Hanna's vader heeft iemand vermoord. Zo. Leer daar maar mee leven, als dochter zijnde.
Na een lange tijd besluit Hanna de confrontatie met haar verleden aan te gaan, en keert terug naar het dorp waar ze is opgegroeid.
Ze neemt een baan aan bij de politie en kan direct in het onderzoek duiken naar de dood van de 15-jarige Joel.
Dit blijkt de zoon te zijn van haar jeugdvriendin Rebecka. Ondanks deze persoonlijke link besluit ze zich niet te laten uitsluiten van het onderzoek en samen met haar werk-partner Erik vult ze haar dagen met het ondervragen van de familie van Joel, zijn schoolgenoten en andere passanten in zijn leven. Het lijkt erop dat Joel zichzelf behoorlijk in de weg zat, maar waarom?
Wie is er schuldig aan zijn dood en de daaraan voorafgaande mishandeling?
In het dorp blijkt dat iedereen zijn geheimen heeft en dat een moordonderzoek géén reden is om die openbaar te maken.
Tel daarbij op dat Hanna wordt gezien als 'de dochter van' en je begrijpt dat het onderzoek niet al te gemakkelijk verloopt.
Er is in ieder geval één iemand die wil dat Hanna rechtsomkeert maakt en het dorp verlaat. Maar wie?
Ik wil Harper Collins bedanken voor het recensie-exemplaar van dit boek. Ik kende de auteur niet, maar een Scandinavische thriller lijkt een garantie voor succes, dus ik was erg benieuwd naar dit boek.
Heeft het mijn verwachtingen waar gemaakt?
Deels. Er had van mij wat meer spanning in mogen zitten. Zowel wat betreft het onderzoek als de onderhuidse spanning die Hanna gevoeld moet hebben toen ze besefte dat iemand haar erg graag weer weg wilde hebben.
Ze komt nu niet zo sympathiek over als ik haar eigenlijk wel wílde vinden. Wat nors, chagrijnig. Misschien wel te verklaren, maar ik vóelde het niet echt.
Ik hoop dat zowel zij als haar collega's in een volgend deel (want dat belooft het einde wel) wat meer worden uitgewerkt.
Zo is daar chef Ove die nog wel wat toelichting verdient, nieuwsgierige partner Erik die te goed voor deze wereld lijkt en knappe collega Daniel, die Hanna aan haar ex doet denken, hoewel een romantische ontwikkeling er niet in lijkt te zitten.
Zou ik het vervolg oppakken? Ja absoluut. Want hoe verder ik las, hoe meer ik het verhaal ging waarderen. Dat heeft ook zeker te maken met de boodschap dat ieder mens even veel waard zou moeten zijn. Ongeacht gender, kleur, ouders etc. Iedereen zou beoordeeld moeten worden op zijn of haar daden en gedrag. Nergens anders op.
De score voor 'De nachtegaal'? Ik geef het 3,5 duim 👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten