Wat ik nou vind van... 'Verdwenen' van Ingrid Oonincx?

 



Allereerst wil ik de Crime Compagnie bedanken voor dit recensie-exemplaar.

Wanneer Simones moeder op sterven ligt, vertelt ze haar dat ze wel degelijk weet wie haar vader is. Simone, die freelance journaliste is, gaat na het overlijden van haar moeder op onderzoek uit. Ze hoopt naast informatie over haar Spaanse vader, ook een goed verhaal te vinden voor een artikel. Ze weet al dat haar vader als passagier aan boord was van een goederenschip, de Deo Volente.  

Dit schip is met lading, bemanning en passagiers echter gezonken. Ze ontdekt dat alle passagiers, waaronder dus ook haar vader, deel uitmaakten van een vriendengroep.

Simone besluit de nabestaanden van deze vrienden te benaderen, in de hoop haar vader, na zijn dood, toch nog een beetje te leren kennen. Ze reist af naar Spanje, waar ze bij een vakantievriendje onderdak vindt. 

De familie van de overleden vrienden is echter weinig spraakzaam, waardoor Simone zich alleen maar dieper in het verhaal vastbijt.

Maar hoe verder haar onderzoek vordert, hoe meer iemand haar tegen lijkt te willen houden. Wat mag ze niet ontdekken?

De auteur van dit boek heeft een prettige schrijfstem, het verhaal leest dan ook erg prettig.

Het begin maakt direct nieuwsgierig naar de rest van het verhaal, het ik-perspectief geeft een inkijkje in  het hoofd van de protagonist en haar beweegredenen.

Ik was dus behoorlijk enthousiast op weg in dit boek, tot er halverwege een gebeurtenis in gang werd gezet die me toch echt iets te ongeloofwaardig overkwam.

Natuurlijk, het is een boek, een thriller, fictie... dan hoef je niet de dagelijkse gebeurtenissen uit het huis, -tuin en -keukenleven van je gemiddelde buurvrouw te verwachten. Achtervolgingen, bedreigingen, moorden, ik kom er niet dagelijks mee in aanraking, maar in een boek?  Prima.

Maar hier komt Simone in een voor mij wat vergezochte situatie en dat maakte dat ik merkte dat ik met opgetrokken wenkbrauw verder las.

Vanaf dat punt werd het i.m.o. ook niet beter meer. De schrijfstijl blijft staan als een huis, daar is niks op aan te merken, het verhaal echter voor mij niet meer zo.

Toch ben ik wel benieuwd naar andere boeken van deze schrijfster, want het leest wÊl echt lekker weg.

De score? 3 duimpjes 👍👍👍


Reacties