Op de bar van het Selfpub café lag dit keer 'Ontsnapt aan de dood'. In combinatie met de afbeelding van de lege stoel op de cover, een intrigerende, onheilspellende titel.
Die wilde ik wel lezen, besloot ik.
Ik ontdekte dat het een waargebeurd verhaal is, een waargebeurde thriller, staat er op de cover.
Dat de waarheid soms angstaanjagender is dan fictie, dat blijkt maar weer eens uit dit boek.
Ik vraag me af hoeveel van het boek gebaseerd is op haar verhaal en hoeveel echt 1 op 1 háár verhaal is.
Hoofdpersoon Monica runt samen met haar vriend Willem een pension. Ze verdenkt hem ervan er nog andere vrouwen op na te houden en de relatie loopt niet helemaal lekker.
Op een dag krijgen ze nieuwe gasten in het pension die zich vreemd gedragen. Monica besluit dit te onderzoeken en stuit op een hoeveelheid drugs. In hún pension! Omdat ze weet hoezeer Willem een hekel heeft aan drugs én om het pension te beschermen, besluit ze dat de drugs zo snel mogelijk weg moet. Daarom helpt ze de nieuwe gasten het uit het pension te verwijderen. Fout, want hierdoor zit ze direct zelf 'in het wereldje'. Ze weet immers te veel, en het duurt niet lang voor ze bij het maken van grote deals betrokken wordt, drugs moet bewaren en wat dan al meer.
Na het lezen van het boek heb ik voornamelijk veel vragen. Ik snap dat deze hele periode in het leven van de auteur in pakweg 320 pagina's samengevat, niet alle details kan bevatten.
Maar hoe kan het dat iemand die per ongeluk het wereldje inrolt, meteen betrokken wordt bij deals waarin over miljoenen wordt gesproken?
Waarom heeft ze in 1e instantie überhaupt niet de politie gebeld, of (als ze dat te risicovol vond) gedaan of haar neus bloedde ipv de hele handel in een auto te gaan staan laden?
Aan het eind van het boek is er sprake van een criminele afrekening, waarvan de details verdraaid werden; ik ben geen rechercheur of iets dergelijks, maar daar zou bij een sporenonderzoek toch uitkomen dat dit niet klopte?
En zo heb ik wel meer vragen. Op zich positief, want dat betekent dat het boek iets met je doet, dat je erover nadenkt. Anderzijds zijn dit vragen waar ik met geen mogelijkheid het antwoord op kan bedenken.
Maar ik ben niet Monica en ik stond niet in haar schoenen. Ik las slechts haar boek. Een boek met een prettige manier van vertellen. Het leest makkelijk weg en het verhaalt inderdaad als een thriller. Het houdt de spanning goed vast en de dreiging die Monica continu gevoeld moet hebben is duidelijk voelbaar.
Het speelt zich alweer een aantal jaar terug af, er stonden nog volop telefooncellen in het land en communicatie liep via sms. Wel is het verhaal volledig in de tegenwoordige tijd geschreven. Dit zorgt i.m.o. vaak voor een andere beleving, alsof het dichter bij je staat ofzo.
Al met al een boek dus dat snel uitgelezen was, want tjsa, je wil wel weten hoe het afloopt!
Voor waargebeurde verhalen geef ik geen duimpjes (hoe kun je oordelen over wat iemand is overkomen?) maar ik kan wél zeggen dat ik het met plezier heb gelezen.
Reacties
Een reactie posten