Wat ik nou vind van 'Villa Serena' van Marion Pauw?

Een boekje dat ik uit een minibieb leende op een cursuslocatie, waar ik veel te vroeg aanwezig was.
Ik heb een prima 3 kwartier gehad terwijl ik wachtte, en de rest van het boek heb ik thuis fijn gelezen.

Op de achterzijde van het boek wordt al weggegeven dat tijdens de huwelijksreis van Fyllis en Andrew iets onvoorstelbaars gebeurt; terwijl Fyllis ligt te slapen, probeert Andrew haar te vermoorden.... hij wurgt haar!
Fyllis weet hem van zich af te werken, maar Andrew houdt daarna bij hoog en laag vol dat hij te veel van haar houdt om haar iets aan te doen; hij werd er toe aangezet door stemmen in zijn hoofd.

Eenmaal weer in Nederland wordt hij opgenomen in een inrichting en probeert Fyllis, met behulp van haar beste vriendin Marit, haar leven weer op te pakken.
Dit lukt maar mondjesmaat en een jaar na de verschrikkelijke gebeurtenis besluit ze af te reizen naar de plek des onheil: hotel Villa Serena in de Dominicaanse Republiek.
In de hoop het antwoord te vinden op de vraag wat Andrew destijds bezielde gaat Fyllis op onderzoek uit.


De schrijfstijl van Marion Pauw is makkelijk leesbaar en erg toegankelijk.
Het verhaal net zo, niet te ingewikkeld, niet te veel personages en ruis, er wordt een knappe kerel het verhaal ingeschreven om ook op het gebied van romantiek iets toe te voegen en door de ontdekkingen van Fyllis speur je fijn met haar mee en krijg je het gevoel dat je helemaal zelf hebt uitgevogeld wie de echte slechterik in het verhaal is.
Applaus voor jezelf!

De plot vond ik persoonlijk wat ver gezocht, dat deed voor mij wel af aan het verhaal. Toch ben ik blij dat ik nu weet waar ik mijn 'solar plexus' kan vinden, voor-het-geval-je-weet-maar-nooit! 😉

Een paar fijne uurtjes leesplezier, maar géén boek dat me lang bij zal blijven ben ik bang.
2,5 duim 👍👍✊