Wat ik nou vind van... 'De droomlijst' van Julien Sandrel?

"Het liefst zeg ik dat het een schitterende ochtend was, dat we bijzondere momenten hebben gedeeld, dat we elkaar hebben geknuffeld en lieve dingen hebben gezegd.

In werkelijkheid was de ochtend zo stompzinnig als maar kan en dat is normaal, uiteindelijk. 

Je leeft niet elk uur van de dag alsof het je laatste is, dat zou pas doodvermoeiend zijn.

Je leeft, meer niet. En mijn leven met mijn moeder was niet anders.

Maar als ik er nu aan terugdenk: op zich was het een perfecte ochtend."

Dit is er zo één die ik kocht om de cover, in combinatie met de titel.
Daar  de tekst op de achterflap bij opgeteld, en ik was om.

Thelma is moeder van de twaalfjarige Louis. Ze heeft een belangrijke baan bij een groot bedrijf, waar een hoop voor moet schuiven. Ook de quality time met Louis.
Als Louis op een dag een ongeluk krijgt en in coma komt te liggen, probeert ze zich eerst nog te verbergen achter een berg werk; geen tijd voor gevoelens, want als ze die eenmaal toe staat, zou het hek wel eens van de dam kunnen  zijn.

Maar uiteraard is dat niet vol te houden, en als Thelma's moeder dan ook nog eens onverwacht op de stoep staat, verandert haar hele leven..

Thelma vind in Louis' kamer een schriftje, waarin hij een aantal wensen heeft opgeschreven; dingen die hij graag zou willen doen. Omdat er geen enkel zicht op herstel van Louis is, besluit Thelma dat zij zijn wensenlijst gaat realiseren voor hem.
Deze wensen zijn heel divers, van het laten zetten van een tattoo, tot een duet zingen met zijn idool. En... het vinden van zijn echte vader.


Tijdens het lezen van dit boek neem ik me direct voor om nog meer tijd met mijn zoon door te brengen. En dan dus écht met hem samen dingen te doen, en niet alleen in de zelfde ruimte te vertoeven en ieder zijn eigen ding te doen.
Herkenbaar waarschijnlijk voor meer moeders, maar niet helemaal reëel, aldus Thelma's moeder:

"Je bent geen perfecte moeder, je bent geen perfecte vrouw, je bent geen perfecte dochter, dat kan ik je op een briefje geven... maar op het moment dat dingen je overkomen, doe je je best. 

Iedereen slaat zich erdoorheen zo goed als hij kan, en het is nu eenmaal niet zo dat je aan de ene kant de perfecte moeders hebt en aan de andere kant de stomme trutten. (...) 

In zijn ogen ben je de perfecte moeder, want je bent zijn moeder. Twijfel daar nooit aan."

Het idee voor dit boek vind ik prachtig, en ik was erg benieuwd naar de wensen die in Louis' schriftje zouden staan. 

Veel typische tienerjongenwensen, die Thelma ondanks haar gêne dapper in uitvoering brengt, waardoor er ook hunor in het boek zit.

De ultieme wens van Louis, het vinden van zijn vader, daar had ik wat meer van verwacht. Van een echte zoektocht is geen sprake en daarmee blijkt het boek anders te zijn dan ik had verwacht.

Een beetje een anticlimax, wat dat betreft.
Ook had ik gehoopt dat het boek wat meer de diepte inging, het bleef allemaal wat oppervlakkig en dat vond ik erg jammer.

Desondanks is het de (mannelijke) auteur goed gelukt om de universele moedergevoelens in al hun facetten op papier te zetten, ik vond in ieder geval veel herkenbaar. 
Ik had alleen wel moeite met het feit dat Thelma Louis schijnbaar moeiteloos achterliet in het ziekenhuis, om zelf naar de andere kant van de wereld te reizen. Ik snap dat er geen verhala was geweest als ze zijn hand bleef vasthouden, maar ook hier had dus wat meer diepgang en emotie in geschreven mogen worden.

Ik geef  'De droomlijst' een score van 3 duimpjes👍👍👍