Een cover die past bij de titel. Een 9,5 van de Libelle en een aanbeveling van Stephen King. Die laatste 2, allemaal leuk en aardig, maar dat zegt me niet zo veel. De achterflap echter spreekt wel weer erg aan en dus belandde dit boek een aantal maanden terug in mij kast.
En hoe graag ik ieder boek dat ik koop ook direct zou willen lezen... daarvoor zijn het er eenvoudigweg te veel. Dus het duurde even, maar nu was het dan tijd voor Duisternis.
Het verhaal: Libby is, samen met broer Ben, de enige overleefster van een familiedrama. Echter, deze Ben.., is de dader. Hij zit al bijna 25 jaar vast voor het vermoorden van zijn moeder en twee andere zusjes. Ben was lid van een Satanvererende club en als je het aan een willekeurige plaatsgenoot vraagt, zou er gezegd worden dat Ben zich al dagen voor de moord vreemd gedroeg.
Libby zit vandaag de dag op zwart zaad en is gewoonweg te belazerd om iets te ondernemen. Ze heeft een drama overleefd, dat is toch wel genoeg? Maar de huur moet betaald worden en als ze wordt uitgenodigd door een groep mensen die zich bezighouden met (onopgeloste) moordzaken, die twijfelt aan Ben als dader, gaat ze op de uitnodiging in. Hier valt geld uit te halen.
Libby, die overtuigd is van Bens schuld, wordt door hen aan het twijfelen gebracht. Niet dat ze dat toe wil geven... Maar voor het juiste bedrag wil ze best wat privé spullen van het gezin verkopen.
En een praatje maken met mensen die destijds uitgesloten werden als dader? Tuurlijk! Wat schuift dat?
Gaandeweg komt Libby steeds meer te weten over haar broer. En zichzelf leert ze óók onder de loep te nemen. Komt ze erachter wat er gebeurd is in de nacht van 2 op 3 januari 1985?
In het begin vond ik het een lastig boek. Het uitstelgedrag van Libby had zijn weerslag op mij denk ik, want dóórlezen kwam er maar niet van.
Maar op een bepaald punt werd ik nieuwsgierig. Wat ís er precies gebeurd die nacht? En wat is er waar van het verhaal dat Krissi over Ben de wereld in heeft geholpen?
Een hoop vragen waarop ik met iedere bladzijde die ik omsloeg (inderdaad, voor mij geen ereader) gragerderder de antwoorden wilde weten.
De personages maak je op 2 verschillende momenten in hun leven mee. In 1985, én dus 25 jaar later.
Deze personages zijn zo omschreven dat ik er direct een beeld bij had. En het beeld -25 jaar ouder-, dat klopt er helemaal bij. Je hebt soms van die karakters in een boek die je sterk aan iemand doen denken; zo ook in dit boek.
Stuk voor stuk karakters die een plekje verdíenen in het boek ook; weinig overbodige personages, en dat vind ik persoonlijk wel zo prettig.
De enige persoon waarvan ik de situatie wat over the top vond was Diondra. Maar ja, daarvan moet ik de schuld bij haar ouders leggen.
Al met al werd het boek dus steeds beter, en ik verwachtte dan ook een
En dát viel dan weer tegen. Je kunt er van álles van vinden, maar ík vond het jammer. Had ik een béter eind geweten? Nee, maar ja.. ik ben dan ook geen schrijfster.
Tsja en wat geef je zo'n boek dan voor score? Ik hou het op 3,5 duim. 👍👍👍✊. Omgerekend tóch nog een prima 7.
Reacties
Een reactie posten