Wat ik nou vind van... 'Olifantenmeisje' van Ellen Marie Wiseman?

Een waarschuwing vooraf: iedere dierenliefhebber gaat gegarandeerd huilen bij dit boek. 

Ik was ontzettend nieuwsgierig naar dit boek, de cover vond ik al prachtig en de tekst op de achterzijde intrigeerde me enorm.

Het is 1931 als Lilly voor het eerst naar buiten mag. Ze is dan 10 jaar, en haar moeder neemt haar mee. Naar het circus. Lilly snapt er niets van, ze is nog nooit eerder van haar slaapkamertje afgeweest. Haar moeder heeft haar altijd gezegd dat dat geen optie was, Lilly zou zó'n monster zijn dat mensen haar iets aan zouden willen doen van schrik.
Het uitje naar het circus verloopt dan ook niet zoals het bij jou en mij zou verlopen, maar Lilly's moeder verkoopt haar aan het circus. Ze wordt onderdeel van het rariteitenkabinet, onder leiding van de veeleisende Merrick.
Haar bijzondere band met dieren zorgt ervoor dat ze al snel troost zoekt bij de dieren van het circus, met name de olifanten.

25 jaar na deze gebeurtenis krijgt Julia te horen dat haar moeder, die ze al jaren niet heeft gezien of gesproken, is overleden. Ze keert terug naar haar ouderlijk huis, een landgoed met stallen. Dit heeft ze geërfd, onder de voorwaarde dat ze hier gaat wonen. Julia is dan 18 en heeft niets, op een lege bankrekening, een werkloze vriend en een baantje in een diner na, dus die keuze is snel gemaakt. Hoewel ze, eenmaal 'thuis' ook wel haar twijfels heeft. Ze is niet voor niets al jong vertrokken vanuit het sombere huis en haar liefdeloze moeder. Haar vader is gestorven toen Julia nog heel jong was.

Eenmaal terug in het huis gaat Julia op onderzoek uit, alle kamers bekijken waar ze vroeger onder geen beding mocht komen van haar moeder. 
En zo stuit ze op geheimen, vreselijke geheimen.

Als Lilly een paar jaar ouder is, heeft ze vooruitgang geboekt binnen het circus. Ze is nu zelfs de hoofdact, die ze samen met haar geliefde olifanten verzorgt.
Maar haar gevoel dat zij niet het recht heeft op geluk, lijkt bewaarheid te worden als er ineens een tornado op het circus afraast, met alle gevolgen van dien.

Al aan het begin van het boek werkt het op je gevoel; Arme Lilly die al 10 jaar opgesloten zit in een klein slaapkamertje, met alleen het gezelschap van haar katje en af en toe haar vader of moeder die eten en drinken komt brengen.
En dan al snel het moment dat ze verkocht wordt. Verkocht. Door haar eigen moeder. Wat voor gevoel moet dat een kind geven? Je hoopt aan alle kanten dat ze het in het circus dan in godsnaam maar beter heeft dan thuis.

De liefde voor en van dieren is een terugkerend iets in het boek, waarbij het maar weer eens duidelijk wordt dat dieren over het algemeen betrouwbaarder en eerlijker zijn dan veel mensen.

De finale van Lilly's verhaal in het circus is adembenemend, huiveringwekkend, en ik kan me niet voorstellen dat je dit met droge ogen kunt lezen.

De verhalen van Lilly en Julia komen uiteindelijk samen, het was geen verrassing hoe de vork in de stel zat, maar dat is niet erg. 
Het verhaal is boeiend genoeg, en waanzinnig goed geschreven. 
Je leeft met vooral Lilly mee, bent boos op dezelfde mensen als zij dat is en voelt haar verdriet, maar dan ook écht. Tot in je botten voel je haar verdriet.

De auteur heeft eerder 3 boeken geschreven, die ik zonder enige twijfel ook ga lezen, want deze mevrouw snapt hoe een boek geschreven hoort te worden.
Niet minder dan fantastisch, 'Olifantenmeisje' en daarmee verdient het de volle 5 duimpjes 👍👍👍👍👍.

Een ábsolute aanrader. 




Reacties