Geen idee wat ik er van moest verwachten, behalve dat het een jeugdboek zou zijn.
In de toekomst is de wereld anders dan hoe wij het kennen.
De poolkappen zijn gesmolten en een enorme waterhoos heeft het meeste land overspoeld.
Een kleine groep wetenschappers heeft dit zien aankomen en een onderkomen gebouwd, een dorp met de toepasselijke naam Ark.
Degenen die vetrouwden op deze groep wonen in Ark. Veel anderen overleefden het niet of wonen nu net buiten Ark. Deze laatste groep bestaat vooral uit mensen die geen vertrouwen hebben in Noa, de leider van Ark.
Binnen Ark heeft Noa de teugels strak in handen. Voedsel krijgen de inwoners op de bon, en spreken mag men alleen volgens Lijst. Een taal die uit slechts 500 woorden bestaat.
Letta is leerling woordsmid. De woordsmid, Benjamin, is mede verantwoordelijk voor de woorden die op de lijst staan.
Als Benjamin op een expeditie is, staat er ineens een vreemd persoon in haar winkel, die om haar hulp vraagt.
Ze volgt haar intuïtie, maar haar verstand vertelt haar anders.
En dan krijgt ze bericht dat Benjamin dood is.
Het is best een heftig boek. Voedselbonnen, groepen mensen die geweerd worden (en erger) vanwege een andere zienswijze, een leider die het volk bespeelt en mensen die zich in het geheim verzetten hiertegen..
Blijkbaar herhaalt het verleden zich in de toekomst.
Taal is een krachtig iets. Gesproken of geschreven kan het enorm veel doen. Zowel goed als kwaad.
En het ergste wat je een groep mensen kunt aandoen is hen monddood maken.
Patricia Fordes schrijfstijl is prettig.
Het verhaal komt in het begin rap op gang, om daarna een tijdje te blijven deinen voor de echte actie begint.
Tussen de regels door kom je aan de weet hoe de huidige situatie in en rondom Ark ontstaan is en hoe Noa's denkwijze is. Noa krijgt af en toe een paar alinea's voor zichzelf, waarin hij zijn gedachten ventileert.
Desondanks zou ik graag nog wat meer gelezen hebben over het ontstaan van Lijst, wat het werk van de Woordsmid inhoudt, hoe Noa van goedbedoeldende wetenschapper is geworden tot hoe hij nu is, enz.
Een vervolg op dit boek zou heel goed mogelijk zijn, maar bij mijn weten is dat er (nog?) niet.
Omdat ik best een aantal zaken onduidelijk vind en met vragen bleef zitten (misschien had ik die gewoon als feit moeten accepteren en er verder geen vraagtekens bij moeten zetten, maar ja), krijgt dit boek van mij een score van 3,5 duim.
Reacties
Een reactie posten