Dit is alweer het derde boek van deze schrijfster, maar het eerste dat ik van haar lees. Ik had zelfs nog nooit eerder van haar gehoord, om eerlijk te zijn!
De korte omschrijving op de voorkant van het boek trok mijn interesse en voila, daar was het in mijn winkelmandje beland. Zómaar! (Mijn virtuele winkelmandje schijnt een onweerstaanbare aantrekkingskracht te hebben op boeken, ze springen er met grote getalen spontaan in...)
Goed, het verhaal.
Nina heeft tot haar veertiende alleen met haar moeder gewoond op een verlaten stukje land in de Franse Pyreneeën. En met alleen, bedoel ik echt: alleen. Vrijwel zonder contact met andere mensen en op zichzelf aangewezen.
Als haar moeder vermoord wordt (maar door wíe dan, daar in die desolate omgeving?) wordt Nina gevonden, terwijl ze afscheid van haar moeder aan het nemen is.
Bijna 30 jaar later runt Nina een succesvol bedrijf, waarbij haar adoptiemoeder haar rechterhand is.
Tijdens de opening van een nieuw filiaal, komt er een vrouw binnenlopen die Nina's evenbeeld is. Onmiskenbaar is het haar tweelingzus, alhoewel ze nooit geweten heeft dat ze die had. Dat geldt ook voor de zus in kwestie, Théa.
Samen besluiten de zussen uit te zoeken hoe het kan dat zij als baby gescheiden zijn.
Al snel blijkt deze zoektocht niet door iedereen gewaardeerd te worden, en lijkt Théa ineens van de aardbodem verdwenen.
Nina zet alles op alles om de geheimen uit het verleden te ontrafelen en haar zus terug te vinden.
Een verhaal met veel potentie dat, imo, volledig verzandt in de ontelbare personages die op allerlei manieren met elkaar gelinkt zijn.
Het feit dat er voorin een 3 pagina lange lijst personages met omschrijving gegeven wordt had eigenlijk genoeg waarschuwing moeten zijn..
'De zus van de tante van de moeder die de vader van de halfzus waar het 100 blz eerder over ging ook kende, heeft de nicht van de buurman gezien'.
Dat werk. Goed, wellicht is dit íetwat overdreven, maar persoonlijk vond ik het aantal personages en hun onderlinge relaties echt veel te veel.
Ik was af en toe echt de weg kwijt en ben er uiteindelijk maar gewoon overheen gaan lezen.
Jammer, want an sich vond ik het verhaal wél tof!
De sfeer die Niewierra neerzet is écht goed, de rust en schoonheid in de bergen, maar tegelijkertijd ook de angst van Nina voor haar moeder en de wereld.
De manier waarop Nina met mensen om heeft leren gaan, maar waar nog steeds de instinctieve manieren en reacties uit haar jeugd doorheen sijpelen.
De liefde die zij voelt voor die paar mensen die zich op haar golflengte bevinden...
Als lezer leer je Nina al snel goed kennen, zij is een personage dat Niewierra bijzonder goed heeft uitgediept.
De score wordt dan ook echt alleen gedrukt door die vele personages en al hun bijzondere verhoudingen tot elkaar.
Ik kom op 3 duimpjes 👍👍👍
Reacties
Een reactie posten