In Hoofdstuk 20 van deze interview-reeks, leren we Tamara Geraeds een beetje beter kennen:
• Wie ben je, en waar kunnen we je van kennen?
Ik ben Tamara Geraeds, auteur van verschillende fantasy boeken en thrillers. Je kunt me kennen van Nergens, de Christopher Plum serie, Jasper en Echo. Ook schreef ik een aantal korte verhalen.
• Hoelang doe je over de eerste versie van je verhaal?
Dat verschilt per boek. Het ligt er natuurlijk aan hoe soepel het schrijven verloopt, maar ook aan hoe dik het boek ongeveer moet worden.
Mijn Christopher Plum boeken tellen allemaal ongeveer 55.000 woorden, mijn thrillers zijn dikker.
Over een Christopher Plum doe ik 3 à 4 maanden, over Echo deed ik 8 maanden.
Aangezien de 1e versie daarvan meer dan 100.000 woorden telde, mag je wel stellen dat dat snel was voor mijn doen.
Sinds 2018 schrijf ik elke werkdag aan minimaal 1 en vaak aan 2 boeken, waardoor het tempo wat hoger ligt.
Ik doe nu ongeveer 3 maanden over twee boeken van zo’n 60.000 woorden.
Het zou sneller kunnen, maar ik heb nog ander werk ernaast, dus ik beperk me tot 2000 woorden per dag.
• En dan is je eerste verhaal af…. Wat nu? Hoe heb je het aangepakt?
Mijn eerste afgeronde manuscript moest ik nog met de post verzenden. Het kostte me erg veel papier, inkt, enveloppen en postzegels. Dan begint het wachten.
Bij veel uitgevers is de wachttijd 4 tot 6 maanden. Het manuscript werd afgewezen.
Inmiddels heb ik een hoop bijgeleerd en begrijp ik waarom.
Ik gaf niet op, want schrijven zit in mijn bloed. De verhalen moeten eruit.
Maar ik wilde beter worden, zodat mijn volgende boek wel uitgegeven zou worden. Dus liet ik het volgende manuscript beoordelen door een professioneel bureau. Daar leerde ik veel van.
Ik legde het verhaal weg en begon aan een nieuw boek: Nergens.
Op het moment dat ik dat manuscript af had, las ik over het initiatief Ten Pages. Daar konden mensen ‘aandelen’ kopen in jouw boek. Verkocht je er voldoende, dan zou jouw boek zeker verschijnen. Het werd dan aangeboden bij verschillende uitgevers. Op die manier kwam ik terecht bij Uitgeverij Kluitman.
• Hoe voelde het toen je je boek voor het eerst daadwerkelijk in je handen had?
Dat was best onwerkelijk. Ik droomde er al zo lang van, en opeens had ik het in mijn handen. En dat niet alleen, er stond ook nog een logo van een van de grootste en bekendste uitgevers op de cover!
Ik heb zeker een paar traantjes weggepinkt en een heleboel vreugdesprongen gemaakt.
• Ben je bezig met een volgend boek? Waar haal je de inspiratie vandaan?
Ik ben eigenlijk altijd wel bezig aan iets nieuws. Mijn inspiratie komt uit allerlei dingen om me heen. Mijn brein legt vreemde connecties, die vaak voor leuke, maar onverklaarbare ideeën zorgen.
Iemand zegt iets over dure stroom en ik bedenk een verhaal over een hondje dat de weg kwijt is. Zulke vreemde kronkels maken mijn gedachten.
haal ik inspiratie uit andere verhalen, uit boeken en films. En natuurlijk stop ik, zoals elke schrijver, eigen ervaringen in mijn boeken.
• Heb je een favoriete passage van je eigen hand?
Uit Echo, over een meisje dat nooit naar buiten mag:
'Ze had gelezen dat gras in je nek kan kriebelen en dat je erin kan rollen. Kinderen renden er overheen, achter een bal aan en sommige mensen lagen er gewoon op, in de zon, en deden verder niets.
Sara kon alleen maar dromen van die dingen. Ze had nog nooit gras in het echt gezien. Ze had nog nooit natte druppels op haar wangen gevoeld en de zon scheen nooit door de gordijnen heen op haar gezicht. Soms stond ze minutenlang onder een open raam, genietend van elk zuchtje wind dat zich erdoorheen wist te wurmen.
Op die momenten was ze wel dankbaar. Dankbaar voor de mooie dingen die God op de aarde had gezet. Als wind al zo fijn was, hoe moest zon dan voelen? Daar kon je zelfs naartoe.
Er waren eindeloos veel pagina’s op internet waarop “vakantie naar de zon” stond. Ze had opgezocht wat “vakantie” was: een periode van een aantal dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken. Dat leek haar heerlijk, naar de zon en dan niet werken.'
• Heb je een quote uit een boek die je is bijgebleven?
Ik vind nog steeds het einde van één van mijn favoriete boeken zo ontzettend mooi.
De Weglopers van Ruth Thomas gaat over twee kinderen, twee buitenbeentjes, die elkaar niet uit kunnen staan, maar uiteindelijk door omstandigheden samen weglopen. Dit is hoe het boek eindigt: ‘Hij keek haar nog steeds woedend aan, maar zij keek terug met ogen vol pure, stralende liefde.’
Nog steeds krijg ik tranen in mijn ogen bij deze zin.
• Heb je misschien een tip voor schrijvers in de dop?
Het belangrijkste is: houd vol. De weg naar publicatie is vaak lang en vol hobbels. De weg naar succes is nog langer en lastiger. Maar als je echt wilt, heb dan geduld, leer bij en geef niet op. De aanhouder wint.
• Wat zou je nog willen bereiken als schrijver?
Nog een heleboel. Natuurlijk zou ik graag bekender worden.
Ik zou graag nog meer genres en doelgroepen willen proberen, want er is zo veel leuks om te schrijven.
Ik zou heel graag een verfilming willen.
En ik zou willen dat de boodschappen die ik in mijn boeken stop heel veel mensen bereiken en aan het denken zetten.
• Van welk boek zou je willen dat jij het geschreven had?
Dark Matter van Blake Crouch. Zo geniaal, dat hele concept. Op zich iets wat ik ook bedacht zou kunnen hebben, alleen zou ik het waarschijnlijk nooit zo briljant kunnen uitwerken.
• Welk boek van een andere, Nederlandstalige schrijver zou jij aanbevelen aan de lezer?
O jee, er zijn zo veel goede auteurs en goede boeken! Hoe moet ik daaruit kiezen?! Oké, dan kies ik er één van een auteur die nog niet zo bekend is.
Een geweldig boek voor kinderen vanaf ongeveer 11 jaar: Schaduwblind van Veronique Marien. Echt een super spannend boek!
• Als je jouw levensverhaal mocht laten schrijven door een bekend auteur, wie koos je dan?
Oei, dat zal niet meer gaan, want dan zou ik Helen Vreeswijk kiezen. Een andere optie is Judith Visser! Die maakt er zeker een prachtig boek van.
• Ben je eerder een ochtend- of avondmens? En ben je ook productiever gedurende een deel van de dag?
Ik ben absoluut een avondmens. Ochtenden zijn niet grappig, tenzij ik vrij ben. ;-)
Dit maakt het werken en schrijven voor mij dus best lastig, want om al mijn werk af te krijgen moet ik bijna altijd uiterlijk om kwart over 7 opstaan. Ik kan me daar heel depri bij voelen.
Gelukkig gaat dat snel over als ik eenmaal aangekleed ben, maar dan voel ik me vaak nog niet echt fit en dat is niet goed voor de inspiratie.
Daardoor duurt het schrijven vaak langer dan ik zou willen.
• Wat is je favoriete plek om te schrijven?
Ik heb niet echt een favoriete plek, maar wel een vaste plek, namelijk boven, waar ik in alle rust kan werken.
Ik denk dat mijn favoriete plek om te schrijven eerder op de bank bij de open haard zou zijn, maar daar schrijf ik eigenlijk nooit. Wellicht komt dat nog als ik meer tijd heb om te schrijven. Dan kan ik het rustiger aan doen. ;-)
• Wie is je favoriete karakter uit jouw boeken?
Ik ben echt verzot op mijn familiairen uit de Christopher Plum serie, en dan vooral op Vito de vleermuis (dat was de 1e familiair), Toing de trol en Mosi de olifant. Ik vind ze zo geweldig, dat ik ze op mijn arm heb laten tattoëren. Ze zijn lief, grappig, behulpzaam en trouw. Ze fleuren de boeken echt op.
• Als je niet in je eigen genre schreef, wat zou je dan schrijven?
Ik zou graag nog een keer echte horror schrijven. Iets met demonen of monsters, dat lijkt me heerlijk. Niet per se bloederig, maar gewoon echt eng.
Ik heb nu ook al over demonen en monsters geschreven, maar nog niet in het horrorgenre. Dat lijkt me namelijk nog best lastig. Maar het staat op mijn wenslijst!
• Als iemand een blind date heeft met een van jouw boeken, wat verklapt dan dat het een boek van jou is?
De vlotte schrijfstijl en het feit dat je je geen moment hoeft te vervelen. Ik doe niet aan lange beschrijvingen, want het leven is te kort voor saaie dingen.
• Hoe kunnen we als Nederlandse schrijvers een plek vinden tussen alle buitenlandse auteurs?
Zorgen voor gedenkwaardige boeken en zelf Nederlanstalige boeken aanbevelen.
• Wil je beroemd worden?
Dat zou ik wel heel leuk vinden ja, om een groot publiek te bereiken. Ik vind het heerlijk om mensen een fijne tijd te bezorgen met een goed boek, en in veel van mijn boeken zit een belangrijke boodschap die ik graag zo ver mogelijk wil verspreiden.
• Als je de keuze hebt; een matig verhaal en zeer mooie cover of een goed verhaal en matige cover?
Dan toch liever een goed verhaal, want dat is uiteindelijk het belangrijkste.
• Welke vraag wordt nooit aan je gesteld waar je wel eens antwoord op zou willen geven?
Geen idee eigenlijk.
• Noem in drie woorden wat schrijven voor jou is.
Genieten, ontdekken, leven.
• Welke vraag zou ik moeten toevoegen voor de volgende auteur? (En wellicht wil je daar zelf ook antwoord op geven?
Ben je weleens verrast als je iets van jezelf terugleest?
Mijn antwoord: ja, omdat ik tegenwoordig bijna niets teruglees tijdens het schrijven, vergeet ik weleens stukjes die ik heb geschreven en dan denk ik weleens: oh, dat is een goed idee!
Ook lees ik weleens stukjes terug uit al gepubliceerde boeken van mezelf en dan sta ik soms versteld van bepaalde mooie zinnen. Zo’n idee van: goh, heb ik dat bedacht?
• Wie ben je, en waar kunnen we je van kennen?
Ik ben Tamara Geraeds, auteur van verschillende fantasy boeken en thrillers. Je kunt me kennen van Nergens, de Christopher Plum serie, Jasper en Echo. Ook schreef ik een aantal korte verhalen.
• Hoelang doe je over de eerste versie van je verhaal?
Dat verschilt per boek. Het ligt er natuurlijk aan hoe soepel het schrijven verloopt, maar ook aan hoe dik het boek ongeveer moet worden.
Mijn Christopher Plum boeken tellen allemaal ongeveer 55.000 woorden, mijn thrillers zijn dikker.
Over een Christopher Plum doe ik 3 à 4 maanden, over Echo deed ik 8 maanden.
Aangezien de 1e versie daarvan meer dan 100.000 woorden telde, mag je wel stellen dat dat snel was voor mijn doen.
Sinds 2018 schrijf ik elke werkdag aan minimaal 1 en vaak aan 2 boeken, waardoor het tempo wat hoger ligt.
Ik doe nu ongeveer 3 maanden over twee boeken van zo’n 60.000 woorden.
Het zou sneller kunnen, maar ik heb nog ander werk ernaast, dus ik beperk me tot 2000 woorden per dag.
• En dan is je eerste verhaal af…. Wat nu? Hoe heb je het aangepakt?
Mijn eerste afgeronde manuscript moest ik nog met de post verzenden. Het kostte me erg veel papier, inkt, enveloppen en postzegels. Dan begint het wachten.
Bij veel uitgevers is de wachttijd 4 tot 6 maanden. Het manuscript werd afgewezen.
Inmiddels heb ik een hoop bijgeleerd en begrijp ik waarom.
Ik gaf niet op, want schrijven zit in mijn bloed. De verhalen moeten eruit.
Maar ik wilde beter worden, zodat mijn volgende boek wel uitgegeven zou worden. Dus liet ik het volgende manuscript beoordelen door een professioneel bureau. Daar leerde ik veel van.
Ik legde het verhaal weg en begon aan een nieuw boek: Nergens.
Op het moment dat ik dat manuscript af had, las ik over het initiatief Ten Pages. Daar konden mensen ‘aandelen’ kopen in jouw boek. Verkocht je er voldoende, dan zou jouw boek zeker verschijnen. Het werd dan aangeboden bij verschillende uitgevers. Op die manier kwam ik terecht bij Uitgeverij Kluitman.
• Hoe voelde het toen je je boek voor het eerst daadwerkelijk in je handen had?
Dat was best onwerkelijk. Ik droomde er al zo lang van, en opeens had ik het in mijn handen. En dat niet alleen, er stond ook nog een logo van een van de grootste en bekendste uitgevers op de cover!
Ik heb zeker een paar traantjes weggepinkt en een heleboel vreugdesprongen gemaakt.
• Ben je bezig met een volgend boek? Waar haal je de inspiratie vandaan?
Ik ben eigenlijk altijd wel bezig aan iets nieuws. Mijn inspiratie komt uit allerlei dingen om me heen. Mijn brein legt vreemde connecties, die vaak voor leuke, maar onverklaarbare ideeën zorgen.
Iemand zegt iets over dure stroom en ik bedenk een verhaal over een hondje dat de weg kwijt is. Zulke vreemde kronkels maken mijn gedachten.
haal ik inspiratie uit andere verhalen, uit boeken en films. En natuurlijk stop ik, zoals elke schrijver, eigen ervaringen in mijn boeken.
• Heb je een favoriete passage van je eigen hand?
Uit Echo, over een meisje dat nooit naar buiten mag:
'Ze had gelezen dat gras in je nek kan kriebelen en dat je erin kan rollen. Kinderen renden er overheen, achter een bal aan en sommige mensen lagen er gewoon op, in de zon, en deden verder niets.
Sara kon alleen maar dromen van die dingen. Ze had nog nooit gras in het echt gezien. Ze had nog nooit natte druppels op haar wangen gevoeld en de zon scheen nooit door de gordijnen heen op haar gezicht. Soms stond ze minutenlang onder een open raam, genietend van elk zuchtje wind dat zich erdoorheen wist te wurmen.
Op die momenten was ze wel dankbaar. Dankbaar voor de mooie dingen die God op de aarde had gezet. Als wind al zo fijn was, hoe moest zon dan voelen? Daar kon je zelfs naartoe.
Er waren eindeloos veel pagina’s op internet waarop “vakantie naar de zon” stond. Ze had opgezocht wat “vakantie” was: een periode van een aantal dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken. Dat leek haar heerlijk, naar de zon en dan niet werken.'
• Heb je een quote uit een boek die je is bijgebleven?
Ik vind nog steeds het einde van één van mijn favoriete boeken zo ontzettend mooi.
De Weglopers van Ruth Thomas gaat over twee kinderen, twee buitenbeentjes, die elkaar niet uit kunnen staan, maar uiteindelijk door omstandigheden samen weglopen. Dit is hoe het boek eindigt: ‘Hij keek haar nog steeds woedend aan, maar zij keek terug met ogen vol pure, stralende liefde.’
Nog steeds krijg ik tranen in mijn ogen bij deze zin.
• Heb je misschien een tip voor schrijvers in de dop?
Het belangrijkste is: houd vol. De weg naar publicatie is vaak lang en vol hobbels. De weg naar succes is nog langer en lastiger. Maar als je echt wilt, heb dan geduld, leer bij en geef niet op. De aanhouder wint.
• Wat zou je nog willen bereiken als schrijver?
Nog een heleboel. Natuurlijk zou ik graag bekender worden.
Ik zou graag nog meer genres en doelgroepen willen proberen, want er is zo veel leuks om te schrijven.
Ik zou heel graag een verfilming willen.
En ik zou willen dat de boodschappen die ik in mijn boeken stop heel veel mensen bereiken en aan het denken zetten.
• Van welk boek zou je willen dat jij het geschreven had?
Dark Matter van Blake Crouch. Zo geniaal, dat hele concept. Op zich iets wat ik ook bedacht zou kunnen hebben, alleen zou ik het waarschijnlijk nooit zo briljant kunnen uitwerken.
• Welk boek van een andere, Nederlandstalige schrijver zou jij aanbevelen aan de lezer?
O jee, er zijn zo veel goede auteurs en goede boeken! Hoe moet ik daaruit kiezen?! Oké, dan kies ik er één van een auteur die nog niet zo bekend is.
Een geweldig boek voor kinderen vanaf ongeveer 11 jaar: Schaduwblind van Veronique Marien. Echt een super spannend boek!
• Als je jouw levensverhaal mocht laten schrijven door een bekend auteur, wie koos je dan?
Oei, dat zal niet meer gaan, want dan zou ik Helen Vreeswijk kiezen. Een andere optie is Judith Visser! Die maakt er zeker een prachtig boek van.
• Ben je eerder een ochtend- of avondmens? En ben je ook productiever gedurende een deel van de dag?
Ik ben absoluut een avondmens. Ochtenden zijn niet grappig, tenzij ik vrij ben. ;-)
Dit maakt het werken en schrijven voor mij dus best lastig, want om al mijn werk af te krijgen moet ik bijna altijd uiterlijk om kwart over 7 opstaan. Ik kan me daar heel depri bij voelen.
Gelukkig gaat dat snel over als ik eenmaal aangekleed ben, maar dan voel ik me vaak nog niet echt fit en dat is niet goed voor de inspiratie.
Daardoor duurt het schrijven vaak langer dan ik zou willen.
• Wat is je favoriete plek om te schrijven?
Ik heb niet echt een favoriete plek, maar wel een vaste plek, namelijk boven, waar ik in alle rust kan werken.
Ik denk dat mijn favoriete plek om te schrijven eerder op de bank bij de open haard zou zijn, maar daar schrijf ik eigenlijk nooit. Wellicht komt dat nog als ik meer tijd heb om te schrijven. Dan kan ik het rustiger aan doen. ;-)
• Wie is je favoriete karakter uit jouw boeken?
Ik ben echt verzot op mijn familiairen uit de Christopher Plum serie, en dan vooral op Vito de vleermuis (dat was de 1e familiair), Toing de trol en Mosi de olifant. Ik vind ze zo geweldig, dat ik ze op mijn arm heb laten tattoëren. Ze zijn lief, grappig, behulpzaam en trouw. Ze fleuren de boeken echt op.
• Als je niet in je eigen genre schreef, wat zou je dan schrijven?
Ik zou graag nog een keer echte horror schrijven. Iets met demonen of monsters, dat lijkt me heerlijk. Niet per se bloederig, maar gewoon echt eng.
Ik heb nu ook al over demonen en monsters geschreven, maar nog niet in het horrorgenre. Dat lijkt me namelijk nog best lastig. Maar het staat op mijn wenslijst!
• Als iemand een blind date heeft met een van jouw boeken, wat verklapt dan dat het een boek van jou is?
De vlotte schrijfstijl en het feit dat je je geen moment hoeft te vervelen. Ik doe niet aan lange beschrijvingen, want het leven is te kort voor saaie dingen.
• Hoe kunnen we als Nederlandse schrijvers een plek vinden tussen alle buitenlandse auteurs?
Zorgen voor gedenkwaardige boeken en zelf Nederlanstalige boeken aanbevelen.
• Wil je beroemd worden?
Dat zou ik wel heel leuk vinden ja, om een groot publiek te bereiken. Ik vind het heerlijk om mensen een fijne tijd te bezorgen met een goed boek, en in veel van mijn boeken zit een belangrijke boodschap die ik graag zo ver mogelijk wil verspreiden.
• Als je de keuze hebt; een matig verhaal en zeer mooie cover of een goed verhaal en matige cover?
Dan toch liever een goed verhaal, want dat is uiteindelijk het belangrijkste.
• Welke vraag wordt nooit aan je gesteld waar je wel eens antwoord op zou willen geven?
Geen idee eigenlijk.
• Noem in drie woorden wat schrijven voor jou is.
Genieten, ontdekken, leven.
• Welke vraag zou ik moeten toevoegen voor de volgende auteur? (En wellicht wil je daar zelf ook antwoord op geven?
Ben je weleens verrast als je iets van jezelf terugleest?
Mijn antwoord: ja, omdat ik tegenwoordig bijna niets teruglees tijdens het schrijven, vergeet ik weleens stukjes die ik heb geschreven en dan denk ik weleens: oh, dat is een goed idee!
Ook lees ik weleens stukjes terug uit al gepubliceerde boeken van mezelf en dan sta ik soms versteld van bepaalde mooie zinnen. Zo’n idee van: goh, heb ik dat bedacht?
Reacties
Een reactie posten