Wat ik nou vind van... 'Hardcore History' van Dan Carlin?


Dan Carlins podcast is een van de best beluisterde allertijden... en ik had er nog nooit van gehoord.

Dus toen ik van dit boek hoorde, ging er geen belletje rinkelen. Wél was ik geïnteresseerd, want geschiedenisverhalen vind ik erg boeiend.
Zeker als ze door de juiste persoon verteld worden, want geef toe; je geschiedenisleraar maakte of je dit vak op school leuk vond of er een hekel aan had.

Op de achterzijde van het boek staan een aantal intrigerende vragen:

'Kom maar op met die antwoorden!' dacht ik, en ik sloeg het boek vol enthousiasme open.

Het was niet helemaal wat ik ervan verwacht had, maar evensgoed was het boek rap uit.
Van het oude Egypte tot aan de jaren '80 binnen een dag, dat schiet lekker op!

Maar dan heb je het boek gelezen... dat wil niet zeggen dat je er al klaar mee bent.
Want het roept vragen op, zorgt dat je nog eens terugbladert, iemand anders ermee 'lastig valt', er over wil praten.

'Hoe zou jij denken over een slachtpartij in het verleden, als je erachter kwam dat jij alleen dankzij  die gebeurtenis nu leeft? Hoeveel levens van vreemden in het verleden is jouw leven nu waard? (...) En denk dan aan het feit dat mensen in de toekomst ooit zouden kunnen vragen of een grote hoeveelheid van ónze levens één van het hunne waard zou zijn.'

Wanneer je gewoontes en beslissingen uit het verleden afzet tegen de moderne tijd, komen die soms als onbegrijpelijk of vreemd uit de verf.
Maar deze zaken waren destijds de normaalste zaak van de wereld. En is het aan ons om daarover te oordelen?
In het boek worden voorbeelden genoemd als kinderen slaan (of erger). Nu is dit een (i.m.o terechte!) no-go, maar er was een tijd dat dit aan de orde van de dag was.
Konden die kinderen in hun latere leven méér hebben als kinderen van nu?
Zij gingen niet naar therapie en leefden 'gewoon' hun leven, ondanks de vreselijke dingen die ze meemaakten: ze wisten niet beter, evenals hun ouders die, net als wij nu, waarschijnlijk hun kroost naar hun beste kunnen opvoedden.
Wellicht vindt men over honderden jaren overblijfselen van onze tijd en schudt men dan het hoofd over de onwetendheid en onkunde qua opvoeden die wij ten toon spreidden... het zou zomaar kunnen!

Het is dus zaak om gebeurtenissen uit de geschiedenis in de juiste context te zien, en dat weet de auteur prima over te brengen.

Het boek beschrijft een enórm groot deel van de wereldhistorie in slechts 284 pagina's (excl. dankbetuiging, register en leestips).
Dat betekent dat er een keuze gemaakt moest worden wat er behandeld moet worden.

Het Romeinse Rijk krijgt veel pagina's toebedeeld, evenals de 20e eeuw, waarin vooral WOII en kernwapens een rol spelen.
En hoewel ik geschiedenis leuk vind, ligt mijn interesse meer bij de Oudheid dan bij de recentere  geschiedenis.
Ik ging dan ook stukken overslaan als het naar mijn zin te lang doorging over bepaalde onderwerpen.

Nu weet ik, het één kan niet bestaan zonder het ander en dat wij hier kunnen leven in vrijheid is te danken aan de dappere mensen die in WOII voor ons hebben gestreden (en daar ben ik oprecht dankbaar voor), maar de prachtige verhalen uit het Oude Egypte, het  oude Griekenland, het Romeinse Rijk, die spreken me nu eenmaal veel meer aan.

De vragen die het boek stelt en je tot nadenken aanzetten vind ik echt goed: dingen zijn niet zo vanzelfsprekend als waar wij maar vanuit lijken te gaan.
De toon van vertellen is prettig, met wat humor en fijne voetnoten (ja, dat kan!).
Hier en daar wat langdradig, maar ik moet toegeven dat dat vooral is bij de voor mij wat minder interessante onderwerpen. En ander zal dat dus wellicht niet zo ervaren

De score die ik dit boek geef? 3,5 duim👍👍👍✊


Reacties