Wat ik nou vind van... 'Mijn zusje' van Joyce Maynard?



Het is eind jaren 70 en de 13-jarige Rachel en haar 2 jaar jongere zusje Patty  zwerven met regelmaat over de berg die bijna aan hun achtertuin grenst. Het is het begin van een uitgestrekt natuurgebied, doorkruist met wandelpaden.
Hun ouders zijn gescheiden: moeder Lilian is daar bij lange na niet overheen en is erg afwezig door haar depressie. Vader Anthony is druk met zijn werk als rechercheur én zijn liefde voor vrouwen. Hij wordt verafgood door zijn dochters en dat gevoel is wederzijds. 

Dan wordt de stad opgeschrikt door de moord op een jonge vrouw. En niet veel later een door een tweede, en een derde, en meer...... 
Men wordt geadviseerd het gebied niet meer te betreden tot de dader is opgepakt. Rachels vader is de rechercheur die het onderzoek leidt. En waar Rachel tot nu toe altijd een buitenbeente op school was, wordt ze door de bekendheid van haar vader nu toegelaten tot het populaire kliekje. Tot grote verbazing van Patty, die haar zus ziet veranderen in iemand die ze niet is.

Het verhaal volgt Rachel, en háár gedachtengangen als meisje van 13.
Haar liefde voor haar vader, maar misschien nog wel belangrijker, die voor haar zusje Patty, haar ideeën over liefde en seks, haar drang zich te bewijzen, gezien en gehoord te worden.

Maar meisjes van 13 worden volwassen en in het tweede deel van het boek lezen we hoe Rachel als volwassene terugkijkt op de zomer van de 'Sunset Strangler'.
Hoe die zomer de rest van haar leven  beïnvloedde. 
Hoe zij besluit daar alsnog mee te dealen.

Ik kende deze auteur nog niet en dit boek stond al behoorlijke tijd in mijn kast, te wachten om gelezen te worden.
Maynard heeft naast het onderzoek naar de seriemoordenaar een verhaal geschreven over een gezin. Een vader, dochters, een moeder. Hoe gaat ieder van hen om met de scheiding, met de toekomst, met elkaar?
En natuurlijk Rachels verhaal, hoe ziet zíj, zeker als dertienjarige de wereld om haar heen?

Ik vind dat de schrijfster deze drie facetten haarfijn met elkaar verbonden heeft. 
Ze beschrijft op het oog kleine gebeurtenissen die enorm veelzeggend blijken te zijn, en een sfeer goed weergeven.
De zoektocht naar de moordenaar is de rode draad door het boek, maar zéker niet de belangrijkste verhaallijn. 

Ik wist niet goed wat te verwachten van dit boek, maar heb het in één ruk uitgelezen.
4,5 duim! 👍👍👍👍✊

Reacties