maar gelukkig is er van zijn vrienden en familie wél acceptatie en gunt iedereen hem zijn geluk.

Maar.. wie is Blue nu? Blue is inmiddels wél achter Simons identiteit en Simon mailt hem dat hij wil afspreken op de kermis.
Komt Blue opdagen?


Het boek is imo een échte YA. Zoeken naar je eigen identiteit (en die van je mailmaatje in dit geval), wie je écht bent en wie je wil zijn.
Het mailverkeer tussen Blue en Jacques (Simon) is aandoenlijk, grappig, eerlijk en je vóelt de gevoelens tussen de jongens groeien.

Simon gaat gaandeweg steeds meer open staan voor zijn eigen gevoelens, en wanneer hij wegdroomt bij de voetbalbenen van het schoolelftal, hoop je alleen maar dat hij dat niet al t lang meer stiekem hoeft te doen.

Ook is er een (denk ik) realistische kijk op de acceptatie van  LGBT weergegeven; de meeste mensen accepteren het, maar helaas is er altijd wel een groep die denkt dat het wel oké is om er domme 'grappen' over te maken of ermee discrimineert. En wat fijn is het dan als je vrienden om je heen hebt die voor je opkomen.

Ik leer mijn kind dat je verliefd wordt op een ander mens. Man, vrouw, blank, gekleurd... dát maakt niet uit. Als twee mensen van elkaar houden, elkaar in hun waarde laten, elkaar versterken en boven zichzelf uit laten stijgen; dát is wat telt, dát is wat belangrijk is. 
Ik leer mijn kind zichzelf te zijn, zich niet anders voor te doen dan hij is om geaccepteerd te worden. Dat is niet altijd makkelijk, maar daarmee onderscheiden zich de échte vrienden van de 'neppers'.
En ik leer mijn kind dat hij ook een ander moet accepteren zoals hij is.

Simons vrienden hebben deze lessen begrepen.

Dit is een boek waarvan ik bijna zou zeggen dat het verplichte kost moet zijn op school, alhoewel ik eigenlijk tegen het verplichten van boeken ben (laat een kind lezen wat het wil om er plezier in te houden of krijgen... een kind dat niet van lezen houdt heeft gewoon het juiste boek nog niet gevonden).


Op het achterhalen van Blue's identiteit na zit er verder weinig spanning in het boek (maar dat is waarschijnlijk ook niet de bedoeling ervan). Wel lees je veel over typische tienerzaken; naast de lessen op school zijn er de groepjes in de kantine, schooltoneel, muziek, de eerste keer dronken worden, de eerste keer zoenen, vriendschappen met hun ups en downs, kortom... je middelbare schooltijd op papier.

Qua score geef ik het zélf 3,5 duimpje 👍👍👍✊, maar wellicht dat de doelgroep hier meer voor zou geven.
Zéker geen vervelend boek dus, en een aanrader voor iedereen rond de 15 jaar.