Allereerst dank aan HarperCollins voor dit recensie-exemplaar!
Ik las eerder één boek van deze auteur, en dat las ik met gemengde gevoelens. Daarom was ik erg benieuwd wat ik van dít boek zou vinden; voldoende om toch meer van deze schrijfster te gaan lezen? Of besluiten dat haar boeken het misschien niet zijn voor mij?
De tekst achterop het boek sprak me wel degelijk aan en ik begon vol goede moed. De ingrediënten voor een lekkere thriller zijn er meteen:
-Een verhuizing van een jong gezin naar een oud huis op een klein eiland, waarin een zelfmoord is gepleegd.
-De achtergebleven gothic tienerdochter.
-De moord die even verderop in de straat gepleegd wordt.
-Een reeks gebeurtenissen vóór de verhuizing, die zowel stress als vragen oproept.
Hoppa, dat begint goed. Bovendien is het winter, dus koud, donker en erg mistig op het eiland.
Knappe jongen die zich in deze omstandigheden níet op zijn minst ongemakkelijk voelt.
Het gezin bestaat uit moeder Sadie, vader Will, de 14-jarige Otto en Tate van 7. Imogen, het nichtje van Will completeert het huishouden. Ze is 16, haar moeder pleegde zelfmoord in het huis waar het gezin zijn intrek neemt.
Als de buurvrouw van even verderop, Morgan, vermoord wordt, is Sadie uiteraard geschokt. Maar ze heeft het gevoel dat de dader dichtbij is. Heel dichtbij. In haar eentje gaat ze op onderzoek uit, maar de antwoorden díe ze vindt stellen haar niet bepaald gerust...
Het verhaal behelst ongeveer 375 pagina's. De hoofdstukken worden verteld vanuit het perspectief van Sadie, ene Camille, een klein meisje dat zich Muis noemt en later ook Will. Ruim voor ik op de helft was, snapte ik waar het heen ging, wie Camille was, en wie Muis.
Dat betekent dat het overgrote deel van het boek een bevestiging was van mijn vermoedens.
En hoe gráág ik in het echte leven ook gelijk krijg (en heb, overigens😉), in het geval van een verhaal word ik toch liever verrast.
Doordat de schrijfstijl wél erg prettig was, heb ik het boek absoluut niet met tegenzin verder gelezen. Wel merkte ik dat ik op zoek ging naar tegenstrijdigheden, wat natuurlijk stom is, want daarmee haal je het plezier er zelf een beetje vanaf. Alsof je in een film over de Middeleeuwen gaat zitten checken of geen van de acteurs een horloge draagt. Misschien levert het een kort euforisch moment op, maar de film zelf ontgaat je dan.
Ik heb één 'horloge' ontdekt. Toen ik dat na het lezen weer wilde opzoeken, kon ik het natuurlijk niet meer 1 2 3 terugvinden, maar het was er.
Tja, wat voor score geef ik het boek? Wederom dus voors én tegens. Ik vind het écht jammer dat het plot zo vroeg al zo duidelijk was, maar de fijne schrijfstijl trekt de score naar een voldoende: 3 duimpjes 👍👍👍
Reacties
Een reactie posten