Ik mocht dit boek lezen voor het Selfpub café; een Facebook pagina waarop selfpub auteurs hun boek kunnen promoten door het op reis te sturen naar lezers, in ruil voor hun mening.
Dit is het debuut van Dominique de Bruyne, een 1e deel uit een serie over FBI-agente Mijanou Naughton en haar collega's.
Naast de hoofdstukken over Mijanou, lezen we ook hoofdstukken uit perspectief van een moordenaar.
Iemand die willekeurig lijkt te moorden, maar wel een signatuur achterlaat, in de vorm van een bandana.
Mijanou en haar team reizen hem achterna, in de hoop hem uiteindelijk vóór te zijn.
Maar dan blijkt dat hij hén voor is, en hoe?!
Het boek bevat wat slordigheidsfoutjes die het boek niet minder goed leesbaar maken, maar met een iets betere redactie prima weggewerkt hadden kunnen worden.
De schrijfstijl is hier en daar wat simpel, het leest hierdoor niet allemaal even vloeiend.
Vooral in de (enige) seks scene die het boek bevat viel dat op: ik hoop voor Mijanou dat het beter voelde dan dat het las.
Ieder hoofdstuk begint met een paar zinnen uit een lied, niks mis mee, dit zet i.m.o. vaak de sfeer neer die de auteur in zijn of haar hoofd heeft.
Omdat het boek echter heel korte hoofdstukken bevat (soms van maar 1 blz) was het net of de dj iedere 10 seconden een andere plaat instartte. Iets te veel van het goede dus.
Dan het verhaal zelf: dat vond ik echt leuk! De wisseling van perspectief werkt goed in het boek, het signatuur van de dader roept vragen op (waarom dit?!), evenals de berichten die hij later achter begint te laten. WIE IS DEZE VENT?!
We maken kennis met Mijanou en haar zus, huisgenote en collega's, waarbij ik het vermoeden heb dat de huisgenote in latere delen nog wel eens een grotere rol kan gaan spelen.
En dat er latere delen komen, dat kán niet anders met dit einde!
Er is dus zeker ruimte voor verbetering, maar de potentie is er!
Ik ben vast benieuwd naar het vervolg en geef 'De laatste grens' 3,5 duimpjes 👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten