Wat ik nou vind van... 'Schedeljagers ~ Inspecteur Starck en de moord in de eendenkooi' van Edwin Zonneveld?

Als in 1227 de slag om Ane plaatsvindt, winnen de boeren met al hun woede het van de ridders die het terrein niet goed genoeg kennen om zich bewust te zijn van de gevaren.
 De sporen van deze slag zijn bijna 800 jaar later nog terug te vinden.
Een verzamelaar is op zoek, maar de huidige bewoners zijn daar niet gelukkig mee.

Inspecteur Starck komt 2 x vlak achter elkaar bij een eendenkooi uit; de eerste is wonderlijk genoeg leeggelopen en daarbij is een schedel ontdekt.
Weliswaar een oude, maar met een vrij recent plaatje erop gemonteerd.

Wanneer hij kort daarna wederom bij een eendenkooi uitkomt en daar een man ondersteboven in is opgehangen, vermoedt hij een verband.
Als dan blijkt dat de vermoorde man schedels verzamelt, is dat verband er... maar waarom is hij vermoord? Wat is er in de eerste kooi gebeurd? Van wie is de gevonden schedel? En wat heeft het verhaal van Lepejou, een slaaf die stierf in 1828 ermee te maken?

Een sterk staaltje Starck!
Wederom weet Edwin Zonneveld het heden en verleden op een verrassende wijze in elkaar over te laten lopen.
De verhaallijnen uit diverse tijden komen uiteindelijk weer mooi samen, omdat het team van Starck de verschillende eindjes aan elkaar weet te knopen, hoewel niet zonder slag of stoot.

Want in dit deel is Starck bevorderd tot hoofdinspecteur en heeft hij één van zijn teamleden tot zijn opvolger als inspecteur gekozen.
En daarmee liggen de verhoudingen onderling toch even op scherp.
Dit is het vijfde boek alweer in de serie over Jan Starck, en het ziet er niet naar uit dat zijn carriere al ten einde loopt. Het vaste team van Starck is inmiddels bekend zodat je niet meer aan deze personages hoeft te wennen; je weet wat je van ze kan verwachten en hoe ze in het leven staan, en je leeft met ze mee wanneer ze daar om vragen.

De schrijfstijl van Edwin Zonneveld verbetert echt per boek; De dialogen worden soepeler, de historische feiten worden meer en meer op een natuurlijke manier verwerkt in het verhaal en de personages zijn prima uitgewerkt.
De auteur schrijft zijn boeken met veel respect voor de geschiedenis en cultuur van het gebied waar zijn verhalen zich afspelen, hij doet gedegen onderzoek en dat is merkbaar.
Een aantal hoofdstukken in dit boek heeft als titel een spreekwoord gekregen; al deze spreekwoorden komen voort uit het gebruik van de eendenkooi. Leuk detail!

Een leuk feitje is dat rondom dit nieuwste boek ook een bordspel is ontworpen!
Dat  spel, dat moet ik nog een keer spelen. Het boek krijgt 4 duimpjes! 👍👍👍👍