'Het meisje zonder naam' wil ik graag nog lezen, maar nu was eerst de beurt aan 'Familie op de vlucht'.
Het is nog vóór WOII, als het Joodse gezin van Ruth en Kurt Friedman merkt dat het leven steeds moeilijker gemaakt wordt voor Joden.
Er zijn allerlei wetten die hen van alles verbieden, en er komen steeds meer regels die hen tot dingen verplichten.
Op een zwarte dag worden de winkel en de woning van het echtpaar in de fik gestoken en wordt Kurt meegenomen. Waarheen weten ze niet, Ruth weet alleen dat ze nu met haar 4 kinderen (Laura, Inge en de tweeling Hans en Peter) op straat staat.
Gelukkig zijn daar de overburen die hen niet op straat laten staan, maar Ruth beseft heel goed dat dit alleen een tijdelijke noodoplossing is.
Samen met haar kinderen begint ze aan een tocht, op zoek naar een dak boven hun hoofd en veiligheid. Intussen beseft ze heel goed dat ze moet zorgen dat Kurt hen moet kunnen terugvinden, mocht hij weer thuis komen.
Waar zijn ze veilig, wie is te vertrouwen?
We lezen dit boek vanuit verschillende standpunten; we kijken over Ruths schouder mee, lezen korte fragmenten uit Laura's dagboekje en ook Kurts verhaal wordt uit de doeken gedaan.
Zo zijn we getuige van de strijd die Kurt en Ruth leveren, niet alleen tegen de vijand, maar ook tegen de afstand tussen hen in.
Gaan ze elkaar ooit nog zien?
"Maar toen ze een kaartje wilde kopen, riep een stem vanuit de bus: 'Hé! Jood! Eruit!'
Ze negeerde dat en gaf de chauffeur haar geld, dat hij aanpakte en in de geldbuidel naast zich stopte, maar in plaats van haar een kaartje te geven, zei hij: 'Geen Joden in deze bus!'
'Maar ik heb net een kaartje gekocht,' riep Ruth wanhopig.
'Niet waar,' zei de chauffeur grijnzend. 'Als je net een kaartje had gekocht, zou je dat wel in je hand hebben, he? En nu eruit! Je houdt mijn bus op.'
Hij gaf haar een zet, waardoor ze bijna de deur uitviel. Er werd gejuicht in de bus, en toen de chauffeur wegreed, bleef Ruth in een wolk uitlaatgassen langs de weg staan.
Ze staarde hem na, en toen klemde ze haar kaken op elkaar en begon te lopen."
Ruth is een powervrouw. Een vrouw die onder alle omstandigheden blijft vechten, voor haar gezin, voor haar vrijheid. Een bar stoer wijf, zouden we hier zeggen.
In het laatste deel van dit boek was ik echt bang dat Ruth een verkeerde beslissing had gemaakt, dat ze was voorgelogen over het doel van de reis ( ik wil hier niet teveel over verklappen, dus vandaar dat dit wellicht wat vaag overkomt), en het feit dat ik zó meeleefde geeft wel aan dat ik het echt een goed boek vind.
Net als in 'De verloren kinderen' vind ik de schrijfstijl weer erg prettig. Het boek leest makkelijk weg en je kunt je de omstandigheden goed voorstellen. De pesterijen, de gruwelijkheden, de angst, maar ook de liefde van Ruth en Kurt voor hun gezin.
Dit boek vond ik ook wat minder een 'Hollywood-script', het hing niet zo op toevalligheden. En dat vind ik een pré.
De wisseling van perspectief voegt in dit boek echt iets toe, maakt dat je nog meer deel gaat uitmaken van het verhaal, van het gezin Friedman.
Een prachtig verhaal dus, aan de vooravond van WOII. 4,5 duimpjes wederom. 👍👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten