'Twee vrienden.
Eén bruid die sterft.
Twee versies.
Eén onbetrouwbare verteller.
Wie geloof jij?'
Ik denk dat als je twee versies van een verhaal hoort, je geneigd bent de eerste te geloven. Waarom ik dat denk weet ik zelf eigenlijk niet, maar het stelt me voor een moeilijke keuze bij dit boek. Lees ik eerst het verhaal van Elias, de bruidegom? Of dat van Nathan, zijn neef en fotograaf?
Eén verhaal dus, vanuit twee kanten verteld. Aan welke kant van het boek begin ik?
Uiteindelijk maak ik geen bewuste keuze, maar sla ik het boek aan een willekeurige kant open.
Nathan it is!
Twee belangrijke momenten op de tijdlijn, waartussen geswitched wordt in zijn verhaal: de trouwdag van zijn neef Elias en diens verloofde Nathalie én de week waarin Nathan Nathalie leert kennen. Hij is dan uitgenodigd door Elias om een weekje bij hem in Amerika langs te komen, samen tijd door te brengen en Nathalie te ontmoeten.
Nathan en Elias zijn opgegroeid als neven, maar ook beste vrienden. Waar Elias was, was Nathan ook.
Uiteindelijk zijn ze in hun studietijd hun eigen weg gegaan, maar nog altijd zijn ze beste vrienden en hebben ze nauw contact, ook al konden ze bijna niet verder uit elkaar wonen.
Nu Elias op het punt staat te trouwen met de mooie, lieve Nathalie, wil Nathan Elias niet lastig vallen zijn eigen problemen. Die houdt hij dan ook vóór zich.
Op de top van Blue Mountain, gedurende de trouwdag waar zo naar toe is geleefd, komt het echter tot een confrontatie die niemand had zien aankomen...
Elias.
Elias' verhaal is hetzelfde. Natuurlijk. En toch volkomen anders.
Ook in zíjn verhaal komt het tot dezelfde confrontatie, lezen we over dezelfde ontmoetingen, uitstapjes, gesprekken en situaties.
Maar vanuit een ánder standpunt. Vanuit andere gedachtengangen, ervaringen en kennis.
En dat maakt het tot een ander verhaal.
Maar wie spreekt de waarheid? Gelukkig heeft de auteur niet besloten dit de lezer zelf uit te laten maken, maar is er (na een waarschuwende pagina) wel degelijk een eind geschreven aan beide verhalen. Hetzélfde eind, welteverstaan.
En dat biedt weer een heel ander perspectief aan het grote geheel.
Een origineel concept, met een verrassend goede uitwerking! Want ik had eerlijk gezegd wel een beetje scepsis: is 2 x een zelfde verhaal lezen niet saai? Kan er voldoende variatie in worden aangebracht? Is het na het 1e verhaal niet al duidelijk hoe de schoen wringt? En krijg ik geen spijt dat ik eerst deze kant heb gelezen?
Het antwoord op al deze vragen is 'nee'.
Ik ben achteraf blij dat ik begonnen ben met Nathan, maar kan me voorstellen dat ik, als ik met Elias was begonnen, dáár blij mee was geweest.
Heb ik voor het einde mijn vermoedens gehad over hoe het werkelijk zat? Wat de échte waarheid was?
Jazeker. En een deel daarvan had ik bij het rechte eind. Maar ik had zeker niet álles kunnen vermoeden.
Ik vind het knap dat de verhalen kloppen, voor beide personen én hun perspectief. Dat de auteur een heldere helicoptervisie heeft gehad, om niet in het voordeel van één van de karakters te schrijven, en dat van de ander daar simpelweg op aan te passen.
Een boek dus dat fijn wegleest, geen bloedstollende thriller, geen nagelbijter, maar gewoon een héél lekker boek.
Ga dit boek lezen, besluit welke kant je begint en laat je verrassen! Veel plezier!
4 duimpjes 👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten