Interview met Jeroen Windmeijer, met winactie!

Interview Jeroen Windmeijer 

 Wat een feest! Na het lezen van 'Het Pilgrim Fathers Complot' was ik meteen fan van Jeroen Windmeijer en heb ik direct zijn andere twee (eerder uitgekomen) boeken besteld.
Eind december 2018 interviewde ik hem al eens in de reeks interviews met Nederlandstalige auteurs, nu mocht ik hem weer een aantal vragen voorleggen, vanwege zijn nieuwe boek dat er aan zit te komen.

Hoi Jeroen, leuk weer een interview met je te mogen plaatsen. Je nieuwe boek ‘De Offers’ komt 13 augustus uit, gefeliciteerd! 

- Kun je kort vertellen waar het boek over gaat?

In het eerste hoofdstuk wordt in een kleine indiaanse gemeenschap aan de oevers van het Titicacameer een dood kind gevonden – het derde kind in een jaar tijd. Alles wijst erop dat het op rituele wijze om het leven is gebracht.
De Nederlandse student Luc van Os uit Wageningen doet zijn afstudeeronderzoek aan de landbouwuniversiteit van Tiahuanaco en heeft daar een indiaanse vrouwelijk collega Nayra. Ze raken betrokken bij de ontrafeling van de vraag wie er achter deze moorden zit - of zitten.

Het is geen thriller in de zin van dat ze samen de moordenaar(s) op de hielen zitten.
Mijn boek is veel rijker dan dat. Het schetst ook een beeld van de indiaanse gemeenschappen, hun geloof in een bezielde wereld en in Moeder Aarde, de vermenging van het inheemse geloof met het rooms-katholicisme…

Het centrale thema is het brengen van offers. Indianen brengen offers aan de aarde om een goede oogst af te smeken, maar ook om haar in terug te geven voor de oogst die zij hen schenkt.

Ook in de omgang met elkaar moet er altijd sprake zijn van evenwicht – niet meer nemen van iemand kan geven - en van wederkerigheid – jij geeft mij iets, ik geef jou iets terug.

 - Kindermoord, al dan niet voor het brengen van een offer… dat is wel heftig! Heb je voor jezelf een ‘no-go’, een onderwerp waarover je nooit zou schrijven of dat je te heftig vindt?

Ja, het is ook een heftig onderwerp. Al beschrijf ik niet de manier waarop het kind wordt vermoord, dat zou ik echt niet kunnen.
Een no-go onderwerp voor mij is (het beschrijven v
an) bloederig geweld, zoals je wel leest bij Karin Slaughter of Jo Nesbø. Ik kan daar helemaal niet tegen… Ik beschrijf in mijn boeken wel de vondst van een dood iemand, maar nooit beschrijf ik hoe de moordenaar die persoon heeft vermoord. In mijn genre, de thriller, heb je in het algemeen nu eenmaal een dode nodig, dus daar kun je niet omheen.

 - Je vorige boeken speelden zich af in Leiden, dit keer reis je af naar het Andes gebergte in Bolivia. Vanwaar de andere setting?

Mijn eerste drie boeken spelen zich inderdaad allemaal in Leiden. In het derde boek gaat de hoofdpersoon onder meer naar Amerika, dus daar laat ik Leiden al een beetje achter me. Leiden is gewoon een vrij klein stadje met een klein centrum, dus je komt toch telkens weer uit bij de Pieterskerk, het Rapenburg, de Burcht, de Hortus…
Het gevaar is dat je jezelf gaat herhalen. Ik wilde een nieuwe uitdaging aan en het decor volledig veranderen. Ze zeggen dat je altijd moet schrijven over wat je kent. Daarom koos ik voor Latijns-Amerika.
Vijfentwintig jaar geleden heb ik als student antropologie zes maanden in Bolivia in een klein indiaans dorpje aan het Titicacameer gewoond. Het boek De Offers is voor een belangrijk deel
gebaseerd op mijn eigen herinneringen, op mijn dagboek van toen en op mijn eindscriptie.
Later heb ik als reisleider gewerkt in Venezuela, Mexico, Guatemala en Belize en woonde ik lange tijd in Ecuador voor mijn promotieonderzoek. Latijns-Amerika zit echt in mijn hart, dus ook al is het ver van huis, voor mij is het vertrouwd om erover te schrijven.
De volgende twee boeken gaan spelen in Peru en in Guatemala.

- Voor de lezers die nog niet bekend zijn met je werk, wat heb je eerder geschreven? Welk van je boeken raad je aan om mee te beginnen?

 Ik 2015 debuteerde ik bij de Leidse uitgever Primavera Pers met De Bekentenissen van Petrus.
Een archeoloog vindt bij een opgraving van een oud Romeins kamp in Leiden een bronzen viziermasker, maar stuit ook op iets veel spectaculairders.
In dit boek vertel ik niet alleen een spannend verhaal, maar bied ik ook een nieuwe kijk op de apostel Petrus en Judas.

Voor mijn tweede boek Het Pauluslabyrint verzon ik een tunnelstelsel onder de stad Leiden waar allerlei zaken plaatsvinden die het daglicht niet kunnen verdragen. Hier verweef ik de geschiedenis van de apostel Paulus doorheen en de geschiedenis van het vroege christendom.

Ik weet dat mensen het waarderen dat mijn boeken niet alleen spannende verhalen zijn, maar dat je er ook echt nog iets van opsteekt. Mijn thrillers zijn niet van het soort waarbij je op de laatste bladzijde ontdekt dat de butler het heeft gedaan. Ze zijn gecompliceerder dan dat.

Als je ze toch alle drie gaat lezen, zou ik gewoon met de eerste beginnen. Maar je kunt de boeken van de Leidse Trilogie in willekeurige volgorde lezen hoor. Ze hebben dezelfde hoofdpersonen, maar de verhalen staan helemaal los van elkaar.
- Je wordt wel de ‘Dan Brown van de lage landen’ genoemd. Vind je dat een kloppende omschrijving?

Ik vind het een mooie vergelijking hoor. Hij schrijft heel erg spannende boeken met interessante thema’s. Ze lezen als een speer en zijn goed onderzocht. Ik was alleen niet te spreken over Oorsprong, dat vond ik zo’n flauwe herhaling van Da Vinci Code… Een moord in een museum, Langdon ontsnapt met een heel knappe vrouw, achterna gezeten door een katholieke moordenaar…

- Waarin verschillen jouw boeken met die van Dan Brown?

De Vrij Nederland schreef 'meer respect voor religie en subtieler dan de Da Vinci Code’.
Ik denk dat dat accuraat is. In tegenstelling tot Dan Brown ben ik er niet op uit om het geloof onderuit te halen. Ik schop wel tegen heilige huisjes aan, maar ze hoeven niet om wat mij betreft.
Ik stel wel ongemakkelijke vragen die (gelovige) mensen aan het denken zetten.

 - Waarom heb je gekozen voor dit genre?

Ik hou zelf heel erg van thrillers. Voor mij is dit genre een goede manier gebleken waarop ik én een spannend verhaal kan vertellen én mijn verhaal kwijt kan, mijn ideeën over godsdienst, het christendom, Jezus… Met een non-fictieboek zou ik een veel minder groot publiek bereiken denk ik.
  
- Ik kan me indenken dat er behoorlijk wat research aan je boeken vooraf gaat. Hoe pak je dat aan? Waar begin je?

In feite begin ik gewoon met lezen, lezen, lezen. Ik heb inmiddels een behoorlijk omvangrijke bibliotheek opgebouwd dus als ik het onderwerp heb, kan ik putten uit mijn eigen boeken.
Verder lees ik veel op internet en kijk ik documentaires over het onderwerp. Ik ben dan voortdurend aantekeningen aan het maken.
Na een maand of vijf, zes heb ik dan genoeg gelezen en ga ik aan de slag. Ik heb dan wel een idee over het einde van het boek, maar nog niet echt over hoe ik daar ga komen.
Al schrijvende ontvouwt het verhaal zich. Voor mij is dat dus ook spannend, want ik hoor het verhaal dan ook voor het eerst. Vaak genoeg ben ik verrast door de wending die het verhaal neemt.

 - Wat inspireert jou tot het schrijven van je boeken?

Zoals ik al zei, ik wil in de eerste plaats dat mensen mijn boeken met heel veel plezier lezen. Dat ze het niet meer weg kunnen leggen als ze er eenmaal in zijn begonnen. Verder wil ik mensen iets bijbrengen. Tot voor kort was ik leraar godsdienst op een middelbare school en ik zal altijd iets van een leraar in me blijven houden.  

- Door het lezen van je boeken leer je vanzelf een en ander uit de geschiedenis , is dat je bedoeling geweest of een leuke bijkomstigheid? 

  In mijn boeken speel ik altijd een spel met feit en fictie. Mijn thrillers zijn goed onderbouwd, maar er zit natuurlijk ook heel veel in wat ik zelf heb verzonnen. Ik vind het dan leuk als ik een mailtje krijg van een lezer die vraagt of de tunnels onder de stad Leiden door het publiek kunnen worden bezocht! Dan moet ik terugmailen dat ik die tunnels heb verzonnen.  

- Sinds begin dit jaar sta je onder contract bij Harper Collins Holland en ben je fulltime schrijver. Zorgt dat voor extra druk? Hoe deel je je tijd in, als ‘fulltime auteur’?

Meer mensen vragen me of ik nu extra druk voel, maar ik heb drie boekcontracten en die geven me juist rust. Natuurlijk moet ik de boeken schrijven en die moeten ook goed zijn, maar ik gedij heel erg bij vertrouwen. En als zo’n grote uitgever als HarperCollins zo’n vertrouwen in mij stelt, dan stelt me dat gerust.
Ik huur nu een kantoortje in de stad. Ik ben daar elke dag zo ongeveer tussen 8.00 en 16.00-17.00. Ik probeer een beetje kantoortijden aan te houden, zodat ik ’s avonds niets hoef te doen en in het weekeinde ook niet. Mijn ervaring is dat de inspiratie komt als ik ga schrijven.
Als ik pas zou gaan schrijven als in inspiratie voel, zou ik niet veel op papier zetten denk ik.

 - Wat kunnen we in de toekomst nog meer van je verwachten?

Na de Latijns-Amerika trilogie staat een Midden-Oosten trilogie op stapel. De boeken gaan spelen in Egypte, Israël en Turkije. Ik heb ideeën genoeg, het gebrek aan tijd is een groter probleem!

Zo, dat maakt nieuwsgierig! Alweer een derde trilogie! Maar nu eerst dus 'De offers', het eerste boek van de Latijns-Amerika trilogie.
Nieuwsgierig geworden? Ik heb Harper Collins gevraagd om een fysiek exemplaar van het boek, om weg te mogen geven. 
Wanneer je nu denkt, "Hee, die wil ik wel winnen!", reageer dan even op www.facebook.com/watiknouvind onder het berichtje over Jeroen Windmeijer. 
De winnaar wordt bekend gemaakt op 15 augustus. Succes!