Nu heb ik het dan eindelijk van het plastic ontdaan waar het nog in geseald zat en sloeg ik het open. Om het vervolgens niet meer dicht te willen slaan.
De manier van schrijven van de auteur is 'anders', maar prettig. Gedachten waar antwoord op gegeven wordt, lange zinnen waar de wanhoop in voelbaar is en korte zinnen vol berusting.
De schrijfstijl volgt de emotie van het verhaal.
En het verhaal is heftig: in een vlaag van woede slaat de twaalfjarigeAntoine zijn zesjarige buurjongetje met een tak tegen zijn slaap (hij blijft dus níet, zoals op de achterzijde van het boek staat, slaan en schoppen!).Hij realiseert zich direct dat er iets gruwelijk mis is.... Het jongetje, Rémi, is dood.
In paniek verstopt hij het lichaampje van de jongen in het bos en gaat naar huis, in de hoop dat 'ze' niet bij hem uitkomen.
De komende drie dagen staat het hele dorp in het teken van Rémi's vermissing en worden en zoektochten georganiseerd. Tot een enorme storm het dorp onder water zet en huizen vernielt, waardoor de aandacht voor Rémi ondergesneeuwd raakt bij de andere ellende. Behalve voor Rémi's familie en Antoine.
Komt Antoines daad boven water? Kan hij leven met dit immense schuldgevoel? Is er echt niemand die weet wat er gebeurd is?
Vragen waarop je als lezer de antwoorden samen met Antoine achterhaalt gedurende de jaren die volgen.
Het onbestemde gevoel, de schaamte, de angst van Antoine, en de verandering daarin (want een 12jarige heeft niet dezelfde denkwijze als een volwassen man); de auteur heeft het ontzéttend mooi beschreven.
Het boek laat een en ander aan de invulling van de lezer over; hoewel er op een aantal dingen duidelijk gezinspeeld wordt, staat er nergens zwart op wit of dit daadwerkelijk zo in elkaar zit als je vermoedt.
Waarschijnlijk omdat dit ook zo op Antoine over is gekomen. Dit draagt bij aan de sfeer van het boek, de constante dreiging en onzekerheid die Antoine ervaart is enórm voelbaar.
Jammer dat ik dit boek nú pas las! 5 duimpjes👍👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten