Wat ik nou vind van... 'Vertrektijd' van Truus Matti?



Een uurtje geocachen in de omgeving bracht me bij een leuke minibieb waar ik o.a. dit boek scoorde.
Het zag er nog erg netjes uit en de cover sprak me aan, maar ik had eigenlijk geen idee wat ervan te verwachten.
Maar jeetje, werd ik even positief verrast!

2 verhalen naast elkaar: dat van het meisje Muis, die in een woestijn een verlaten hotel treft. Het wordt gerund door een vos en een rat. Een pratende vos en rat. Die even groot zijn als zij zelf.
In eerste instantie weet ze niet wie ze is, maar langzaam komen er stukjes terug. 
In de tussentijd gaat ze op zoek naar een geheimzinnige pianist en de oorsprong van de stukjes papier die ze steeds vindt.

In het andere verhaal intussen (met een ander lettertype), is er een meisje enorm verdrietig en boos omdat haar vader, die voor zijn werk met een orkest op een schip werkt, niet op tijd thuis was voor haar verjaardag.
In dit verhaal spelen 2 tijdslijnen door elkaar, maar dit is absoluut niet lastig; het onderscheid is prima te maken.

De manier waarop de verhalen samen één blijken is echt prachtig. Die vond ik briljant gevonden, maar niet heel verrassend;  voor de doelgroep - ik denk vanaf een jaar of 11-  is dat misschien wel het geval.

Een boek wat gaat over verlies, rouw, troost, vergeving en de kracht van muziek.
Ondanks deze pittige onderwerpen is het een luchtig geschreven boek. 

Afhankelijk van de leeftijd en leesvaardigheid van je kind, zul je misschien hier en daar wat uitleg moeten geven. 
Daarvoor is het handig het boek eerst zelf even te lezen, maar geloof me: dat is géén straf!

Een prachtig verhaal, goed geschreven, mooie personages: jeugdliteratuur op z'n best!

Alle 5: 👍👍👍👍👍

Reacties