Wat ik nou vind van... 'Hoe ik mijn opa vond en alles anders werd' van Gertrud Jetten?

Met de hoeveelheid boeken die mijn planken komen bewonen in aanmerking genomen, is het niet vreemd dat ik veel van mijn boeken gewoon helemaal niet gelezen heb.
Ik word nog wel eens op mijn werk verwacht, en dat vergt kostbare leestijd.
Ook het huishouden en mijn gezin vragen aandacht, met als gevolg dat ik allerlei onontdekte schatten in de kast heb staan wachten om geopend te worden.

En dit is er zo één.
Het is een jeugdboek, uitgegeven door Kluitman.
Het gaat over de 12jarige Isa. Isa is paardengek en heeft de mazzel dat haar oma, die ze Omi noemt, een paardenfokkerij heeft.
Omi fokt Ijslanders en heeft vroeger ook in Ijsland gewoond.

Isa rijdt meestal op Blesa, maar is helemaal gek van de merrie  Randalin. Ze is echter niet ervaren genoeg om Randalin te rijden.

Omi nodigt Isa uit om een paar weken mee te reizen door Ijsland. Ze heeft daar wat onafgemaakte zaken te regelen, en heeft daar niet veel tijd voor.
Isa wil op Ijsland graag een paardrijles van haar idool Elin. Dit is voor haar erg belangrijk, voor haar gevoel hangt er enorm veel van deze les af.
Maar niet alleen deze les, de hele reis zal bepalend zijn voor de rest van hun beider levens.

Een roadtrip in boekvorm, waarin helaas niet iedereen nog lang en gelukkig leeft. Desondanks komt wél alles goed. 

Wat een lief boek is dit.
Ik ben altijd een paardenmeisje geweest, en had er ongetwijfeld van genoten in mijn jeugd. Maar ook nu nog. En ook níet-paardenmeisjes (of -jongens) zullen van het boek genieten, want ook al zijn de paarden erg belangrijk voor Omi en Isa, dit is uiteindelijk niet waar het verhaal écht over gaat.

Het gaat over afscheid nemen. Over begrip hebben. Over liefde.

Want ook al is Isa soms behoorlijk boos op Omi omdat ze haar zin niet (meteen) krijgt, of omdat Omi niet altijd eerlijk is geweest, die boosheid zal ze aan de kant moeten zetten omwille van hun band.

Het boek is erg fijn geschreven, het tempo is precies goed en de verhouding tussen paarden/Omi's verhaal/de reis en de ziekte is gewoon goed. Niets minder.

Het is een nuchter geschreven boek, wordt niet sentimenteel en daardoor is het juist sterk.
Het zorgt zo ook wel voor vochtige oogjes.
Daar is verder geen enorm emotioneel relaas voor nodig.

Isa verandert gedurende het boek van zorgeloze 12jarige naar een bezorgde, maar ook af en toe behoorlijk egoistische jongedame. Maar écht kwalijk kun je het haar ook niet nemen... ze ís pas 12 en heeft vaak direct al spijt van haar uitspraken of gedachten.
Maar ze groeit in haar gedrag, en uiteindelijk ziet ze in waar het allemaal eigenlijk écht om gaat.
Een jaar waarin ze behoorlijk 'volwassen' wordt dus.

Ik heb van het boek genoten. En ik wil ook naar Ijsland!
4 duimpjes voor dit mooie boek👍👍👍👍


Reacties