"That's the price you pay
Leave behind the heartache, cast away
Just another product of today
Rather be the hunter than the prey
And you're standing on the edge, face up...."
(Natural ~ Imagine Dragons)
Yes! De nieuwste van M.J. Arlidge is er! En bijkomend nieuws; in april 2019 komt er wéér een nieuwe van hem uit, dit keer een stand-alone. Zou dit betekenen dat 'In de maneschijn' het laatste deel van de Helen Grace-serie is?
Nieuwsgierig begon ik aan het 8e deel (de novelles niet meegeteld) van deze serie.
Rondom het New Forest is veel toerisme; het immense, prachtige bos nodigt uit om te kamperen en mooie wandelingen te maken.
Melanie wordt 's nachts wakker in haar tent en mist haar vriend Tom naast zich. Ze vraagt zich verbaasd af waar hij is.
Tom wordt op datzelfde moment achterna gezeten door een man met een capuchon. die hem de opdracht gaf te rennen. Voor zijn leven. Om hem vervolgens achterna te gaan.
De volgende ochtend wordt Helen Graces team opgeroepen. Er is een lijk in het bos gevonden, op een bizarre manier tentoongesteld.
Diverse verdachten passeren de revue, en samen met de namen van de slachtoffers en hun partners, 'bij-figuren' en het voltallige politieteam, zijn er heel veel namen; al te meer omdat iedereen afwisselend met voor- of achternaam worden benoemd.
Desalniettemin vond ik dit deel wederom waanzinnig goed, beter zelfs dan de vorige delen. Ik had regelmatig het idee dat ik een 'vroege Slaughter' aan het lezen was, en dat is absoluut als compliment bedoeld.
Na het verlies van brigadier Sanderson in het vorige deel, is er een nieuw lid aan het team toegevoegd; de knappe, ervaren Joseph Hudson. Ook is er een nieuwe chef, Grace Simmons. En dat is een verademing voor níet alleen Helen. Ook als lezer kan ik deze vrouw bijzonder goed waarderen.
Natuurlijk zorgt een nieuw teamlid, vooral onder de omstandigheden, voor nieuwe verhoudingen onderling. En brigadier Hudson lijkt een verleden te hebben, wat wel eens voor goede verhaallijnen in de toekomst kan zorgen.
De toekomst? Ja, want na het lezen van dit deel, geloof ik niet dat dit het eind van de serie is.
Er is gewoon nog té veel wat verder uitgediept kan worden.
Het zou in mijn ogen zonde zijn veel méér over dit boek te vertellen, want het is er gewoon écht weer en die je moet lezen. Wanneer je met de slachtoffers mee rent, ervaar je zélf het opgejaagde gevoel. Wanneer je met Helen en Charlie mee speurt, heb je zélf het idee dat de oplossing om de hoek ligt, waar je steeds maar nét niet omheen kunt kijken.
Arlidge neemt je mee in de jacht naar een moordenaar, in een diep, donker bos, vol gevaren...
5 duimpjes!👍👍👍👍👍
Klein, klein kleuterje (M.J. Arlidge)
Wie niet weg is... (M.J. Arlidge)
Schuitje varen (M.J. Arlidge)
Reacties
Een reactie posten