Wat ik nou vind van... 'Kinderen van de Sekte' van Mariette Lindstein?

Na deel 1 en deel 2 kon ik natuurlijk niet anders dan ook het derde deel van deze trilogie lezen.

EN ook dit deel heeft mij niet teleurgesteld!

We zijn inmiddels 15 jaar verder op de tijdlijn en Sofia en Benjamin hebben hun leven op orde; Sofia runt een opvangcentrum voor gevluchte sekteleden, Benjamin heeft een goedlopend bedrijf en samen hebben ze een dochter van 15, Julia.

Op het landgoed van ViaTerra intussen, is veel gebeurd. Hoewel sekteleider Franz Oswald voor de buitenwereld zich koest lijkt te houden, zit hij niet stil.
Zijn twee zoons, Vic en Thor, groeien op onder zijn bewind.
Franz beseft dat zijn zoons niet zonder enige educatie kunnen en besluit een school op het terrein te starten. Uiteraard wél een school die alleen zíjn denkbeelden onderwijst.
Een aantal trouwe aanhangers van Franz brengt hun kroost ook naar de nieuwe school, 'Kinderen der Aarde'. Maar zoals Franz is, blijft hij, dus de kinderen hebben het enórm zwaar; mishandelingen worden niet geschuwd om de kinderen om te vormen tot de perfecte volgers.
Maar waar Vic het evenbeeld van zijn vader lijkt te worden in alle opzichten, heeft Thor zijn twijfels.

Julia inmiddels is geïntrigeerd door de man die het haar ouders zo zwaar heeft gemaakt. Als Franz Oswald weer in de spotlight verschijnt, kan ze zich niet voorstellen dat deze charismatische man zó gevaarlijk zou zijn.
Maar dan gebeuren er onheilspellende dingen bij hun gezin. Sofia weet het zeker; hier zit Oswald achter!

Wederom een boek over ViaTerra… is de koek niet al op?  Nee dus!
De focus is verlegd naar de volgende generatie, hoewel Franz, Sofia en andere hoofdpersonen uit de vorige boeken evengoed een prominente rol hebben in dit boek; het is immers bij hen begonnen!

Vanuit verschillende perspectieven (Julia, Sofia en Thor) wordt het verhaal verteld, waarbij Thors verhaal verteld wordt vanuit de 'ik-persoon' en aan een bepaald persoon gericht wordt. Gedurende het boek kom je erachter wie deze persoon is.

Een aantal zaken vond ik wat voorspelbaar; het was me al vrij snel duidelijk wie wel en wie niet te vertrouwen waren, en dat vond ik wel wat jammer.
Desalniettemin was er ook in dit deel weer genoeg spanning te vinden.
De gruwelen van ViaTerra zijn er niet minder op geworden gedurende 15 jaar, en het monster dat Franz Oswald heet lijkt alleen maar gevaarlijker te worden.

Ook dit deel maakte dat ik dóór wilde lezen en zorgde dus voor een verminderde productiviteit in het huishouden (tja, prioriteiten he..). Gelukkig dan maar dat het binnen twee dagen uit was, zodat ik me nu kan richten op het volgende boek de stofzuiger. (Wie houd ik nu voor de gek, het volgende boek ligt allang klaar...)

Even een vermelding voor de covers van deze boeken; Alle drie zijn ze op dezelfde manier opgebouwd, lijken op elkaar, maar vertellen door de verschillende personen hun eigen verhaal.
Erg aansprekend!

 


Vanwege de voorspelbaarheid op bepaalde punten geef ik dit deel in tegenstelling tot de andere 2 géén 5 duimpjes, maar 'slechts' 4.  👍👍👍👍
Al met al dus een reeks die ik zéker aanraad om te lezen!