Deze keer hebben jullie iets langer moeten wachten op het volgende interview,
o
mdat degene die
'aan de beurt' was, helaas ziek is. Ik heb de volgende op de lijst benaderd en zij was zo vriendelijk om meteen dezelfde dag nog te antwoorden.
Dames en heren lezers; Esther Boek!
• Wie ben je, en waar kunnen we je van kennen?
Ik ben Esther Boek. Mijn debuut ‘Geen kind meer’ verscheen in maart 2017. Het boek is gebaseerd op een gebeurtenis die mijn kind, en daarmee mijn gezin, direct raakte.
Het boek heeft veel media-aandacht gehad. Tv, radio, online, kranten en tijdschriften gaven mij, mijn verhaal en mijn boek een podium. Dus ook daar kun je me van kennen.
• En dan is je eerste verhaal af…. Wat nu? Hoe heb je het aangepakt?
'Geen kind meer' was een groot succes. Zowel qua verkoopcijfers als qua beoordelingen.
Natuurlijk was, en is, dat bijzonder, geweldig, een droom en alles wat je aan synoniemen kunt bedenken van top.
Toch was de andere kant dat iedereen, mezelf voorop, de verwachting heeft dat ik dat succes ga evenaren.
En evenzoveel mensen riepen al, voor ik maar een letter op papier had, dat me dat nooit zou lukken. De verlamming sloeg toe.
Uiteindelijk heb ik in mijn huis een werkkamer gerealiseerd waarin ik mezelf echt kan terugtrekken en daar echt schrijver ben en geen moeder of echtgenote.
Voor het herwinnen van mijn zelfvertrouwen ging ik opnieuw een module aan De Schrijversacademie volgen en ging op schrijfretraite bij Marelle Boersma in Portugal.
En ik ben er weer. Mijn huidige manuscript kan, afgaande op wat een aantal lezers zeggen, en wat ik zelf vind, op één lijn staan met mijn debuut.
• Hoelang doe je over de eerste versie van je verhaal?
Mijn debuut schreef ik in ruim een jaar. Mijn nieuwe manuscript in drie maanden. Uitersten dus.
• Ben je bezig met een volgend boek? Waar haal je de inspiratie vandaan?
Ja. Ik moet wel.
Schrijven is voor mij bijna net zo noodzakelijk als ademhalen.
Mijn inspiratie haal ik uit het nieuws, uit wat mensen mij vertellen, uit gebeurtenissen om me heen. Het hoeft niet altijd een groot iets te zijn. Als het voor mij maar een kapstokje is waar ik mijn verhaal aan op kan hangen.
• Heb je een favoriete passage van je eigen hand?
Uit mijn debuut:
“Dex loopt de kamer tegenover me in en ziet me staan. Meteen stromen de tranen over zijn gezicht.
Ik loop naar het raam en leg mijn hand tegen het glas. Dex legt zijn hand tegen de mijne. Al zijn onze handen gescheiden door de ruit, toch stel ik me voor dat ik zijn warmte voel. Lang kijken we elkaar aan. Zijn mooie grijze ogen blijven donkere poelen van verdriet. Meer dan ooit besef ik me, dat je als moeder niet gelukkiger kunt zijn dan je ongelukkigste kind.”
Uit mijn tweede, in het voorjaar verschijnende, boek: “Beuk is de hond die ze nooit wilde hebben. Ze houdt van het eigenwijze en onafhankelijke van katten. De bijna slaafse trouw van honden krabt aan littekens die ze wil vergeten.
Maar toen ze Beuk in het bos vond, vastgebonden aan een beukenboom, hongerig, vermagerd en met klitten in het haar, kon ze geen weerstand aan hem bieden. In zijn ogen herkende ze een verlatenheid die haar liet besluiten de hond te houden.”
• Heb je een quote uit een boek die je is bijgebleven?
Uit: ‘Alle slechte meisjes’: “Ik dacht aan eerlijkheid in al haar verschijnselen: bot, wreed en mooi.”
• Heb je misschien een tip voor schrijvers in de dop?
Schrijf dat wat jezelf wil lezen en schrijf over dingen die je kent. Kortom, blijf dicht bij jezelf.
• Wat zou je nog willen bereiken als schrijver?
Mijn grote droom is dat zoveel mensen van mijn boeken genieten dat ik van het schrijven kan leven. In deze tijd is dat niet heel realistisch maar ach, zijn de meeste dromen niet onrealistisch?
• Van welk boek zou je willen dat jij het geschreven had?
Dat vind ik moeilijk. De boeken van Harlan Coben vind ik heerlijk om te lezen.
Maar de wens om het zelf geschreven te willen hebben is wat anders. Daar zit een vorm van bewondering in en die is mij vreemd.
Als puber, toen toch veel vriendinnen dwepend onder posters lagen, voelde ik me daar een vreemde eend in de bijt in.
Bewondering kan ik hebben voor personen die zich onbaatzuchtig inzetten voor een betere wereld. Goede boeken schrijven is slechts een talent waarmee je geboren bent en kunt perfectioneren. Daar mag je dankbaar voor zijn, maar dat is iets anders dan trots of bewondering.
• Welk boek van een andere, Nederlandstalige schrijver zou jij aanbevelen aan de lezer?
Angelique Haak vind ik een aankomend talent wie ik graag in de gaten wil blijven houden. Judith Visser heeft een mooie, bloemrijke stijl. Daar hou ik van.
• Als je jouw levensverhaal mocht laten schrijven door een bekend auteur, wie koos je dan?
Niemand. Want dat kan ik het best. En dat bedoel ik niet arrogant, maar wie kan emoties en gedachten het beste overbrengen aan de lezer dan de betrokkene zelf. Daarnaast, 'Geen kind meer' is mijn levensverhaal. En volgens mij is dat aardig gelukt.
• Ben je eerder een ochtend- of avondmens? En ben je ook productiever gedurende een deel van de dag?
Een ochtendmens. Zonder twijfel. Maar schrijven kan ik altijd. Desnoods ‘s nachts. Dan zijn er geen prikkels die afleiden.
• Wat is je favoriete plek om te schrijven?
Mijn schrijfkamer. Met mijn bureau voor het raam zodat ik wel feeling blijf houden met de buitenwereld.
• Als je niet in je eigen genre schreef, wat zou je dan schrijven?
Het is lastig. Mijn genre is sowieso wat minder in hokjes te plaatsen. Daar ben ik ook wars van.
Het zijn thrillers die lezen als een roman. De spanning zit meer onderhuids, in de ontwikkeling van personages en niet in bloederige of nagelbijtende moordpartijen.
Maar als ik moet kiezen zou ik meer voor de roman gaan dan voor de thriller. Simpelweg omdat je met een thriller meer aan regels gebonden bent dan bij een roman. Daarin zijn de kaders wat vager. En dat past beter bij mijn persoonlijkheid.
• Als iemand een blind date heeft met een van jouw boeken, wat verklapt dan dat het een boek van jou is?
Het wat bloemrijkere taalgebruik en de, hoop ik, goede uitwerking van in elk geval de belangrijkste personages. En dan met name hun psychische ontwikkeling.
• Hoe kunnen we als Nederlandse schrijvers een plek vinden tussen alle buitenlandse auteurs?
Laat je zien. Er zijn meer schrijvers, dus de markt is overvol. Maak daarom gebruik van al die sociale media die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben. En wees brutaal. Charmant brutaal, dat wel, maar het blijft brutaal.
• Wil je beroemd worden?
Beroemd? Daar ben ik te nuchter voor. Maar zoals ik al aangaf, leven van het schrijven, dat zou ik wel willen. Als daar beroemd zijn inherent aan is, dan is dat zo.
• Als je de keuze hebt; een matig verhaal en zeer mooie cover of een goed verhaal en matige cover?
Dat laatste. Zonder twijfel.
• Welke vraag zou ik moeten toevoegen voor de volgende auteur? (En wellicht wil je daar zelf ook antwoord op geven?
Noem in drie woorden wat schrijven voor jou is: Genieten, noodzaak, passie.
o
mdat degene die
'aan de beurt' was, helaas ziek is. Ik heb de volgende op de lijst benaderd en zij was zo vriendelijk om meteen dezelfde dag nog te antwoorden.
Dames en heren lezers; Esther Boek!• Wie ben je, en waar kunnen we je van kennen?
Ik ben Esther Boek. Mijn debuut ‘Geen kind meer’ verscheen in maart 2017. Het boek is gebaseerd op een gebeurtenis die mijn kind, en daarmee mijn gezin, direct raakte.
Het boek heeft veel media-aandacht gehad. Tv, radio, online, kranten en tijdschriften gaven mij, mijn verhaal en mijn boek een podium. Dus ook daar kun je me van kennen.
• En dan is je eerste verhaal af…. Wat nu? Hoe heb je het aangepakt?
'Geen kind meer' was een groot succes. Zowel qua verkoopcijfers als qua beoordelingen.
Natuurlijk was, en is, dat bijzonder, geweldig, een droom en alles wat je aan synoniemen kunt bedenken van top.
Toch was de andere kant dat iedereen, mezelf voorop, de verwachting heeft dat ik dat succes ga evenaren.
En evenzoveel mensen riepen al, voor ik maar een letter op papier had, dat me dat nooit zou lukken. De verlamming sloeg toe.
Uiteindelijk heb ik in mijn huis een werkkamer gerealiseerd waarin ik mezelf echt kan terugtrekken en daar echt schrijver ben en geen moeder of echtgenote.
Voor het herwinnen van mijn zelfvertrouwen ging ik opnieuw een module aan De Schrijversacademie volgen en ging op schrijfretraite bij Marelle Boersma in Portugal.
En ik ben er weer. Mijn huidige manuscript kan, afgaande op wat een aantal lezers zeggen, en wat ik zelf vind, op één lijn staan met mijn debuut.
• Hoelang doe je over de eerste versie van je verhaal?
Mijn debuut schreef ik in ruim een jaar. Mijn nieuwe manuscript in drie maanden. Uitersten dus.
• Ben je bezig met een volgend boek? Waar haal je de inspiratie vandaan?
Ja. Ik moet wel.
Schrijven is voor mij bijna net zo noodzakelijk als ademhalen.
Mijn inspiratie haal ik uit het nieuws, uit wat mensen mij vertellen, uit gebeurtenissen om me heen. Het hoeft niet altijd een groot iets te zijn. Als het voor mij maar een kapstokje is waar ik mijn verhaal aan op kan hangen.
• Heb je een favoriete passage van je eigen hand?
Ik loop naar het raam en leg mijn hand tegen het glas. Dex legt zijn hand tegen de mijne. Al zijn onze handen gescheiden door de ruit, toch stel ik me voor dat ik zijn warmte voel. Lang kijken we elkaar aan. Zijn mooie grijze ogen blijven donkere poelen van verdriet. Meer dan ooit besef ik me, dat je als moeder niet gelukkiger kunt zijn dan je ongelukkigste kind.”
Uit mijn tweede, in het voorjaar verschijnende, boek: “Beuk is de hond die ze nooit wilde hebben. Ze houdt van het eigenwijze en onafhankelijke van katten. De bijna slaafse trouw van honden krabt aan littekens die ze wil vergeten.
Maar toen ze Beuk in het bos vond, vastgebonden aan een beukenboom, hongerig, vermagerd en met klitten in het haar, kon ze geen weerstand aan hem bieden. In zijn ogen herkende ze een verlatenheid die haar liet besluiten de hond te houden.”
• Heb je een quote uit een boek die je is bijgebleven?
Uit: ‘Alle slechte meisjes’: “Ik dacht aan eerlijkheid in al haar verschijnselen: bot, wreed en mooi.”
• Heb je misschien een tip voor schrijvers in de dop?
Schrijf dat wat jezelf wil lezen en schrijf over dingen die je kent. Kortom, blijf dicht bij jezelf.
• Wat zou je nog willen bereiken als schrijver?
Mijn grote droom is dat zoveel mensen van mijn boeken genieten dat ik van het schrijven kan leven. In deze tijd is dat niet heel realistisch maar ach, zijn de meeste dromen niet onrealistisch?
• Van welk boek zou je willen dat jij het geschreven had?
Dat vind ik moeilijk. De boeken van Harlan Coben vind ik heerlijk om te lezen.
Maar de wens om het zelf geschreven te willen hebben is wat anders. Daar zit een vorm van bewondering in en die is mij vreemd.
Als puber, toen toch veel vriendinnen dwepend onder posters lagen, voelde ik me daar een vreemde eend in de bijt in.
Bewondering kan ik hebben voor personen die zich onbaatzuchtig inzetten voor een betere wereld. Goede boeken schrijven is slechts een talent waarmee je geboren bent en kunt perfectioneren. Daar mag je dankbaar voor zijn, maar dat is iets anders dan trots of bewondering.
• Welk boek van een andere, Nederlandstalige schrijver zou jij aanbevelen aan de lezer?
Angelique Haak vind ik een aankomend talent wie ik graag in de gaten wil blijven houden. Judith Visser heeft een mooie, bloemrijke stijl. Daar hou ik van.
• Als je jouw levensverhaal mocht laten schrijven door een bekend auteur, wie koos je dan?
Niemand. Want dat kan ik het best. En dat bedoel ik niet arrogant, maar wie kan emoties en gedachten het beste overbrengen aan de lezer dan de betrokkene zelf. Daarnaast, 'Geen kind meer' is mijn levensverhaal. En volgens mij is dat aardig gelukt.
• Ben je eerder een ochtend- of avondmens? En ben je ook productiever gedurende een deel van de dag?
Een ochtendmens. Zonder twijfel. Maar schrijven kan ik altijd. Desnoods ‘s nachts. Dan zijn er geen prikkels die afleiden.
• Wat is je favoriete plek om te schrijven?
Mijn schrijfkamer. Met mijn bureau voor het raam zodat ik wel feeling blijf houden met de buitenwereld.
• Als je niet in je eigen genre schreef, wat zou je dan schrijven?
Het is lastig. Mijn genre is sowieso wat minder in hokjes te plaatsen. Daar ben ik ook wars van.
Het zijn thrillers die lezen als een roman. De spanning zit meer onderhuids, in de ontwikkeling van personages en niet in bloederige of nagelbijtende moordpartijen.
Maar als ik moet kiezen zou ik meer voor de roman gaan dan voor de thriller. Simpelweg omdat je met een thriller meer aan regels gebonden bent dan bij een roman. Daarin zijn de kaders wat vager. En dat past beter bij mijn persoonlijkheid.
• Als iemand een blind date heeft met een van jouw boeken, wat verklapt dan dat het een boek van jou is?
Het wat bloemrijkere taalgebruik en de, hoop ik, goede uitwerking van in elk geval de belangrijkste personages. En dan met name hun psychische ontwikkeling.
• Hoe kunnen we als Nederlandse schrijvers een plek vinden tussen alle buitenlandse auteurs?
Laat je zien. Er zijn meer schrijvers, dus de markt is overvol. Maak daarom gebruik van al die sociale media die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben. En wees brutaal. Charmant brutaal, dat wel, maar het blijft brutaal.
• Wil je beroemd worden?
Beroemd? Daar ben ik te nuchter voor. Maar zoals ik al aangaf, leven van het schrijven, dat zou ik wel willen. Als daar beroemd zijn inherent aan is, dan is dat zo.
• Als je de keuze hebt; een matig verhaal en zeer mooie cover of een goed verhaal en matige cover?
Dat laatste. Zonder twijfel.
• Welke vraag zou ik moeten toevoegen voor de volgende auteur? (En wellicht wil je daar zelf ook antwoord op geven?
Noem in drie woorden wat schrijven voor jou is: Genieten, noodzaak, passie.
Reacties
Een reactie posten