Je lijf definieert niet wie jij bent.
Als je iemand met een dikke neus ziet, weet jij niets van zijn karakter. Van iemand met rood/blond/bruin/zwart haar, een lekkere kont, een voller lijf of juist niet.... idem dito. En die knappe vrouw kan wel eens een heel naar mens zijn. Je weet het niet.
Uiterlijk zegt niets over innerlijk.
Dus als jij geboren wordt met de uiterlijkheden van een meisje... zegt dat niet dat je dat van binnen ook bent.
Deze graphic novel gaat over Nathan. Nathan is geboren als Lila. Het meisje van zijn ouders, de grote zus van Theo.
Maar Nathan is niet Lila, Nathan is Nathan. Alhoewel zijn lijf wél Lila is en steeds meer Lila wordt. Nathan begint borsten te krijgen en dat maakt hem doodongelukkig.
Zijn ouders denken dat het een fase is. En later dat hij een jongen wil worden. Maar dat is niet zo, hij wil geen jongen wórden, hij ís een jongen! Een doodnormale jongen, die op meisjes valt. En dan denken zijn klasgenoten weer dat hij een lesbienne is....
Dat stomme lijf zit hem in de weg, als mensen dát nou eens begrepen!
In 'Noem me Nathan' wordt de emotionele reis van Nathan beschreven in woorden en tekeningen, (zoals te verwachten bij een graphic novel). Hierdoor spreekt het boek denk ik ook jongeren prima aan. En hoewel er bij de oudere generatie ook zéker nog een hoop begrip en tolerantie te kweken valt, denk ik stiekem dat dit bij de nieuwe generaties makkelijker te bewerkstelligen is.
Ik hóóp dat dat zo is, dat in de toekomst iedereen lekker kan zijn wie hij/zij/hen is.
Want... waarom niet?
4,5 duim voor 'Noem me Nathan'! 👍👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten