De auteur heeft dit op waarheid gebaseerde verhaal van betrouwbare bron; de hoofdpersonen Bruce en Josefine zijn niemand minder dan zijn schoonouders.
Veel van de geschiedenis heeft hij dan ook van hen zelf, uit hun brieven van vroeger en van bekenden. Een deel van de feiten komt van de pers en een deel heeft hij zelf ingevuld.
Feit blijft dat het een indrukwekkende liefdesgeschiedenis is!
Februari 1942.
Als Josefines broer opgepakt is, bestaat het vermoeden dat hij in het krijgsgevangenenkamp bij Maribor zit. Met gevaar voor eigen leven geeft ze daar een briefje door het hek af, met de vraag of iemand hem daar gezien heeft.
De man die het briefje aanpakt, Bruce, is onder de indruk van haar en hoopt haar nog eens te zien.
Dat gebeurt, alhoewel op een andere plek en onder andere omstandigheden. En langzaam maar zeker wordt de interesse wederzijds.
Maar Bruce en Josefine kunnen niet samen blijven, het is te gevaarlijk.
Ze maken plannen, 'voor als de oorlog is afgelopen'. Het wordt ze echter niet makkelijk gemaakt en hun liefde wordt behoorlijk op de proef gesteld.
Een roman schrijven is één. Een waargebeurd verhaal schrijven is twee. Het waargebeurde verhaal van je schoonouders schrijven... pittig!
Toch is het de auteur prima gelukt. Gestaafd met feiten, historische gebeurtenissen en daadwerkelijke correspondentie heeft hij een roman van ruim 300 pagina's geschreven.
Persoonlijk vond ik het boek niet constant prettig lezen. Een aantal omzwervingen van Bruce bijvoorbeeld, monden bijna uit in opsommingen. In een fictieve roman zouden deze achterwege gelaten zijn, ik begrijp echter de keuze om het verhaal van zijn schoonouders zo waarheidsgetrouw mogelijk te documenteren.
De briefcitaten vind ik dan weer een positieve bijdrage aan het geheel- zeker met de wetenschap dat deze écht zijn.
Geen verkeerd boek dus, zeker voor de lezer die ook van feiten houdt een aanrader.
Ik geef het boek in ieder geval 3,5 duim 👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten