Wat ik nou vind van... 'Het stilzwijgen voorbij' van Sandra van der Steen- van der Hulst?

Enige tijd geleden reageerde ik op een FB-berichtje van Boekengilde. Deze drukkerij zocht mensen om boeken te recenseren/bloggen.  Nu doe ik dat tóch al, dus dat was wel iets voor mij! Al snel kreeg ik reactie. Ik zou een boek toegestuurd krijgen om het eens te proberen.
En zo viel 'Het stilzwijgen voorbij' in de bus.

Een heftig boek, het persoonlijke verhaal van de auteur. Sandra werd door haar stiefvader jarenlang mishandeld en misbruikt.
Diegenen die mijn blogs vaker lezen weten wellicht dat ik ieder boek een score geef in de vorm van duimpjes, m.u.v. waargebeurde verhalen. Hoe kun je iemands geschiedenis nu een cijfer geven?

Het grote verschil met dit boek en andere boeken met dit thema is vooral dat de nadruk ligt op de therapie die Sandra krijgt om het verleden te verwerken.
Bij haar psychologe Cindy ondergaat ze EMDR-sessies (www.emdr.nl).
Sandra heeft een intens mailcontact met Cindy, tussen de afspraken door heeft ze erg veel behoefte aan steun en begrip.  Veel van deze mails zijn opgenomen in het boek.

Haar man Luke en haar dochters zijn er wel voor Sandra,  maar kunnen haar niet helpen bij dit heftige verwerkingsproces.

Als Cindy aangeeft dat Sandra i.v.m. bepaalde zaken echt beter andere hulp kan zoeken, raakt deze in paniek. Ze wil niet bij Cindy weg! Cindy laat zich overhalen toch nog  verder te gaan met de EMDR-sessies.

Op deze manier ontwikkelt Sandra zgn. 'overdrachtsgevoelens' voor Cindy.

Doordat Sandra tijdens de sessies vertelt over haar verleden, krijg je als lezer een inkijkje in de bizarre gebeurtenissen die zij heeft mee moeten maken.  Niet alleen haar stiefvader misbruikte haar, er zijn meerdere mannen geweest die van een beschadigd, kwetsbaar meisje misbruik hebben gemaakt. Haar moeder ontkent in alle toonaarden dat zij van het misbruik op de hoogte was.
Ook Sandra's gehandicapte zusje ontloopt de mishandelingen niet.

NIEMAND zou zulke vreselijke dingen moeten ondergaan.

Sandra is géén professioneel auteur. Toch weet ze helder haar verhaal op papier te zetten. Af en toe valt zij in herhaling, maar dat komt vooral omdat er door elkaar heen over het verleden en het heden (de therapie) verteld wordt. En therapie volgt nu eenmaal niet braaf de chronologische volgorde van gebeurtenissen.
Soms had ik moeite met Sandra's gedachtegangen. Maar ja, ik kan me dan ook niet in haar schoenen verplaatsen; ik weet (gelukkig!) niet hoe het is om met zulke trauma's te moeten dealen!

Op de achterzijde van het boek vermeldt ze dat zij hoopt dat het anderen, die iets soortgelijks hebben meegemaakt, helpt om hún stilzwijgen te doorbreken.
Een dapper boek over een dappere vrouw.