Dit recensie-exemplaar kreeg ik van CrimeCompagnie toegestuurd, waarvoor dank!
De 25e alweer van Loes! Wat een mijlpaal!
In dit boek volgen we 3 vrouwen: Maryan, Thaïs en Fanny.
Maryan is geschokt als haar man Floris schijnbaar van de ene op de andere dag van haar wil scheiden.
Ook Thaïs' man Tony gaat bij haar weg. Beide heren blijken er iemand anders op na te houden
Fanny is een vijftiger die nog bij haar moeder inwoont, met wie ze een moeizame relatie heeft.
Dan blijken Tony en Floris niet alleen bij hun vrouw weg, ze lijken helemáál van de aardbodem verdwenen.
De drie vrouwen hebben ieder behoorlijk wat te verwerken en wanneer ze elkaar leren kennen, blijkt dat ze elkaar troost en begrip kunnen bieden en al snel ontstaat er een vriendschap.
Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van de drie vrouwen: Dat van Fanny in de ik-vorm, van Thaïs en Maryam in de 3e persoon.
Doordat er vanuit 3 personen wordt geschreven, met ieder hun eigen kringetje om zich heen, zijn er al snel behoorlijk wat personen waar 'iets' achter gezocht kan worden. Wie weet er meer? Wie heeft er geheimen?
Het verhaal rond één van de personages wilde me niet pakken, ik vond het te vaag en dacht oprecht dat het aan mij lag dat ik niet snapte waar het heen ging; ik bladerde ook steeds terug omdat ik dacht dat ik iets had gemist.
Dat bleek niet geval, wat goed was voor mijn gemoedsrust, want hoe verder in het boek, hoe duidelijker dit werd. En dan nog weet Loes een onverwachte draai aan die situatie te geven.
Tja en dan weet je op een gegeven moment hoe het zit.... maar het boek is nog niet uit! Dat kan maar één ding betekenen: de Grande Finale moet nog komen!
En héél eerlijk? Daar had ik iets meer van verwacht. Wellicht waren mijn verwachtingen iets te hoog gespannen? Ik durf het niet te zeggen, maar na een fantastische opbouw was dit een beetje een anti-climax.
Toch heb ik het boek met erg veel plezier gelezen, aan de schrijfstijl van Loes zal het dan ook zeker niet liggen; Heldere dialogen, goed omschreven gebeurtenissen en altijd fijne, herkenbare personages; gewone vrouwen zoals jij en ik, die in een vervelende situatie terecht komen door iets minder gewone personen. Personen níet zoals jij en ik, zeg maar. Althans, dat hoop ik maar 😨, ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk...
Tijd voor een score voor 'Toen ik dood was'.
Ik geef het 3,5 duim 👍👍👍✊
Op naar de 26e van Loes!
Reacties
Een reactie posten