Wat ik nou vind van... 'Het meisje dat de maan dronk' van Kelly Barnhill?

'Ja. Er woont een heks in het bos. Die woont er al sinds mensenheugenis. (…) 

Nee lieverd, ik heb haar nog nooit gezien. Dat heeft niemand. Al een eeuwigheid niet. 

We hebben maatregelen getroffen zodat we haar nooit zullen zien. 

Verschrikkelijke maatregelen.' (p.7)

Een sprookje met lagen. Een verhaal met een betekenis. Een parabel. Een bijzonder boek.
Dit en nog veel meer kun je zeggen over 'Het meisje dat de maan dronk'.

Het is het verhaal over een somber, in mist gevat dorp, Protectoraat.
Ieder jaar wordt de jongst geborene van het dorp geofferd aan de Heks die in het bos woont.
Alleen zó leven de dorpelingen in veiligheid, laat de Heks hen verder met rust.
Zo is het al tijdenlang en zo zal het altijd blijven, dit hebben de Ouderlingen van het dorp hen tenslotte al lang geleden geleerd.

Het is het verhaal van Xan, die ieder jaar verbaasd is dat de dorpelingen een hulpeloze baby in het woud achterlaten. Xan neemt de baby's mee en brengt ze in veiligheid bij families in de dorpen aan de andere kant van het bos.

Tot ze een baby in haar armen heeft, waar ze een band mee voelt. Die ze diep in haar hart niet af wil staan. Ze voedt de baby per ongeluk met maanlicht, waardoor het meisje doordrenkt raakt met magie.
Xan, die zelf magische krachten bezit, probeert het meisje, dat ze Luna noemt, te beschermen tegen haar eigen krachten.

Tegen de tijd dat Luna bijna 13 is, gebeuren er verschillende dingen in Protectoraat en in het woud.
Verschillende paden komen samen en zorgen voor een explosie van krachten.

Machtsmisbruik, verdraagzaamheid, medeleven, onbegrip, en liefde.
Zomaar wat termen waar dit boek over gaat. Gegoten in een prachtig sprookje.

Voor menig kind zal het precies dát zijn, een mooi verhaal. Voor diegenen die goed lezen, is het zó veel meer.
De echte wereld staat bol van mensen zoals degene met de bijnaam 'Tijgerhart', maar gelukkig zijn er ook Anteens en Etina's, die niet klakkeloos aannemen wat ze opgelegd wordt, en die vechten voor vrijheid en geluk.

Het is géén zwaar boek, het is luchtig gehouden en neemt je mee naar een andere wereld, met draken en tovenaars. Het is een fantastisch sprookje, en heeft dan ook alles wat een goed sprookje nodig heeft: een gevaarlijk, donker bos, een draak(je), magie, humor, spanning, een slechterik, helden.... en een enorme, rommelende vulkaan.

De cover is mooi, de maan en de gevouwen vogels geven bijna licht!
De schrijfstijl is heerlijk, ook voor kinderen goed te begrijpen, zonder dat het ook maar een moment kinderachtig wordt.
Daarnaast roept dit boek om een verfilming!

'In het begin was er het Moeras. En het Moeras strekte zich uit over de hele wereld en het Moeras was de hele wereld en de wereld was het Moeras. Maar het Moeras was eenzaam. Het wilde ogen, waarmee het de wereld kon zien. Het wilde een sterke rug, waarmee het zich van hier naar daar kon verplaatsten. Het wilde benen om te lopen en handen om dingen aan te raken en een mond om mee te kunnen zingen. En zo werd het Moeras een monster en het monster was het Moeras. En toen zong het monster een lied waarmee de wereld geschapen werd. En de wereld en het monster en het Moeras waren allemaal van dezelfde stof gemaakt, en met elkaar verbonden door eeuwige liefde.' (p. 339)

Ik kende de auteur nog niet, maar haar nieuwe boek 'Heksenjongen' (dat in maart uitkomt) heb ik vast besteld!
4,5 duim voor 'Het meisje dat de maan dronk'! 👍👍👍👍✊