Een cover die mij persoonlijk totaal niet aanspreekt, maar toch was ik erg benieuwd naar de inhoud van dit boek.
'Ik ben een meisje dat een keer vergat naar links en rechts te kijken, voordat ze de straat overstak...'
Liz is vijftien (bijna 16) als ze door een verkeersongeluk overlijdt. Ze komt terecht in Ergens. Een plek waar iedereen die dood gaat terecht komt. Het lijkt op een gewone plek op Aarde, alleen blijkt het mogelijk met dieren te praten en wordt niemand ouder. Sterker nog, iedereen wordt weer jonger.
Liz heeft moeite met dit achteruit leven. Nooit zal ze trouwen, kinderen krijgen, of überhaupt zelfs maar borsten krijgen!
Liz leert in dit nieuwe leven bestaan mensen kennen en bouwt langzaam maar zeker weer aan een toekomst. Tot ze bijna een jaar dood is en ze zich plotseling iets realiseert...
Een YA die eruit springt wat mij betreft!
Een pittig onderwerp, de dood, maar in dit boek blijft het alleszins luchtig. Mede natuurlijk omdat je als lezer niet bij de achterblijvers zit, hun rouw niet beleeft, maar meegaat met Liz.
Het boek is, vermoed ik, geschreven als YA. Het is dan ook niet moeilijk te lezen, maar bevat wel een aantal verschrikkelijk mooie stukjes tekst, zinnen die je even laten nadenken.
'Wie stuurt er nou een uitnodiging voor iets wat "nu" plaatsvindt? Dan kom je toch altijd te laat,' zegt Liz terwijl ze de uitnodiging aan Thandi laat zien. 'Of misschien kom je dan juist altijd op tijd, Liz. Omdat "nu" een relatief begrip is en zo,' zegt Thandi. (p.34)
Het boek doet je even denken aan wat je hebt, aan wat belangrijk is in het leven, en zorgt dat je de mensen om je heen nog even een knuffel wil geven. Want het leven is kostbaar en kort. Welke kant je het ook opleeft.
Ik heb genoten van dit boek en las het in één ruk uit.
5 duimpjes 👍👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten