Dit boek werd me aangeraden door meerdere fanatieke lezers, en ik begrijp goed waarom!
Het is een roman, een verhal over liefde. Liefde voor partners, ouders en kinderen. Liefde voor een land. En liefde voor het leven.
Leni is 13 als haar vader Ernt, die in Vietnam krijgsgevangene is geweest, een stuk land erft. In Alaska.
In de hoop dat hij daar zijn geluk en rust in zijn hoofd vindt, verhuist hij zijn gezin, volkomen onvoorbereid naar het meest onherbergzame gebied dat ze zich kunnen voorstellen.
Gelukkig is de gemeenschap in het kleine dorpje erg hecht en worden ze er meteen in opgenomen. Hun nieuwe buren helpen met het opbouwen van hun nieuwe bestaan en het lijkt een tijdje goed te gaan met Ernt.
Maar als de winter met zijn lange, donkere dagen arriveert, valt hij terug in zijn machtmerries en gewelddadige gedrag. Cora, Leni's moeder, is degene die de klappen ontvangt, maar Leni lijdt er net zo goed onder.
Leni wordt volwassen in Alaska, leert hoe ze moet overleven, en gaat van Alaska houden.
En dat laatste, dat doe je als lezer ook gedurende het lezen van dit boek.
Want hoewel er geen ellenlange beschrijvingen van het landschap in het boek te vinden zijn, ga je je al snel een beeld vormen van de ruwheid Ên de schoonheid van Alaska.
Ik begreep dat de ouders van de auteur hier gewoond hebben en de liefde voor het gebied hebben doorgegeven. En dat proef je op iedere bladzijde.
Want dit verhaal gaat niet alleen over liefde, het is ook duidelijk met liefde geschreven.
Een ode aan liefde, hoe 'corny' dat ook klinkt, maar dat is wel wat dit boek is. Of dat nu gezond is of niet, of dat je nu gelukkig maakt of niet, maar of dat nu voor een ander is of voor jezelf.
Ik heb enorm genoten van deze schitterende roman!
đđđđđ
Reacties
Een reactie posten