Eerder las ik voor Xander uitgevers al 'Het weesmeisje', nu kocht ik dit tweede deel uit deze serie zelf.
Speelde deel 1 zich af aan de vooravond van WOI, in dit deel is de oorlog losgebarsten.
Paul, de zoon van de welgestelde familie Melzer, moet zich melden om in dienst te gaan. De gevaren hiervan zijn een ieder maar al te duidelijk, en Marie (inmiddels getrouwd met Paul) kan alleen maar hopen dat hij terugkomt om hun kinderen te zien opgroeien.
Pauls zussen Kitty en Elisabeth zijn ook getrouwd, ook hun echtgenoten moeten vechten voor het Keizerrijk.
Er wordt besloten in de hal van de villa een militair ziekenhuis op te bouwen, zodat de familie haar steentje kan bijdragen, er is immers zo veel ellende.
Maar dan krijgen de thuisblijvers een paar verontrustende berichten over hun geliefden aan het front, kampt de fabriek met moeilijkheden en laten oude liefdes zich weer zien.
Het verhaal wordt op een rustig tempo verteld, er wordt de tijd genomen om bij kleine dingen stil te staan.
Vergelijk het met een oude Sissi-film: het tempo ligt lager, waardoor je als kijker meer kunt genieten van kostuums, uitzichten, filmische beelden met mooie lichtinvallen etc.
Zo komt dit boek op mij over. Het geeft je de tijd om ervan te genieten, mooie zinnen nog een keer te herlezen en tevens... al die personages die in de villa wonen en werken uit elkaar te houden.
Misschien had ik deel 1 eerst even moeten herlezen, dat was tenslotte al even geleden, maar ik heb al het personeel tenslotte maar op één hoop gegooid en bij iedere naam een willekeurig poppetje erbij gezet. Er op hopende dat ik de volgende keer hetzelfde poppetje bij dezelfde naam zou plaatsen.
Nu ligt de nadruk in dit boek echt op de familie zelf en heeft het personeel een minder belangrijke rol als in het eerste boek, maar toch.
Het las weer fijn weg, maar haalt het i.m.o niet bij 'Het weesmeisje'.
Ik geef dit boek 3,5 duim👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten