Het is vandaag 21 september 2020 en ik heb afgelopen week het boek 'Weerwolven van Waraine'. Ik sta ingedeeld in de blogtour voor eind mei. Maar je kunt van mij toch niet verwachtem dat ik zó lang wacht met het lezen van dit boek, toch?
Dus het boek is uit, de weerwolf bekend en mijn mening gevormd.
Eerder las ik de Maanziek-trilogie van Eva Linden. Mijn mening daarover was overall dat ik het allemaal wat te véél vond en dat de trilogie i.m.o. beter één enkel boek had kunnen zijn. Dat teveel kwam denk ik voort uit het enthousiasme en de vele ideeën van de auteur; niet verkeerd natuurlijk, maar dit had wat begrensd moeten worden. Althans, dat is míjn mening.
Ondanks mijn kritiek vroeg Eva toch of ik ook haar nieuwe boek wilde recenseren, en dat vind ik enorm sportief van haar!
Bij deze:
In dit boek komen 9 jongeren aan bij een vakantie-adres in Waraine, Frankrijk. Een aantal kent elkaar, maar het was zeker niet de bedoeling een huisje te delen. Een fout in de boeking? Ze besluiten er het beste van te maken, het huis is immers groot genoeg en naar huis gaan, daar zit ook geen van hen op te wachten.
Nadat ze hebben kennisgemaakt besluiten ze 's avonds een spelletje 'Weerwolven van Wakkerdam' te spelen.
Een onschuldig spelletje, zou je denken. Maar niet in Waraine. Want nadat het spel plotsklaps moet worden afgebroken, lijkt de weerwolf beer los.
Er gebeurt van alles, er vallen gewonden en het onderlinge vertrouwen wordt zwaar op de proef gesteld.
De verschillende karakters uit het spel worden ineens serieus genomen, met natuurlijk de grote vraag: wie is de mol weerwolf?
Wat ik nou vind van 'Weerwolven van Waraine'?
Allereerst is het boek beter geschreven dan de Maanziek trilogie: overzichtelijker (ondanks de maar liefst 9 hoofdpersonen), rustiger, logischer.
Het is vermakelijk om zelf uit te vogelen wie welk karakter heeft toebedeeld gekregen: de weerwolf, de bakker, de ziener, de heks, cupido, de dorpsslet, de verteller en de 2 burgers.
Ik kon vrij snel deduceren wie in ieder geval níet de weerwolf waren, zodat er nog maar een kleine selectie over was die verdacht bleef.
Maar... is de weerwolf uit het spelletje wel degene die achter alle narigheid in Waraine zit? Zijn er origineel niet 2 weerwolfkaarten in het spel? Wie is de vreemde jongen met de zonnebril en de hoodie? En natuurlijk, was er wel sprake van een fout in het boekingssysteem?
De auteur gooit gedurende het verhaal steeds meer vragen op, maar de antwoorden krijg je echt pas op het eind.
Een prima YA thriller, die netjes in elkaar zit. Er zit duidelijk groei in het werk van Eva Linden, dus ik ben benieuwd waar ze ons in de toekomst mee gaat verrassen!
Qua score twijfel ik tussen 3,5 en 4 duimpjes, vanwege de soms wat kinderlijke logica. Maar aangezien ik het als een YA wegzet, komt dat prima tot zijn recht en als het ook zo op de markt gezet wordt, ga ik voor de 4 duimpjes.
Reacties
Een reactie posten