Begin jaren '80: Met op de achtergrond de nodige problemen in Noord Ierland en Engeland, heeft de 9 jarige Leon een behoorlijke verantwoording: de zorg voor zijn moeder en babybroertje.
Zijn moeder is depressief en verslaafd. Op een dag kan hij niet anders dan om hulp vragen, en dat zet hun hele leven op zijn kop.
Maar Leon weet één ding zeker: HIJ is verantwoordelijk voor zijn gezin en zal er alles aan doen voor hen te kunnen zorgen.
Het boek bevat zeer heftige thema's, waaronder verwaarlozing en racisme. Het feit dat het vanuit Leon verteld wordt, die logischerwijs de wereld beschouwt vanuit zijn leeftijd, maakt het ontwapenend, soms zelf aandoenlijk.
Maar al met al blijft het een verschrikkelijk heftig verhaal, dat je al lezer niet in de koude kleren gaat zitten.
Je kunt niet anders dan meeleven met Leon, wil hem af en toe waarschuwen iets niet te doen, te vertrouwen op mensen om hem heen.
Wanneer hij dan ook in een levensbedreigende situatie komt, kun je alleen maar het beste voor hem hopen en de bladzijdes nog wat sneller omslaan om er achter te komen hoe dat afloopt.
Verwacht bij dit boek geen spanning als bij een thriller, of soap-achtige wendingen in het verhaal: het is zoals het is. Hard en rauw, goed en fout, mooi en moeilijk.
Het leven bestaat niet voor iedereen uit rozengeur en maneschijn.
4 duimpjes👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten